یکی از شاگردان آیت‌الله انصاری همدانی (ره): روزی استاد فرمود: این ذکر را زیاد بگو و تعداد هم نمی‌خواهد «یا خیر حبیبٍ و محبوبٍ». بعد از مدّتی فرمود که: آیا در مورد «من» فکر کرده‌ای؟ برو و در این باره فکر کن. بنده هم به حجره‌ای در مدرسهٔ آخوند رفتم و مشغول فکر در این باره شدم. ناگهان متوجّه شدم حالت تجرّد برای من حاصل شده و خودم را در آسمان‌ها دیدم و از مشاهدهٔ آثار عظمت، جلال و جمال خداوند لذّتی بزرگ می‌بردم. همین‌طور که در آسمان‌ها گردش می‌کردم به محض این‌که به گوشهٔ حجره نگاه کردم و جسم خود را دیدم روحم در جسد جای گرفت و فهمیدم انسان اگر ذرّه‌ای به «من» خودش توجّه کند سقوط می‌کند. #آیت‌الله_انصاری_همدانی (در کوی بی‌نشانها، ص۶۹) #شهود_تجرد_نفس #خلع_بدن @sooyesama

#آیت‌الله_جبل_عاملی #اربعین_کلیمی @sooyesama

آن‌كه از خواب غفلت بيدار شده است، از نامحرمان (أعنی از خفتگان و مردگان) دوری گزيند و حيات ابد آرزو كند و چندان كه گرفتار به درد چشم، در يافتن چشم پزشک بر آيد، او دوصد چندان در جستن زنده‌ی زنده‌كننده. در اصحاح هشتم انجيل متی آمده است كه: يكی از شاگردان حضرت مسيح‌ (ع) بدو گفت: ای آقا! مرا بار ده كه نخست بروم پدرم را بخاک سپارم. بدو فرمود: پيرو من باش، مردگان را بگذار مردگانشان به خاک سپارند. و در شريعت خاتم (ص) مردی انصاری از رسول‌الله پرسيد: هرگاه جنازه و مجلس عالمی پيش آيد كدام يک در نزد تومحبوب‌تر است تا حاضر شوم؟ فرمود: اگر برای تجهيز و دفن جنازه كسی هست همانا حضور مجلس عالم برتر از حضور هزار جنازه است. #علامه_حسن‌زاده_آملی (صد کلمه در معرفت نفس، کلمه ۷۶) #محضر_عالم_ربانی #حیات_آدمی @sooyesama

شبی خواب دیدم که پروانه‌ام. ناگه برخاستم ولی نمی‌دانستم که آیا من «چوانگ تسو»ام که خواب دید پروانه شده، یا پروانه‌ام و خواب می‌بینم که «چوانگ تسو»ام؟! #چوانگ_تسو فیلسوف چینی قرن چهارم پیش از میلاد که از پیروان کنفسیوس، و از شخصیت‌های تاثیرگذار در "تائوئیسم" بود. وی در متن بالا یکی از شهودهای خود را دست‌مایه مرور پرسشی بنیادین قرار داده است: آیا حقیقت انسان، چیزی در جهانی دیگر است که در حالتی رویاگونه، لباس بدن را پوشیده، یا حقیقت انسان همین بدن است که در حالتی رویاگونه خود را برتر از پیکر می‌پندارد؟ درواقع این استفهام، انکاری است و احتمال دوم از نگاه او را نارواست. اما داوری صریحی دراین‌باره ندارد و مخاطب را در ابهامی رازآلود رها می‌کند تا خود به پاسخ دست یابد. این تعلیق، که در عرفان اسلامی نیز بارها به‌کار رفته، راه‌کار شایسته‌ای برای تشویق به خودکاوی و پاسخ درونی است. چیزی که به‌مرور گوهر فطرت را جلا می‌دهد. به‌هرروی پرسش، بسیار جدی است و لایه‌هایی تودرتو دارد. هر لایه را بگشایی، گمان می‌کنی یافتی، ولی باز لایه‌های ژرف‌تری هست. آیا من پروانه‌ای هستم که خواب می‌بیند ر_س است؟ یا ر_س هستم که خواب می‌بیند پروانه است؟ واقعا کدام حقیقت است؟ اگر "مردم خوابند و هنگام مرگ بیدار می‌شوند"، پس احتمال نخست، درست خواهد بود. #ر_س @sooyesama

شمع در تنهایی خویش فروزان بود. پروانه از دور او را دید و اشتیاق آغاز شد... پیوسته شتابان می‌رفت تا با شمع بپیوندد. اما هنگامی‌که نزدیک شد، دریافت که می‌سوزد. ناگزیر خود را به زمین افکند و شمع را در حالی‌که آغوش گشوده بود، رها نمود. چون به خود آمد، دوباره برخاست و به سویش پر گشود. اما باز هم تاب نیاورد و خود را به زمین فکند. و باز هم... و باز هم... اکنون، مدت‌هاست که شمع آغوش گشوده، و با مهربانی آمد و شد پروانه را می‌نگرد. آری، این‌چنین او تنهاست، حتی پس از معراج‌ها که آدم‌ها داشتند. و شگفتا که مردم به‌سوگ پروانه‌ها می‌نشینند اما کسی برای شمع سوگواری نمی‌کند. #ر_س #غیب‌الغیوب #الفرد @sooyesama

وحدت، رازی است بس ژرف‌تر از تثلیث، که فراتر از تثلیث قرار دارد و کسی را به ژرفای آن راهی نیست. #مایستر_اکهارت (عارف مسیحی قرن ۱۳ میلادی) #عرفان_مسیحی #توحید @sooyesama

#شیخ_علی_بهجت #علامه_حسن‌زاده_آملی #عطوفت_استاد @sooyesama

درخت و آتشی دیدم، ندا آمد که جانانم مرا می‌خواند آن آتش، مگر موسای عمرانم؟ دخلتُ التِیهَ بالبَلوی و ذُقتُ المنَّ و السَلوی چهل سال است چون موسی به گرد این بیابانم... بیا ای جان تویی موسی و این قالب عصای تو چو برگیری عصا گردم چو افکندیم ثعبانم تو عیسایی و من مرغت تو مرغی ساختی از گل چنانک دردمی در من چنان در اوج پرانم منم استون آن مسجد که مسند ساخت پیغمبر چو او مسند دگر سازد ز درد هجر نالانم #مولانا @sooyesama

اگرچه حُسن‌فروشان به جلوه آمده‌اند کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد... هزار نقش برآید ز کِلکِ صُنع و یکی به دل‌پذیری نقشِ نگارِ ما نرسد #حافظ تصویر: روستای ایرا، مزار علامه حسن‌زاده @sooyesama

امام صادق (ع): اِحْذَرُوا هْوَاءَكُمْ كَمَا تَحْذَرُونَ أَعْدَاءَكُمْ فَلَيْسَ شَيْءٌ أَعْدَى لِلرِّجَالِ مِنِ اِتِّبَاعِ أَهْوَائِهِمْ وَ حَصَائِدِ أَلْسِنَتِهِمْ. از هوای خود بترسید همان‌گونه كه از دشمنان خود مى‌ترسيد؛ زيرا چيزى براى انسان، دشمن‌تر از پيروى هوس‌هاى نفسانى و سخنان بيهوده‌ نيست. (وسائل الشیعه، ج۱۶، ص۵۷) @sooyesama