💥✨#قسمت_نودوشش✨💥 🔶نماز می‌خواندم که فاطمه، دختر ام‌البنین، خورد زمین و کنار لبش خونی شد. ام‌البنین انگار منتظر تلنگری باشد، شروع کرد های‌های گریه‌کردن.😭😭 گفتم: «چیزی نشده این کارها رو نکن، بچه بیشتر می‌ترسه.» دستمال را از روی لب فاطمه برداشت و گفت: «ببین! خونش بند نمیاد!»🍃 گفتم: «بلند شو بریم دکتر.» گفت: «نه خوب میشه!» به اصرار من حاضر شد که برویم دکتر👩‍⚕ در را که باز کردم دیدم خانم نیک‌دل می‌خواهد از ماشین پیاده بشود پرسید: «کجا میرید؟» گفتم: «دکتر! تا شما یک چای بخوری اومدیم.»🌿 گفت: «بیاید بالا می‌رسونم‌تون.» توی مسیر گفتم: «با اینکه می‌دونم آقامصطفی رسیده، نمی‌دونم چرا باز هم اضطراب دارم!»😔 گفت: «انشاءالله هرچی خیره پیش میاد.» با خودم فکر کردم: «چه جملۀ آشنایی! چه تشابهی در پاسخ افراد به تشویش روحی من! در یک روز بارها این جمله را شنیدن چه معنایی می‌توانست داشته باشد؟»🤔 رسیدیم مطب خانم دکتر دریادل، نشستیم داخل سالن انتظار، گوشی‌ام زنگ خورد، خانم‌برادرم بود. پرسیدم: «کجایید؟»🍃 گفت: «بیرجند، داریم میایم مشهد.» گفتم: «چه خوب! دلم براتون تنگ شده بود.»🌸 چون توی مسیر بودند، صدا واضح نبود و قطع و وصل میشد . خانم‌برادرم گفت: «تسلیت میگم!» من ذهنم رفت سمت پدرم، می‌دانستم مریض است. با التهاب پرسیدم: «تسلیت برای کی؟ بابا طوریش شده؟»😳 گفت: «وای خدا مرگم بده! نمی‌دونستم شما نمی‌دونین تو رو خدا من رو ببخشین.»😔 🔸تمام بدنم می‌لرزید از صبح به من الهام شده بود که خبر بدی در راه است چشم‌های👀 قرمز ام‌البنین، پیراهن سیاه سعیدآقا، صدای بم و گره‌دار آقای پورمیرزایی و تکرار جملۀ «انشاءالله هر چی خیره پیش میاد!» اینها همه نشانه بود و من با سرسختی بی‌توجهی نشان داده بودم.🍃 گفتم: «معصومه دیونه‌ام کردی! بگو برای کی می‌خواستی تسلیت بگی؟» معصومه مستأصل شده بود، ناچار تحت جملۀ امری من یک دفعه گفت: «داداشت گفته آقامصطفی شهید شده!»🌷🌷🌷 ادامه دارد ....... 🔺به‌روایت‌همسر‌شهید خانوم ‌زهرا‌ عارفی 🌷#شهید_مدافع‌حرم_مصطفی_عارفی