تو حسینِ همه‌ای!
مهربونِ آدم خوبا..
پناهِ خرده‌شیشه دارا..
بی‌کسای‌عالم..
تو حسینِ همه‌ای!
همه‌ی مایی که جایی..
جز کربلا..
پیدا نکردیم!
و همه پَسِ‌مون زدن؛
جز خودت!

امید قلب خسته در این شب سیاهی
در راه مانده ای را دریاب با نگاهی
دیگر بیا که بی تو از دست رفته ام من
ای وای از تباهی ای وای از تباهی