#شگفتی‌های_آفرینش گردش آسمان، از نگاه زمین @sooyesama

#استاد_محمدحسین_نائیجی #ذکر #معبد_درونی #محراب_درون @sooyesama

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ناز بنیاد مکن تا نکَنی بنیادم... رحم کن بر من مسکین و به فریادم رَس تا به خاک در آصف نرسد فریادم #حافظ_شیرازی @sooyesama

چیزی درون توست. چیزی مانند خودت، که تو تنها از آن‌جا به حقیقت خواهی پیوست. اگر حقیقت را می‌جویی، باید آن‌را بپویی. هرچه از بیرون آید، سرانجام روزی خواهد رفت. باید او را در خودت بیابی. دل عزیزم! تو پیش‌تر نیز این‌را حدس می‌زدی. اما اکنون که بزرگان این تجربه را داشته‌اند، پس بی‌گمان راه همین است. پرستش نیز از درون تو به جریان می‌افتد. هیچ راه دیگری نیست. از آلودگی‌هایت مهراس. دروازه درون را بگشا. حقیقت، کریمانه تو را خواهد شست. با کریمان کارها دشوار نیست... #ر_س @sooyesama

زلف، گیسو و موی، در زبان عارفان، نماد کثرتند. و روی، چهره و رخ، نماد حقیقت زیبای یکتا. موی بر باد سپردن، به‌معنای تلاطم و تموج کثرات است که پرتو وحدت را، متوج و متشعب می‌گرداند. گرچه تلاطم کثرات، در نگاه بیگانگان، پوشنده و پرده وحدتند، اما در نگاه آشنایان، جلوه‌های وحدت و ربایش‌های محبوبند. لسان غیب، چه زیبا سرود: از خلاف آمد عادت، بطلب کام، که من کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم پرتوهای خورشید حقیقت، از لابلای زلف بر باد رفته او، گاه و بی‌گاه، می‌آیند و می‌روند. این آمد و شد، این بود و نبود، نگاه شیدای محب را تشنه‌تر خواهد کرد. درواقع محبوب، آرام‌آرام، محب را با زوایای حقیقت خویش آشنا می‌کند. این طنازی، رازی است بس ارج‌مند، میان عاشق و معشوق. رازی که هردو بدون هیچ توافق پیشین، آن‌را می‌شناسند و می‌پذیرند. #ر_س @sooyesama

#شگفتی‌های_آفرینش آبزیان شیشه‌ای در ژرفای اقیانوس @sooyesama