بسم الله الرحمن الرحیم خواندن و خواستن، نشانه نداشتن است. و نداری حقیقت هر آفریده‌ای است. و خداوند نمایش حقیقت را دوست می‌دارد. پس خواهش (دعا) را نیز دوست دارد؛ زیرا حقیقتِ نیازمند آفریدگان را برای خودشان آشکار می‌کند. خداوند دنیا را به‌گونه‌ای طراحی کرده که چالش‌هایی پی‌درپی دارد و آدمی را به نداری و نیازمندی خود آگاه می‌کند. خداوند دعا را روزنه ارتباط فقیر و غنی قرار داده و آدمی را به دعا ترقیب می‌کند. این در حالی است که بسیاری از خواسته‌های دنیوی هرگز پذیرفته نمی‌شوند؛ زیرا عالم دنیا توان پذیرش همه خواهش‌های متضاد را ندارد. بنابراین ترقیب به دعا، برای آگاهی آدمی از فقر خویش و ارتباط با غنی است. پذیرش گاه‌گاه خواسته‌های دنیوی، چون جایزه‌ای است که کودک را به رفتار درست ترقیب نماید. برخی بر این پندارند که آگاهی خداوند از نیازهای آدمی، زبان خواهش را خواهد بست. اما بزرگان می‌گویند: خواهش برای آگاه کردن خدا از نیازها نیست، بل‌که نمایش نداری و نیازمندی است. ازاین‌رو کتاب الهی نیز به خواستن، فرمان می‌دهد؛ «اُدعونی أستجب لکم». بنابراین استجابت حقیقی، خشنودی او از نمایش فقری است که در فرایند دعا انجام می‌پذیرد. #ر_س #دعا #نمایش_نداری #استجابت @sooyesama