بگو بینم زنده ای یا فقط دم و باز دمی و فکر زیاد از حد...

عشق آن کوچه ی بن بست که می دانستم رفتنم با خودم است آمدنم با تابوت #شاید_غزل_شد

بعضی کلمات قابلیت و استعداد زیادی در شاعرانگی دارن که تا الان خیلی کم ازشون استفاده شده مثل همین«کوچه ی بن‌بست»

ما نوکر توییم توباما ولی رفیق... #بین_الحرمین

زندگی لیلیست مجنونانه باید زیستن تا دمی دارد نفس ناز غزالی می‌کنم #بیدل_دهلوی

زنده میشه خاطره هاش دوباره مچ منو میخوابونه

هرچه منم هرچه تویی عافیتی عطسه منم من آن دل بی طاقتم با ضربه ای «بش بشکنم» من از گلایه ها پرم گر درد هارا بشمرم با تجربه چون دکترم، من دکترم؟ دکتر منم!!! بگذار زارم بیش از این آه نگاه من ببین در جمع خاموشان نشین خاموشم اما روشنم «شد لشکر غم بی عدد »داده مد آهم مدد آهی ز مظلومیت عمق نگاهی میزنم شعر مریض لکنتم سرمای دوری خورده ام... لر لر ل لر لرزه اگر افتاده بر تن تن تنم🥶 #شبگرد #حافظ شد لشکر غم بی عدد از بخت میخواهم مدد

شعر سرد توی هوای گرم نمیچسبه؟

شعر مریض لکنتم...

الا یا ایهالساقی ادرکاسا و ناولها بخور زان آب و سنکوییک با ماها خل و چلها غم دنیا بگو گم شو نیا اینجا برو اه اه که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها شب تاریک و بیم موج و تنهایی گرسنه هم شده نیمه شب اما میروی سمت فلافلها میان راه میفهمی که پولی نیست در جیبت شپش ها توی جیبت میکنند ای دوست قل قلها به آب و سنکوییک خود بساز و بگذر از دنیا متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها