🔘 بخش 1 از 3 🔹پیش از هر چیز به نکته توجه باید کرد که سخن گفتن از آزادی، محصول انقلاب ۵۷ است. اینکه جامعه و ملتی به یک خودآگاهی تاریخی نائل شوند که در باب آزادی پرسش کنند، خود محصول فرایندی تاریخی و ترقی بینش و آگاهی آن جامعه است. 🔹جامعه‌ای که حس نقش‌آفرینی مسئولیت‌پذیری در عرصه تاریخی را پیش روی خود می‌بیند. اینکه نسل جوان ابتدای انقلاب به رهبری امام خمینی(ره) توانستند کلیت نظام قدرت پیشین را به چالش کشیده و حاکمیتی جدید بر پایه دین را به وجود آورند، موجب شد که احساس متفاوتی از توان و قدرت خویش داشته باشند. 🔹بی چون و چرا این خودآگاهی و بینشی که در جامعه ایرانی شکل گرفت، محصول انقلاب خمینی(ره) عزیز بوده است. طرح پرسش اینکه «ما آزادی داریم یا خیر؟» خود محصول انقلاب اسلامی است، چرا که پیش از انقلاب، جامعه ایرانی اساساً نمی‌توانست چنین پرسشی را طرح کند. سوژه ایرانی بعد از انقلاب است که به خودآگاه رسید و درباره آزادی یا عدم آزادی فکر می‌کند. 🔹خودآگاهی به آرمان آزادی ارمغان انقلاب ۵۷ بود، اما این همه مسأله نبود. انقلاب ۵۷ علاوه بر آن، «آزادی» که غرب در ذیل نگاه لیبرالیستی یا مارکسیستی طرح کرد را به چالش می‌کشید. به تعبیر شهید آوینی: ««آزادی» میان ما و آزاد انگاران مشترک لفظی است… آن آزادی که می‌گویند «رهایی از هر تقید و تعهدی» است و این آزادی که ما می‌گوییم نیز «آزادی از هرتعلقی» است. تفاوت در آنجاست که ما حقیقت انسان را در خلیفة اللهی او می‌جوییم و بنابراین «انسان کامل» و «عبدالله» را مشترک معنوی می‌دانیم، اما آنان بندگی خدا را نیز از خود بیگانگی می‌دانند.» 🔹فارغ از این تفاوت بنیادین، به‌راستی چه شد که امروز بعد از گذشت ۴۴ سال از انقلاب اسلامی، کمتر از آن آرمان آزادی دم می‌زنیم و احساس و ادراک ما از مقوله آزادی کمرنگ شده است؟ چرا باید روایت و شعار آزادی در دست گفتمان‌های رقیب انقلاب باشد؟! حال آنکه ما باید مطالبه‌گر اصلی آزادی باشیم. ⚜️ @Taammolat74

🔘 بخش 2 از 3 🔹شهید بهشتی در سخنانی می‌گوید: «برطبق آنچه ما از اسلام می‌شناسیم هیچ حکومتی تحت هیچ شرایطی حق ندارد آزادی انتقاد از رهبران را از دست مردم بگیرد. این در اسلام دُگم است.» این دست از اندیشه‌ها که از سوی متفکران امثال شهید بهشتی و شهید مطهری و علامه مصباح یزدی و… کم نبوده و نیست، چگونه است که از این حالت فعالانه نسبت به آرمان آزادی، به سمت انفعال پیش رفته‌ایم؟! 🔹مقام معظم رهبری نیز بارها در سخنرانی‌ها و در جمع نخبگان و دانشجویان از مسأله آزادی سخن گفته است. ایشان معتقدند که نقد را نباید تبدیل به کالای قاچاقی و تشریفاتی کرد و در جای دیگر فرمودند: « اگر در جامعه، آزادی فکر، آزادی بیان، آزادی اندیشه، آزادی عمل وجود نداشته باشد، رشد در جامعه متوقّف خواهد شد.» 🔹ایشان با نگاهی راهبردی در جمع نخبگان به اعتراض می‌فرماید: «هیچ طرح نو، ایده نو، هیچ منظومه فکری نو مربوط به آزادی به وجود نیامد.» همچنین در جلسه‌ای با دانشجویان در سال ۱۳۹۶ از آن‌ها می‌خواهد که مطالبه‌گر آزادی باشند: «مسأله‌ی «آزادی» جزو کلید‌واژه‌های اصلی‌ کشور است؛ آزادی را درست باید تبیین کنید.» 🔹این موضع منفعلانه ما در نسبت به آزادی موجب شده که آزادی سنبل مخالفت با نظام اسلامی تلقی شود. گویی اساسا نظام اسلامی، آزادی را در حد یک شعار و تعارف می‌داند نه یک آرمان حقیقت‌خواه. زمانی که آرمان آزادی در جامعه تبیین نشود، چهره‌هایی نقاب زده و توخالی، به عنوان آزادی‌خواه برجسته می‌شوند که هیچ سنخیتی با آزادی ندارند. همچنین مرز مطالبه‌ی آزادی معقول و مشروع با آزادی به معنای ولنگاری و بی‌اخلاقی مشخص نمی‌شود و آن‌گاه این غبارآلودگی موطن سواستفاده‌های ناصواب می‌شود. ⚜️ @Taammolat74

🔘 بخش 3 از 3 🔹مواجهه تمدنی مدرنیته و سلطه‌ای که مدرنیته بر کشورها ایجاد کرده است، همچنین چالش‌هایی که روند‌های تکنولوژیک و غیرتکنولوژیک برای آینده جوامع به بار آورده و می‌آورند از ریشه‌های این احساس انفعال بوده است. به نظر می‌رسد در کنار این مسأله رفتارهای سلیقه‌ای و شعارزده از ناحیه حکمرانی و تعارضاتی که در ادعا و عمل ایجاد شده یک حالت نامتوازن و ناپیداری از آزادی را به وجود آورده است و همین امر یکی از علل احساس انفعال ما درباره آزادی بوده است. 🔹در کنار این‌ها، محدودیت‌های تاریخی در اعمال آزادی به مردم نقش ویژه داشته‌اند. ساخت دولت امنیتی از زمان هاشمی رفسنجانی، ضعف در رواداری در زبان رسمی رسانه‌ای، تفاوت‌های بین نسلی، پمپاژ رسانه‌ای از سوی دشمنان، ضعف در ایدئولوگ آزادی در جمهوری اسلامی و… همه این‌ها نیز در ایجاد این حس انفعال دخیل بوده‌اند که توضیح هر کدام از عوامل بحث مفصل و جدایی می‌طلبد که در این مقال نمی‌گنجد. 🔹نباید گذاشت حدود آزادی در جامعه ما به آن میزان چارچوبی که قانون اساسی مشخص کرده و قانونی است، اعتبار اجتماعی خود را از دست بدهد تا در جوانان نسل جدید احساس قدرت و آزادی‌خواهی حقیقی تداوم یابد. 🔹به تعبیری برای نسل جدید جامعه باید تلاش شود توسعه اختیار بر اساس موازین قانونی و اسلامی از لحاظ ساختاری صورت گیرد و آن‌ها همانند جوانان ابتدای انقلاب در خود نقش تأثیرگذاری برای ساخت آینده ببینند. این مسأله اساسی برای گام دوم انقلاب است. نخبگان باید مجدد بر اساس آرمان آزادی انقلاب ۵۷ بازاندیشی صورت بدهند و با تولید ادبیات آزادیِ متناسب با جامعه امروز ایرانی در پیشبرد گام دوم انقلاب اسلامی سهیم باشند. ⚜️ @Taammolat74

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |سلبریتی و بحران‌های اجتماعی 🎙 سیدجواد نقوی سلسله جلسات تحلیل شعار «زن، زندگی، آزادی» رسانه کتاب‌چی ⏰ ۱۱ آبان ۱۴۰۱ ⚜️ @Taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |#سلبریتی و #بحران‌های_اجتماعی 🎙 سیدجواد نقوی 🔹سلبریتی‌های عصر جدید، شکلی پیامبرگونه گرفته که عرصه جهانی را تغییر می‌دهند و جای قدیسان و فضلا نشسته و بعید می‌دانم هیچ متفکری این شتاب روزافزون سلبریتی‌ها را پیشبینی کرده باشد. 🔹سلبریتی‌ها امروزه دو اتفاق مهم را رقم زده‌اند: 1- مسئله‌ای که باور شخصی خودشان هست جایگیزین همه فکت های علمی و تاریخی کرده‌اند یعنی سلبریتی از زاویه و لنز شخصی خود جهانی را به تصویر کشیده است 2- سلبریتی‌ها در یک کلمه توهم را جایگزین حقیقت کرده‌اند. منطق سلبریتی و فرهنگ شهرت جدید، توهم‌زایی است تا رویا و فانتزی شکل بگیرد و از این زاویه دیگران به منطق او نزدیک شوند. 🔹خطر بزرگ اینجاست که سلبریتی فقط در فرهنگ دخالت نمی‌کند و از حوزه فرهنگ به امر سیاست و بعد از آن به سمت امر اجتماعی نفوذ کرده است. ظهور امثال ترامپ و زلنسکی در عرصه قدرت نشان از نفوذ سلبریتی ها به عرصه سیاست است. ✅ نفوذ سلبریتیها به عرصه سیاست و اجتماع باعث شده همه چیز از معنا تهی شود. اینجاست که جامعه به شدت پیچیده و تکثرگرا و بدون باورهای اخلاقی تبدیل می‌شود که مهمترین مسئله او منفعت و میل شخصی است. ⚜️ @Taammolat74

🔰 اقراء باسم ربك الذى خلق... بخوان ... ! خدايت زمانى تو را فرمان خواندن داد كه سياهى جهالت و يأس بر آسمان قلب انسانيت سايه افكنده بود. زمانى تو را دعوت به خواندن كرد كه شب ديجور، براى فرار از سياهى خويش به دنبال روزنى مى ‏گشت. معشوق زمانى تو را فرمان خواندن داد كه معصومانه‌‏ترين فرياد انسان از پاهاى جستجوگر تاول زده‏اش قلب سخت ‏ترين صخره ‏ها را می‌‏لرزاند... انسان‏ كه پا به پاى پيامبران از آدم تا مسيح درس عبوديت خوانده بود فارغ از مرور مكرر كلاس‌هاى پيشين، معلمى را جستجو می‌كرد كه عميقترين و ظريف‌ترين نيازهاى هميشه ‌اش را اغنا كند. و تو كه با خواندنت سرنوشت تاريخ را رقم مى‏ زدى و كشتى جاودانه هدايت را بر زلال فطرت انسانهاى هميشه، بادبان مى ‏كشيد. تو كه با خواندنت غبار كهنه از چهره درد آلوده مستضعفين جهان مى ‏تكاندى و رمق در پاهايشان مى‏‌ريختى و غرور در نگاهشان و خنده بر لبانشان، تو خواندى آنچنان شيوا كه پشت خميده مستضعفان با جوهر كلام تو استقامت يافت. و تو آنچنان استوار خواندى كه از وراى مظلوميت چهار ده قرن اكنون ما كلام تو را از حلقوم فرزندت شنيديم و گوش به زبان و جان به آواى تو سپرديم... آنچه ما را از خواب غفلت ديرينه برانگيخت، آنچه گره در مشت هاى ما انداخت و آنها را به هم گره كرد، آنچه فرياد مظلوميت ما را به آسمان پاشيد، آنچه رمق شكستن پايه ‏هاى ظلم را در دستهاى ما انداخت، همان كلام تو بود كه از حنجره مبارك فرزندت طلوع كرد! ✍️ سیدمهدی شجاعی 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 ⚜️ @Taammolat74

📍 سفر اندیشه‌ها چشم اندازی نوین برای فهم مواجه ما با نظریه‌ها شاید اول‌بار #ادوارد_سعید است که از استعاره #سفر برای نظریه و #اندیشه سخن می‌گوید. اندیشه‌ها در یک مکان و زمان محدودی نمیشوند و سفر می‌کنند و این اتفاق بسیار مهمی است. برخی اندیشه‌ها از مکانی به مکانی دیگر و گاه از زمانی به زمان دیگر سفر می‌کنند و قرن‌هایی را در می‌نوردند. برای متفکری که تلاش دارد اندیشه‌های او عالم گستر باشد این امر چه قدر می‌تواند کلیدی و بزرگ باشد. وقتی به بزرگانی مثل #افلاطون میرسیم که اندیشه‌هایشان 25 قرن در طول زمان سفر کرده و به ما رسیده و هنوز ما به بسیاری از ایده‌های او می‌اندیشیم، این می‌تواند معجزه مهمی باشد. ⚜️ @Taammolat74 👇👇👇

🔹 سفر نظریه‌ها و اندیشه‌ها با خوانش و قرائت یک نظریه متفاوت است. اینکه ما مفسر خوبی برای نظریه ها باشیم به معنای سفر نظریه ها نیست، بلکه میتوان آن را شکلی از نظریه زدگی خفیف دانست. ایده سفر نظریه ها وقتی به جد به کار می آید که پای نظریه سازی به میان آید. بنابراین اندیشه در ابعاد مختلف سفر می‌کند و وارد دستگاه های فکری مختلف می‌شود و توسط متفکران گوناگون برگرفته می‌شود و با ایده‌های تازه‌ای گره می‌خورد و تلفیق می‌یابد و در عالم اندیشه نظریات جدید ساخته می‌شود. اینها اشکال سفر اندیشه است. 🔹 مصرف منفعلانه اندیشه‌ها، سفر اندیشه نیست. برای سفر اندیشه کارگزاران خاصی لازم است. این مسئله برای ما از اهمیت بیشتری برخودار است چراکه در ایران اندیشه‌ها سفر نمی‌کنند، و عمدتا مصرف ترجمه‌ای دیگری هستند - آنهم منظور از دیگری فقط غرب است و آنهم نه ترجمه کامل، بلکه محدوده به چند کشور! - لذا ما با سفر اندیشه در ایران مواجه نیستیم. جامعه دانشگاهی ما تماما منفعل اندیشه‌های دیگران شده است. 🔹اندیشه‌ها در ایران خودسازی نشده است؛ باید اندیشه‌ای که وارد می‌‌شود خودسازی شود و وارد یک دستگاه فکری تازه بشود و الا تکرار ناقص ایده‌ها ما را به جایی نمیرساند.استفاده مقلدانه از نظریه ها خطای فاحشی است که موجب میشود دنیای خود را درست متوجه نشویم. 🔹برای خروج از این ایده، نیازمند فضای فکری نقدانه هستیم. در کنارش باید اندیشمندان مستقل و هویت‌مند شکل بگیرند. متفکران خردمندی که ایده‌های خود را بازسازی کنند و خلاقیتشان را به منصه ظهور بکشانند. طبعا نیازمند نوعی از تعلیم و تربیت هستیم که این انسان‌ها را بسازد. مشکل از نهادسازی ماست. نهاد آموزش عالی ما، متفکر مستقل تربیت نمی‌کند، انسان مقلد می‌سازد که خادم اندیشه‌های دیگرانی است که بی ربط با فرهنگ و جامعه ماست. #اندیشه #نظریه‌ها #سفر_اندیشه #مصرف_اندیشه #بومی_‌سازی_علم #نهاد_علم_در_ایران #علوم_انسانی_مدرن ⚜️ @Taammolat74

👆👆👆 🔸 چندی پیش کتابی را دیدم و مطالعه کردم که نگاه ابتکاری جالبی پیرامون مواجهه انتقادی با نظریه‌زدگی در ایران داشت. عباس کاظمی از استعاره سفر برای فهم تحولات یک نظریه استفاده کرده بود. البته به نظرم همانطور که خود او هم یادآور شده این استعاره را از ادوار سعید در مقاله‌ای با عنوان «نظریه‌های مسافر»گرفته است. مسئله کتاب مواجهه انتقادی با نظریه‌ها در ایران است که او تعبیر به «#مصرف_نظریه‌ها» دارد و معتقد است که استفاده از نظریه‌ها در زمانه امروز تبدیل به کالایی لاکچری و زینتی شده است و این نتیجه رواج نوعی «نفخ نظری» و «#نظریه‌زدگی» در ایران است. «وضعیتی که گویا نظریه‌ها سفری را آغاز نکرده‌اند و همانند اتومبیل‌های وارداتی یا تلفن‌های همراه خارجی، صرفا به شکل بسته‌بندی سوار کشتی شده، به ایران منتقل می‌شوند. آنها بسیار شیک و تجملاتی وارد می‌شوند و نقشی عمدتا تزیینی در طاقچه اندیشه ما پیدا می‌کنند یا اساسا سفر خود را ناتمام به پایان می‌رسانند... نظریه‌زدگی یعنی نگاه شیفته‌وار به نظریات غربی، آنگونه که ساخته شده‌اند و هستند و نه آنگونه که در بستر جامعه درک می‌شوند... نظریه‌زدگی به این معناست که گمان کنیم جدیدترین نظریه‌ها بهترین و کامل‌ترین‌ها هستند.» ⚜️ @Taammolat74

🎞 کلیپ تصویری | دربارهٔ دو مفهوم سفر و قصه‌گویی در تحلیل نظریه‌ها ارائه عباس کاظمی ، نویسنده کتاب «سفر نظریه‌ها» 🔹من در سفری که به آمریکا داشتم با تجربه جدیدی مواجه شدم، احساس کردم که من به عنوان جامعه‌شناس ایرانی، هیچ آورده‌ای ندارم. هر چه یاد گرفته‌ام چیز جز نظریات همان غربی‌ها نیست و چیزی برای ارائه ندارم! ⚜️ @Taammolat74