✔️ ادامه... 1️⃣انفاق شرط تقوا، انفاق است. در بازتعریف مجدد از مفهوم ارزشی انفاق، آیت‌الله خامنه‌ای اشاره دارند که انفاق صرفاً خرج کردن نیست؛ بلکه در حقیقت «انفاق آن خرج کردنی را می گویند که با آن، یک خلئی پر بشود، یک نیاز راستینی برآورده بشود... انفاق آن چیزی است که یک خلأ را پر می‌کند. یک نیازی بر آورده می‌کند.» لذا انفاق هوشمندی لازم دارد، حس مسئولیت می‌خواهد و طرح و برنامه لازم دارد. از اینرو انفاق شرط تقواست و متقین کسانی هستند که در خوشی و ناخوشی و سختی و آسانی، انفاق می‌کنند، یعنی همواره نواقص و کمبودها در زمینه‌های مختلف را تشخیص می‌دهند و در تلاشند نیازها را به بهترین شکل تکمیل سازند. با این توصیف، انفاق بیش از آنکه جنبه اقتصادی در آن پررنگ باشد، بن‌مایه فرهنگی دارد. 2️⃣ فروبرنده خشم‌اند. جامعه متقین و مومن، جامعه‌ای است که بر اساس خشم و غیظ تصمیم نمی‌گیرد. (الکاظمین الغیظ) یعنی تصمیمات آن‌ها بر محور احساسات نیست «بر احساس احساسات کار نمی‌کنند، همه جا عقل.» یعنی جامعه‌ای که به این سر حد بلوغ رسیده که بتواند هیجانات خود را مدیریت سازد. متّقين محكوم غرايز نيستند، آنان حاكم ومالك خويشتن‌اند. البته دقت شود این توصیف نمی‌توان توجیهی برای تفکرات سازش‌کارانه و لیبرال‌زده قلمداد گردد و از دل آن صلح و دوستی با دشمنان را تئوریزه کنند و بخواهند سوء فهم خود را تسری ببخشند. چراکه اساسا به این معنا نیست که نباید یک جامعه، علیه آن کسانی که باید بر آنان خشم گرفـت، غضب کند و موضع داشته باشد؛ بلکه همان‌طور که توضیح داده شد، به معنای مدیریت هیجان است که تصمیم‌گیری بر اساس عقل باشد و «بر اساس خشم کاری انجام نمی‌دهد.» 3️⃣گذرندگان از خطاها و اشتباه‌ها و لغزش‌های مردم و احسان به آنها تقوا، از سعه‌ى صدر جدا نيست و لذا همدلی با مردم در جامعه را لازم دارد. بخشیدن کسى که به انسان بدى کرده، به مراتب بهتر از فروخوردن خشم است؛ زیرا انسان بسیارى از اوقات خشم خود را آشکار نمى کند و خود را کنترل مى کند، تا منافعش را حفظ و از گرفتار شدن در مشکلات دورى کند، امّا بخشودن خطاهاى دیگران، احسان محض است. 4️⃣متذکر خدا و طالب استغفار در هنگام خطا و گناه انسان فطرى و هوشیاری که أثر و تیرگى گناه را در شخصیت روحى خود احساس کرد و آگاه گردید، وسیله اى براى جبران آن مى جوید و جز روى آوردن به مبدأ رحمت و خیر راهى نمى یابد. «یـاد خدا حربه‌ای اسـت در دسـت مـا علیه شـیطان ها، یاد خـدا ریسـمانی اسـت در اختیـار مـا، برای نجـات از ورطه‌ای که دشـمنان هوشیاری ما، در برابر ما به وجود آورده‌اند.» 🔗 برای مطالعه قسمت قبل، اینجا کلیک کنید. ⚜️ @Taammolat74

🔰 رمضانیّه ✍️ صدیق قطبی بخش پنجم 🔸باید مراقب بود تا روزه‌داری ما را سخت‌گیر، طلبکار، درشت‌خوی و تُندمزاج نکند. روزه می‌گیریم که مهربان و نرم‌خو و ملایم شویم. «إِذَا كَانَ يَوْمُ صَوْمِ أَحَدِكُمْ فَلاَ يَرْفُثْ وَلاَ يَصْخَبْ، فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ، أَوْ قَاتَلَهُ فَلْيَقُلْ: إِنِّي امْرُؤٌ صَائِمٌ؛ وقتی کسی روزه است، نه دشنام بدهد و نه فریاد بکشد؛ و اگر کسی به او دشنام داد یا به ستیز درآمد، پاسخ بدهد: من روزه‌دارم.» ⚜️ @Taammolat74

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |مسئله چیست؟ 🎙 وحید جلیلی بخش اول مدرسه علوم انسانی دعوت ⏰ ۲۴ شهریور ۱۳۹۹ ⚜️ @Taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |#مسئله چیست؟ 🎙 #وحید_جلیلی بخش اول مدرسه علوم انسانی #دعوت 🔹مسئله: نوعی کنارهم گذاشتن داشته و نداشته هاست که بتوانیم با داشته ها، نداشته ها را تحصیل کنیم. 🔹امروز دچار بحران طرح مسئله هستیم. 🔹به نظر بنده، بحران طرح مسئله از آن جهت است که داشته های خود را نمی‌بینیم. 🔹اگر میخواهیم طرح مسئله داشته باشیم و نهضت طرح مسئله در کشور اتفاق بیافتد، باید به داشته‌های خود بها بدهیم. 🔗 برای شنیدن سخنرانی جلسه قبل، اینجا کلیک کنید. ⚜️ @Taammolat74

📎 ✅ #مساله_مذاکرات به‌قدری در انتخابات ایران دارای اهمیت شده که احتمالا با به نتیجه‌ رسیدن آن و یا عدم‌حصول نتیجه، کاندیدای نهایی هر دو جریان تغییر کند. با این اوصاف می‌توان گفت که این سومین انتخابات پیاپی در ایران است که زلفش را به یک مساله خارجی گره زده‌اند. پیوند زدن سیاست‌خارجی به انتخابات، باعث می‌شود دیگر مسائل مهم و حیاتی کشور که نیاز به تمرکز و توجه به آن است، دیده نشده و هیچ‌گاه حل نشوند. باز کردن پای سیاست‌خارجی به انتخابات می‌تواند با دوقطبی‌کردن روابط خارجی، منافع ملی را به‌خطر بیندازد.❗️ ✍️سیدمهدی طالبی 🏷 #انتخابات1400 ⚜️ @Taammolat74

🎥 جایگاه فلسفه در نسبت با علوم غلامرضا اعوانی ملاصدرای شیرازی در کتاب مبدأ و معاد از #ارسطو نقل می‌کند که طلب فلسفه موقوف به سیر از فطرت اول به فطرت ثانی است و تا این سیر صورت نگیرد، فلسفه هم ممکن نمی‌شود. ⚜️ @Taammolat74

🔰نئولیبرالیسم دولت‌ها را در امر توزیع فشل کرد ✍️امیر خراسانی 🔸«دولت و نهاد دولت یکی از کارهای اصلی که دارد توزیع است، یعنی توزیع منابع، توزیع دسترسی. مثلا به آموزش‌وپرورش چقدر دسترسی داریم؟ دولت باید این آموزش و حق دسترسی را توزیع کند، دسترسی به درمان، توزیع مسکن و... . دولت سه کار اصلی دارد. بدون این سه کار اصلی هیچ دولتی دولت نیست. یک اینکه به ‌صورت مشروع می‌تواند خشونت اعمال کند. 🔹 من اگر با باتوم به کسی بزنم می‌توانند از من شکایت کنند ولی دولت می‌تواند مشروع و بدون اینکه کسی از آن شکایت کند اعمال خشونت کند. تعریف کلاسیک دیگری وجود دارد که تعریف بلندمدت‌تری است و اینکه دولت و حاکمیت نهادی است که مالیات می‌گیرد. این ضرورتا مربوط به دولت مدرن نیست، دولت‌های پیشامدرن و حکومت‌های فئودالی هم خراج می‌گرفتند. درواقع مالیات‌ستانی ویژگی دیگر دولت است. 🔸سومین ویژگی دولت‌ها توزیع است. توزیع، کار دولت مدرن است یعنی حاکم دوران فئودالی تعهد چندانی نداشت هر چند نظام توزیعی داشت ولی تعهد چندانی نداشت که آموزش‌وپرورش مردم را توزیع کند، یا شغل برای مردم تامین کند. اتفاقی که افتاد این است که نولیبرالیسم دولت‌ها را در توزیع فشل کرد. یعنی به دولت‌ها گفتند به شما ربطی ندارد توزیع کنید، توزیع را به بخش خصوصی بدهید و برون‌سپاری کنید. 💢دولت الان با دولت دهه 60 تفاوت دارد. در آن دولت یک بازرگانی ایران داشتید که از دوربین عکاسی تا برنج را وارد می‌کرد. دولت هم می‌توانست همزمان مایحتاج اساسی مردم را در قالب کوپن در سراسر کشور توزیع کند، یعنی تهیه یا توزیع کند. به تدریج از دهه 70 به بعد توان توزیع دولت کاهش یافت. پولی‌سازی آموزش یعنی من توزیع آموزش‌وپرورش را به بخش خصوصی می‌سپارم، پولی‌سازی درمان هم همین است. کلیدواژه اصلی ما توزیع است.» ⚜️ @Taammolat74

‌ 💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 لو یعلم العبد ما فى رمضان لود ان یكون رمضان السنة. رسول خدا(ص): اگر بنده «خدا» مى‏دانست كه در ماه رمضان چیست [چه بركتى وجود دارد] دوست مى‏داشت كه تمام سال، رمضان باشد. 📚 ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ج ۲، ص ۱۴۲ 🌸 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼 ⚜️ @Taammolat74

❇️ تک‌نکته‌های قرآنی - تمدنی 🔖 مسارعه و تقلید (قسمت ششم) ✍️حبیب‌الله بابایی 🔸اگر بخواهیم ماهیت «مشارکت در سرعت» یا همان مسارعه در خیرات را به درستی درک کنیم، می‌توانیم آن را با نظریه «تقلید» از رنه ژیرارد مقایسه کنیم. رنه ژیرارد «تقلید در برخورداری از دنیا» یا «تقلید در علائق» (mimetic desires) (یا بگویید چشم‌هم‌چشمی) را یکی از خاستگاه‌های مهم تَنش در مناسبات و روابط انسانی می‌داند. چشم‌هم‌چشمی‌های مرسوم در واقع سرایتِ علائق دنیوی از یک فرد به فرد دیگر، و آنگاه شکل‌گیری یک جوّ عمومی برای تقاضای چیزی کم (مثلا داشتن گوشی آیفون) است که البته می‌تواند آثار نامطلوبی در فرهنگ مصرف‌گرایی داشته باشد. 🔹ولی مسارعه در نیکی نوعی از سرایت خوبی از یک فرد به فرد دیگر، و آنگاه شکل‌گیری یک جوّ عمومی برای انجام عمل خیر (مانند سرایت فرهنگ اربعین و خدمت به دیگران از عراق به ایران) است که می‌تواند آثار بسیار مثبتی در ایجاد موجی از «اراده‌های نیک» در میان ملت‌ها داشته باشد. اراده‌های نیک در میان ملت‌ها آنگاه که به شکل‌گیری «معروف»‌های بزرگ در سطح جهان منجر می‌شود، جامعه را به آستانه‌های تمدن نزدیک‌تر می‌کند. بدون شک سرعت‌گیری در تأسیِ به اراده‌های نیک در میان دیگران، اصلاح وضعیت ملت‌ها را تسریع می‌بخشد و آینده متفاوتی را برای انسان معاصر رقم می‌زند. ⚜️ @Taammolat74

🔰 سکوت خدا 📍حضور خدا گاهی مثل کسوف است. پشت و پس این مناسبات ساده، مناسبات ما در بطن و متن تاریک شهر اتفاق می‌افتد و او آن بیرون بازی، نظاره می‌کند، اما دخالت نمی‌کند. خدا گاهی می‌رود در نقش ناظر خاموش تا قضاوتش بماند برای روز دیگر... یک فردای دیگر.. . ⚜️ @Taammolat74

✔️ادامه... 🔸اما کار خدا فقط قضاوت نیست، فقط نشستن روی صندلی در آن روز اصلی نیست، خدا در خلال تماشاگری، سخن هم می‌گوید؛ نه سخن وحی که برای انبیاست، نه معجزه که گفته‌اند برای اولیاست، نه رفع حاجت که مال فقراست، نه در همین متن روزمره عجیب؛ 🔹خدا سخن دارد، زبان دارد، هست پشت مناسبات اما زبانش زبان دیگری است، قوی ترین زبان برای بیان هستی ناگفتنی؛ زبان «سکوت» و خدا قوی‌ترین زبان را برای حضور در متن این مناسبات ما به کار می‌گیرد. 🔸زبان خدا اما کجاست که ما نمی‌شنویم، سکوت را باید کجا شنید و کجا حس کرد؟ من برآنم که خدا جایی به زبان سکوت ظاهر می‌شود که باید باشد، اما نیست! لحظاتی که ما فکر می‌کنیم باید وسط معرکه باشد، اما پیدایش نیست، باید حرف بزند اما نمی‌زند، باید حق بگیرد اما نمی‌گیرد، باید طرفداری کند اما نمی‌کند. 🔹قدرتمندترین سکوت جهان، این سکوت خداست. سکوت می‌کند تا تو بی‌خود شوی، سکوت می‌کند که به خودت شک کنی، سکوت می‌کند که از پوستت دربیایی، بروی آن طرف مدعی بایستی، سکوت می‌کند که شاید خودت را حق ندهی، بروی حق را بسازی! 💢میخواهد عمیقترین امر بیان نشدنی را برای تو بیان کند، اما این سکوت خدا، آدمی را که می‌شنود چنان بنیادین جابه جا می‌کند که هستی‌اش عوض می‌شود... تو هم گوش کن، شاید سکوت خدا رو شنیدی... 📚 اینستالوژی، ص17 ⚜️ @Taammolat74

🔰 رمضانیّه ✍️ صدیق قطبی بخش ششم (نهایی) 🔸 در میان چند آیه‌ی مربوط به رمضان در سوره‌ی بقره، آیه‌ای را می‌بینیم که ظاهراً ربط مستقیمی به آیه‌ی قبل و بعد که ناظر به احکام روزه است ندارد: «وَإِذَا سَأَلَک عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ؛ و چون بندگان من دربارۀ من از تو بپرسند، من نزديكم و به نداى كسى كه مرا بخواند پاسخ مى‌دهم.» (بقرة: ۱۸۶) 🔹اما پیام این آیه‌ی دل‌نواز با نظر به سیاق و زمینه بحث این است که فرصت رمضان و روزه‌داری را برای نیایش و دعا که روح و مغز عبادت است غنیمت بشماریم. پیامبر(ص) گفته‌اند: «الدعاء هو العبادة؛ دعا، همان عبادت است.» (سنن أبوداود و ترمذی)؛ «الدعاء مُخُّ العبادة؛ دعا، مغزِ عبادت است»(سنن ترمذی) و بر خلاف شیوه‌های رایج، اصل در ذکر و نیایش آن است که نهانی و با صدایی آهسته باشد: «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً؛پروردگارتان را به زارى و نهانى بخوانيد.» (اعراف: ۵۵) «وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ؛ و پروردگارت را در دلت به زارى و بيم و بدون بانگ برداشتن ياد كن.» (اعراف: ۲۰۵) ⚜️ @Taammolat74