eitaa logo
سبک زندگی دینی
133 دنبال‌کننده
6هزار عکس
1.5هزار ویدیو
25 فایل
آیدی ادمین: @mohammaddostmr
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 💠 یک ظرف که میلیون‌ها مولکول‌ دارد با چند ، سلامت خود را از دست می‌دهد و کسی نمی‌گوید چرا میلیون‌ها مولکول شیر را فدای چند عدد ، می‌کنید؟ 💠 گاهی زن و شوهر ادّعا دارند که ما خود را نسبت به همسر خود انجام می‌دهیم امّا نمی‌دانیم چرا حسّ می‌کنیم فضای زندگی برای ما آرامش مطلوب، صمیمیّت و دلخواهمان را ندارد. 💠 یکی از عوامل مهم این قضیه وجود برخی در رفتارهای زن و شوهر است که گهگداری فضای زندگی را مسموم می‌کند. 💠 به‌ فرض رفتارهایی که از آن به همسر برداشت می‌شود میکروب خطرناکی است مثل رفتار پلیسی و تجسّسی نسبت به وسائل و کارهای همسر و یا رفتار توهین‌آمیز و همسر در جمع، عدم اطاعت زن از مرد، بی‌احترامی به زن، کردن، کینه، خودبرتر بینی، تخریب خانواده‌ی یکدیگر و دهها رفتار دیگر 💠 راه این میکروب‌ها مطالعه نسبت به برخی تفاوت‌های مهمّ روان‌شناسی زن و مرد است، راه دیگر آن دینی است و نیز توجّه و حسّاس بودن به درخواست‌ها و گلایه‌های همسر می‌باشد به فرض اگر بارها بیان کرده که از فلان رفتار، عکس‌العمل و گفتار بشدّت می‌شوم باید نسبت به آنها مراقبت نمود تا همسرمان آزرده خاطر نشود. 💠 از انجام بسیاری کارها در زندگی لازم‌تر و ضروری‌تر بوده و اولویّت‌ بیشتری دارد.
✍گاهی اوقات به خیانت، درست به اندازه همان خیانت، می‌تواند به رابطه آسیب بزند. ✍ اگر نادرست باشند، همسر فرد شکاک، حالت گرفته و او را سرزنش خواهد کرد. گاهی‌اوقات حتی ممکن است شود که واقعاً خیانت کند. ✍ افراد شکاک افرادی شدیداً هستند که احساس ناامنی می‌کنند و حتی ممکن است تا جایی پیش بروند که دست به کشتن همسرشان بزنند. حتی ممکن است به خاطر حس عدم و اطمینانشان خودکشی کنند. ✅ به همین دلیل اگر فکر می‌کنید که همسرتان بی هیچ دلیلی به شما شک دارد، به او کمک کنید شک‌هایش را برطرف کند. اگر باز درست نشد، قبل از اینکه دیر شود از متخصص کمک بگیرید.
🔴 💠 یک ظرف که میلیون‌ها مولکول‌ دارد با چند ، سلامت خود را از دست می‌دهد و کسی نمی‌گوید چرا میلیون‌ها مولکول شیر را فدای چند عدد ، می‌کنید؟ 💠 گاهی زن و شوهر ادّعا دارند که ما خود را نسبت به همسر خود انجام می‌دهیم امّا نمی‌دانیم چرا حسّ می‌کنیم فضای زندگی برای ما آرامش مطلوب، صمیمیّت و دلخواهمان را ندارد. 💠 یکی از عوامل مهم این قضیه وجود برخی در رفتارهای زن و شوهر است که گهگداری فضای زندگی را مسموم می‌کند. 💠 به‌ فرض رفتارهایی که از آن به همسر برداشت می‌شود میکروب خطرناکی است مثل رفتار پلیسی و تجسّسی نسبت به وسائل و کارهای همسر و یا رفتار توهین‌آمیز و همسر در جمع، عدم اطاعت زن از مرد، بی‌احترامی به زن، کردن، کینه، خودبرتر بینی، تخریب خانواده‌ی یکدیگر و دهها رفتار دیگر 💠 راه این میکروب‌ها مطالعه نسبت به برخی تفاوت‌های مهمّ روان‌شناسی زن و مرد است، راه دیگر آن دینی است و نیز توجّه و حسّاس بودن به درخواست‌ها و گلایه‌های همسر می‌باشد به فرض اگر بارها بیان کرده که از فلان رفتار، عکس‌العمل و گفتار بشدّت می‌شوم باید نسبت به آنها مراقبت نمود تا همسرمان آزرده خاطر نشود. 💠 از انجام بسیاری کارها در زندگی لازم‌تر و ضروری‌تر بوده و اولویّت‌ بیشتری دارد.
✳️ اگر به خدا حسن‌ظن داشته باشیم، خدا ما را رها نمی‌کند 🔻 اگر آدم به خدا داشته باشد -که خدا خوبِ مرا می‌خواهد- خدا برایش خوب را مقدر می‌کند. خدا برایش خوب را می‌فرستد. اگر کسی باشد و داشته باشد، بدبینی، بدبیاری می‌آورد. 👈 این فرمول ارزشمندی است از علیه السلام که فرمودند: به خدا باشید؛ زیرا خدای عزوجل می‌فرماید: من نزد گمان بنده‌ی مؤمن خویشم، اگر گمان او خوب است، رفتار من هم با او خوب است، و اگر گمان او بد است، رفتار من هم با او بد است. 🔺 اگر به خدا حسن‌ظن داشته باشیم، خدا ما را رها نمی‌کند. خدا هوای ما را دارد. آدم باید دائما این‌ها را با خودش بگوید. به والله العظیم همین‌جور است. 🌸 امام على: هر چه اميد داريد، به خداى سبحان داشته باشيد و به كسى جز او اميد مبنديد؛ زيرا هيچ كس، به غير خداوند متعال اميد نبست، مگر آن كه نوميد بازگشت. امام صادق(ع) فرمود: دعا کن و نگو کار از کار گذشته است، زیرا نزد خدای متعال جایگاهی هست که جز با دعا به آن نتوان رسید، اما اگر بنده ای دهان خود را ببندد و از خدا درخواست نکند، چیزی به او داده نمی شود پس دعا کن تا به تو ارزانی شود. هیچ دری کوبیده نمی شود مگر اینکه روزی به روی کوبنده آن باز می شود. ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ يَسْأَلْ‏ لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ. إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ کافی، ج2، ص466