ام‌البنین به پیش همه روضه خواند و گفت: شرمنده‌ام رباب، پسرم را حلال کن #محمدمهدی_نسترن @sooyesama

فرعون‌ها و نمرودها بیچاره‌ترین و فقیرترین و بی‌چیزترین افراد دنیا هستند؛ زیرا ملکات شوم و رذائل را، آدم‌کشی‌ها، بدی‌ها، جنایت‌ها و... را مالکند و با همین‌ها از این سرا می‌روند، پس جهنم را از این سرا مالکند. اما انبیا و اولیا و علمای ربانی غنی‌ترین انسان‌های روی زمین هستند، چون این دارایی را که ملکات انسان باشد، هیچکس نمی‌تواند از آنها بگیرد، خالد و جاودانه است. #استاد_سمندری #داراترین_انسان @sooyesama

#حاج_اسماعیل_دولابی #بهترین_دعا (امروز هجدهمین سالروز رحلت این عارف بزرگوار است، حمد و ۱۱ توحید را به روح بلندش تقدیم نماییم) @sooyesama

#حاج_اسماعیل_دولابی #الموت #آخرین_پند_لقمان @sooyesama

هرکه خاموش شد گويا شد. هركه چشم سر بست بينا شد. هركه گوش دل گشود دانا شد. هركه را حضور است نور است. هركه را مراقبت است سرور است؛ چه اين‌كه كليد نيك‌بختى در مشت اوست. #علامه_حسن‌زاده_آملی #سفارش_سلوکی @sooyesama

ز مردم تا گران‌جانی بدیدم به القائات سبوحی رسیدم هر آن زخمی که دیدم از زمانه برای فیض حق بودی بهانه بدان را هست بر ما حق بسیار چو حق مردم پاکیزه کردار بسی در جذر و مد روزگارم بدان را دیده‌ام آموزگارم #علامه_حسن‌زاده_آملی (دیوان اشعار) @sooyesama

سالیانی پیش، که با دیوان شعر علامه حسن‌زاده انس بیش‌تری داشتی، گاه شعر بالا را با نوایی دل‌نشین زمزمه می‌کردی. گویی محتوا و آهنگ دل‌ربای آن ناخودآگاه تو را جذب می‌نمود. آن روزهای شیرین شاید به ژرفای این شعر پی نمی‌بردی. اما امروز می‌یابی که هرگاه امور دنیا به جریان می‌افتند و بوی آسایش به مشام می‌رسد ناگهان ناملایمی دل‌آزار از گوشه‌ای سر بر می‌آورد و ریتم خوش قضایا را بر هم می‌زند. نخست به‌مقتضای طبیعت بشری برآشفته می‌گردی و فغان در می‌دهی. اما بعد یاد آن شعر دل‌نشین می‌افتی و تصدیق می‌کنی که این رنج‌ها تو را به ملکوت فرا می‌خواند. همین‌که بر دروازه حقیقت می‌نشینی و لب به نجوا می‌گشایی، حقیقت به‌یادت می‌آرد که این لحظه، شاید ناب‌ترین لحظه همه زندگی توست. اکنون هرچه رنج بیش‌تر و دل‌آزار نزدیک‌تر، فرارت به‌سوی حق بیش‌تر. تو باید باور کنی که دنیا، خوب و بدش، خوابی بی‌وفاست که با کوچک‌ترین لرزشی از دست می‌شَود. و هزینه این باور همه رنج‌هایی است که از عزیز و غریب، رفیق و نارفیق کشیده‌ای و خواهی کشید. این زهر شفابخش را جرعه‌جرعه نوش جان کن و گوش جان به نغمه زبان عالم غیب بگشا: تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق هر دم آيد غمي از نو به مبارک بادم می خورد خون دلم مردمک ديده سزاست که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم #ر_س @sooyesama

جز رنج چه بود سهمت از این همه عشق مظلوم‌ترین عاشق دنیا؛ مادر! #میلاد_عرفان_پور @sooyesama

#ام‌ابیها @sooyesama

شیخ [بایزید بسطامی] گفت: آن‌کار که بازپسینِ کارها می‌دانستم، پیشینِ همه بود و آن رضای والده (مادر) بود. آن‌چه در جمله ریاضت و مجاهده و غربت و خدمت می‌جُستم، در آن یافتم که یک شب، والده از من آب خواست، برفتم تا آب آورم در کوزه آب نبود، و بر سبو رفتم نبود، در جوی رفتم آب آوردم، چون باز آمدم، در خواب شده بود. شبی سرد بود، کوزه بر دست می‌داشتم. چون از خواب در آمد، آگاه شد آب خورد و مرا دعا کرد که دید کوزه بر دستِ من فسرده بود. گفت: چرا از دست ننهادی؟ گفتم ترسیدم که تو بیدار شوی و من حاضر نباشم. (عطار نیشابوری، تذکرة الاولیاء) @sooyesama

آثار برگزیده گروه فلسفه و عرفان، در بیست و دومین همایش کتاب سال حوزه: - آثار برگزیده (رتبه یکم): صفحه: ۶۸ -آثار شایسته تقدیر (رتبه دوم): صفحه: ۸۰، ۸۱، ۸۲ - آثار شایسته تحسین (رتبه سوم): صفحه: ۹۷، ۹۸، ۹۹ @aqlemonavar

امام باقر (ع) از پیامبر خاتم (ص) چنین نقل نمود: قال الله تبارک و تعالی: لَا يَتَّكِلِ الْعـَامِلُونَ عَلَي أَعْمَالِهِمُ الَّتِي يَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِي فَإِنَّهُمْ لَوِ اجْتَهَدُوا وَ أَتْعَبُوا أَنْفُسَهُمْ أَعـْمـَارَهـُمْ فـِي عـِبَادَتِي كَانُوا مُقَصِّرِينَ غَيْرَ بَالِغِينَ فِي عِبَادَتِهِمْ... وَ لَكـِنْ بـِرَحـْمَتِي فَلْيَثِقُوا وَ فَضْلِي فَلْيَرْجُوا وَ إِلَي حُسْنِ الظَّنِّ بِي فَلْيَطْمَئِنُّوا فـَإِنَّ رَحـْمـَتِي عِنْدَ ذَلِكَ تُدْرِكُهُمْ وَ مَنِّي يُبَلِّغُهُمْ رِضْوَانِي وَ مَغْفِرَتِي تُلْبِسُهُمْ عَفْوِي فَإِنِّي أَنَا اللَّهُ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ وَ بِذَلِكَ تَسَمَّيْتُ. خداوند تبارک و تعالي فرمود: آنها كه براي ثواب من کار مي‌كنند، نبايد به اعمالي كه انجام مي‌دهند تكيه كنند؛ زيرا ايشان اگر در تمام زندگی خويش كوشش كنند و در راه عبادتم خود را به سختی افکنند، باز کوتاهی دارند و در عبادتشان به ژرفای بندگيم نرسند... اما باید به رحمتم اعتماد كنند و به فضلم اميدوار باشند و به حسن ظن به من اطمينان كنند. آن‌گاه رحتمم ايشان را در يابد و رضوانم به آنها برسد، و آمرزشم لباس بخشش بر آنها پوشاند؛ زيرا من خداي رحمان و رحيم هستم و به اين ناميده شده‌ام. ( کلینی، اصول کافی، ج۲، ص۷۱) @sooyesama