#محمود_کریمی یک‌طرف اکبر به میدان می‌رود دامن‌کشان... @sooyesama

از امام جعفر صادق (ع) مروی است؛ در هر کربی (گرفتاری) توسل به صاحب لوای سیدالشهدا (ع) (حضرت عباس) به عدد شریف آن جناب (۱۳۳ بار): یا کاشف الکرب عن وجه الحسین إکشف کربی بحق اخیک الحسین #علامه_حسن‌زاده_آملی (هزار و یک کلمه، کلمه ۸۷۳) @sooyesama

نیست صاحب‌همتی در نشاتین هم‌قدم عباس را بعد از حسین در هوا داریّ آن شاه الست جمله را یک دست بود، او را دو دست آن قوی، پشت خدا بنیان از او و آن مشوش، حال بی‌دینان از او موسی توحید را هارون عهد از مریدان، جمله کامل‌تر به جهد طالبان راه حق را بُد دلیل رهنمای جمله بر شاه جلیل می‌گرفتی از شط توحید آب تشنگان را می‌رساندی با شتاب عاشقان را بود آب کار از او رهروان را رونق بازار از او روز عاشورا به چشم پر ز خون مشک بر دوش آمد از شط چون برون شد به سوی تشنه‌کامان رهسپر تیر باران بلا را شد سپر پی فرو بارید بر وی تیر تیز مشک شد بر حالت او اشک ریز اشک چندان ریخت به روی چشم مشک تا که چشم مشک خالی شد ز اشک تا قیامت تشنه‌کامان ثواب می‌خورند از چشمه‌ی آن مشک آب تشنه‌ی آبش حریفان سر به سر خود ز مجموع حریفان، تشنه‌تر بر زمین آب تعلق پاک ریخت وز تعین بر سر آن، خاک ریخت هستی‌اش را دست از مستی فشاند جز «حسین» اندر میان چیزی نماند #عمان_سامانی @sooyesama

آنان‌که ره دوست گزیدند همه در کوی شهادت آرمیدند همه در معرکه دو کون، فتح از عشق است با آن‌که سپاه او شهیدند همه #ملاصدرا (رساله سه اصل) @sooyesama

امام صادق (ع): مَنْ قَرَأَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ أَلْفَ مَرَّةٍ سُورَةَ الْإِخْلَاصِ نَظَرَ الرَّحْمَنُ إِلَيْهِ وَ مَنْ نَظَرَ الرَّحْمَنُ إِلَيْهِ لَمْ يُعَذِّبْهُ أَبَدا هرکس در روز عاشورا هزار بار سوره اخلاص (توحید) را بخواند خداوند با مهر گسترده‌اش او را می‌نگرد. و هرکس مهر الهی او را نگریست هرگز به‌رنجَش نیفکند. (سیدبن‌طاوس، إقبال الاعمال، ج۲، ص۵۷۷) #توحید #روز_عاشورا @sooyesama

#زیارت_عاشورا #علی_فانی @sooyesama

پیچیده شمیمت همه‌جا‌ ای تن بی‌سر چون شیشه عطری كه درش گم شده باشد #سعید_بیابانکی @sooyesama

راوى می‌گوید: زينب، دختر علی را [در ورودی شهر کوفه] ديدم... به مردم اشاره كرد كه ساكت شويد، پس نَفَس‏ها برگشت و زنگ [مركب‏ها] از كار افتاد. سكوت ناگهانى مردم و خاموش شدن صداى زنگ‏‌ها، با اشاره‏ حضرتش كه: «أَنِ اسْكُتُوا»، جز تصرّف ولايى حضرت زينب، چه می‌تواند باشد، واگر شخصيّتى مثل حضرت زينب (عليها السّلام) به آثار «حديث قرب نوافل» كه می‌فرمايد: «وَ لِسانَهُ الّذى يَنْطِقُ بِه» نرسيده باشد، ديگر چه كسى غير از معصوم می‌تواند برسد! شروع خطبه با جمله‏ «أَلْحَمْدُ لله...» بعد از آن همه گرفتارى، تنها لفظِ بدون معنا نيست؛ بلكه اظهار «مافى الضّمير» است... وقتى اين كلام به تنهايى استعمال شود، مراد توحيد خالص، در فعل و صفت و اسم و ذات است. يعنى شخصِ عارف، با اين كلام، ستايش را در تمام امور (فعل و صفت و اسم و ذات) مخصوص حقّ سبحانه قرار می‌دهد، و خلاصه، همه چيزها و كمالات را به او، و از او، و به سوى او مشاهده می‌كند، خواه امور به سود وى؛ و يا به‌ظاهر به ضررش باشد. به اين ترتيب، در آرامش كامل است؛ اگرچه به‌ظاهر و به اقتضاى عالم بشرى و يا وظيفه، كلامى از او صادر شود، و يا اظهار ناراحتى كند. #آیة‌الله_سعادت‌پرور (کتاب فروغ شهادت) #مقام_حضرت_زینب #قرب_نافله #حمد_مطلق @sooyesama

#شهید_آوینی #کربلا #شدن @sooyesama

#امام_حسین #قیام_درونی @sooyesama

امام باقر (ع) فرمود: حسین بن علی از کربلا به محمدبن حنفیه چنین نوشت: «بسم الله الرحمن الرحیم. مِن الحسین بن علی إلی محمد بن علی و مَن قِبَله مِن بنی‌هاشم: امّا بعدُ فکأنَّ الدنیا لم تکنْ و کأنَّ الآخرةَ لم تزلْ، والسلام». به‌نام خداوند مهرگستر مِهروَرز. از حسين بن علی به محمد بن علی [حنفیه] و ديگرِ بنی‌هاشم در نزد وی: اما بعد، گویا که دنيا هرگز تحقق نیافته و آخرت هميشگی بوده است، بدرود. (كامل الزيارات، ص۷۵) @sooyesama

شب عاشورا، برخی افراد به جهت ترس و تردید، حسین (ع) را تنها گذاشتند‌. اما برخی که شیدای این حقیقت زیبا بودند، ایستادگی کردند. پس زهیر گفت: اگر هزار بار در راه تو کشته شویم باز هم فدایی تو خواهیم بود. آنگاه امام حسین (ع)، به یاران صدیق خود فرمود: «فان کنتم قد وطنتم انفسکم علي ما وطنت نفسي عليه، فاعلموا أن الله انما يهب المنازل الشريفة لعباده لصبرهم باحتمال المکاره... و اعلموا ان الدنيا حلوها و مرها حلم، و الانتباه في الاخرة...» «اگر جان‌های خود را در جایگاهی که من در آن وطن گزیده‌ام، متوطن کرده‌اید پس بدانید که خداوند منازل شریف را بواسطه تحمل سختی‌ها به بندگانش می‌دهد... و بدانید که تلخ و شیرین دنیا، خوابی است، که بیداری از آن در جهان دیگر روی می‌دهد...» (بحارالانوار، ج۱۱، ص۱۴۹) @sooyesama