#رمان‌ریحانه
#پارت ۶۰
نشستیم.
مامان:خوب شهاب جان چطور بود؟
–عالی......همه چیز عالی پیش رفت ،حالا برای گرفتن جواب باید کی زنگ بزنیم؟
مامان:حدود یک هفته دیگه زنگ می زنم.....
شهاب:به نظرتون نظرش چیه؟
مامان:من واقعا نمی دونم،ولی ما فعلا باید به فکر جواب دادن به خواستگار دختر خودمون باشیم....
محمد هادی:محمد حسین به نظرم عالیه...
شهاب: محمد حسین پسر خوبیه.
مامان :منم با حرف شما موافقم بچه ها ولی نظر ما خیلی مهم نیست، نظر ریحانه و پدرش هست که مهمه.....
بابا یهو گفت:نظر من منفیه.....
شکه شدم ،انگار یه پارچ آب یخ ریختن روم.....
بدنم یخ شده بود.
مادرم ساکت بود،هیچ حرفی نمی زد.
بقیه هم هیچی نمی گفتن ،سکوت خونه رو گرفته بود.
بعد چند دقیقه مادرم بلند شد و گفت:من میرم شام درست کنم.
محمد هادی هم تلویزیون رو روشن کرد و روی مبل دراز کشید.
داداش شهاب بدون هیچ حرفی رفت توی اتاقش ،بعد بابا بلند شد و رفت....
منم همینطور توی شک بودم .........
یکم بعد از جام بلند شدم و رفتم توی اتاقم.
روی تخت نشستم.
انگار غم دنیا ریخته توی دلم.....
باورم نمی شد، انگار واقعا به محمد حسین علاقه داشتم، دلم می خواست باهاش ازدواج کنم.....
اشک هام سرازیر شد....
اصلا باورم نمی شد داشتم برای محمد حسین گریه می کردم....
یعنی هیچ راهی نبود!
اصلا فکرم کار نمی کرد، فقط گریه می کردم....
ولی نمی دونم چطوری توی اون شک اون فکر به ذهنم اومد...!
از روی تخت بلند شدم اشک هام رو پاک کردم....
آروم از اتاقم رفتم بیرون.
اتاق پدرم بعد از اتاق محمد هادی و داداش شهاب اون سمت سالن طبقه بالا بود.
ادامه دارد........
@barbaleshohada
