🔰 سکوت چیست؟ کجاست؟ چرا اکنون بیش از همیشه اهمیت دارد؟ ✍️ ارلینگ کاگه 🔸فرزندانم دیگر به‌ندرت درنگ می‌کنند. همیشه در دسترس و تقریباً همیشه مشغول‌اند. #مارتین_هایدگر ، فیلسوف آلمانی، نوشت «همه‌کس دیگری‌ است و هیچ‌کس خودش نیست». غرق در گوشی هوشمندم می‌شوم، خود را -در مقام مصرف‌کننده و گاه نیز تولیدکننده- بردۀ تبلتم می‌کنم. مدام دچار وقفه می‌شوم، وقفه‌هایی مولودِ وقفه‌هایی دیگر. 🔹در جهانی که ربط چندانی به من ندارد، همه‌چیز را زیرورو می‌کنم تا چیزی پیدا کنم. انگار در مه بخواهم راهی را در کوهستان پیدا کنم، بدون اینکه قطب‌نمایی در دست داشته باشم و درنهایت به دور خودم بچرخم. هدف این است که پرمشغله و مؤثر باشیم، نه چیز دیگر. 🔸راحت می‌توان پنداشت که جوهرۀ فناوری خودِ فناوری است، اما این خطاست. جوهرۀ آن من و تو هستیم. جوهرۀ آن چگونگیِ تغییرِ ما به‌دست فناوری‌هایی است که به کار می‌بریم، آنچه امید داریم بیاموزیم، رابطه‌مان با طبیعت، آن‌هایی که دوستشان داریم، زمانی که صرف آن می‌کنیم، انرژی‌ای که مصرف می‌شود، و آن میزان از آزادی‌مان که به فناوری واگذار می‌کنیم. 🔹هایدگر مدعی شد که ما حاضریم از فرط اشتیاق به استفاده از فناوری‌های جدید، آزادی خود را واگذار کنیم. از اینکه انسانِ آزاد باشیم به‌سوی تبدیل‌شدن به دارایی تغییر جهت بدهیم. امروزه این اندیشه حتی از زمانی که او برای اولین‌بار آن را ابراز کرد، بیشتر فراخور حال ماست. 🔸متأسفانه ما بدل به دارایی یکدیگر نمی‌شویم، اما به دارایی چیزهایی ناخوشایندتر چرا. داراییِ شرکت‌هایی چون #اپل، #فیسبوک، #اینستاگرام، #گوگل، #اسنپ‌چت و دولت‌هایی که در تلاش‌اند تا، با یاری داوطلبانۀ خودمان، نقشۀ مفصلی برایمان بکشند تا از این اطلاعات استفاده کرده یا آن را بفروشند. بوی #استثمار از همه‌جهت بلند است. 💢سکوت کشف دوبارۀ چیزهایی است که به ما لذت می‌بخشند، ازرهگذر درنگ‌کردن... گاهی به خودم می‌آیم درحالی‌که به این می‌اندیشم که چگونه می‌توان سکوت را بدون استفاده از فناوری تجربه کرد... ⚜️ @taammolat74

🔸 گفتمان انقلاب اسلامی از همان آغاز، تقابل خود را با «#نظام_سلطه» تعریف کرد. این گفتمان، هوشمندانه تشخیص داد که در پس بسیاری از بحران‌های اجتماعی، فرهنگی و دینی، ریشه‌ای عمیق‌تر نهفته است: ساختارهای قدرت جهانی که در لباس #استعمار و #استثمار، به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم بر جوامع مسلط شده‌اند. 🔹 در مقابل، گفتمان انجمن حجتیه نقطه تقابل خود را بر محور مبارزه با جریان‌های مذهبی مخالف، نظیر #بهائیت، تعریف کرد. این گفتمان با محدود کردن خود به حوزه #فرهنگ، از دیدن تصویر کلان‌تر بازماند و عملاً در برابر پرسش‌های بزرگ‌تری نظیر روابط قدرت، استعمار و استثمار تاریخی سکوت پیشه کرد. 🔸 انقلاب اسلامی به‌درستی دریافت که استعمار و #نظام_سلطه، تنها در اشغال نظامی یا سلطه اقتصادی خلاصه نمی‌شوند، بلکه این نظام‌ها در لایه‌های عمیق‌تر فکری و فرهنگی نیز نفوذ دارند. این تشخیص، جهت‌دهی انقلاب اسلامی را مشخص کرد و به آن برتری روش‌شناختی داد. چرا که بدون درک عمیق روابط قدرت و نظام‌های سلطه‌گر، هر حرکتی محصور در جریان‌های محدود خواهد شد و در نهایت توسط همان روابط قدرت هضم خواهد شد. 🔹 انقلاب اسلامی نه یک #رخداد سیاسی صرف، بلکه نوعی «#گشودگی» به حقیقت وجود بود. این گشودگی، جهان را به‌مثابه میدانِ امکان‌های نو دید، جایی که حقیقتِ وجودی انسان فراتر از مناسبات قدرتِ تحمیل‌شده توسط نظام سلطه تعریف می‌شود. #انقلاب، در پی آن بود که این حقیقت را از اعماق #تاریخ و فرهنگ بیرون کشیده و آن را در میدان جهان احضار کند. 🔸در این نگاه، جهان یک منظره بسته و قطعی نیست؛ بلکه امکانِ #مقاومت، تغییر، و خلق در آن همواره جاری است. در این افق، اسلام ناب، صرفاً یک ایدئولوژی مذهبی نیست، بلکه نحوی از بودن در جهان است که در برابر ساختارهای سلطه و ازخودبیگانگی انسان، مقاومت می‌کند. انجمن حجتیه در «پنهان‌شدن از حقیقت» سکنی گزید. آن‌ها به جای مواجهه با افق جهان، در سایه‌های #سنتِ بسته و ایستا پناه گرفتند. 💢 فارغ از ارزیابی اینکه کدام ایده موفق شده و توانسته پیشبرنده باشد؛ انقلاب اسلامی، #شجاعت_زیستن در میان امکان‌ها را داشت، اما حجتیه بنابه هر دلیلی، در پشت دیوارهای فهم محدود خود باقی ماند. آنچه انقلاب اسلامی را یگانه می‌سازد، این است که توانست حقیقت را از پستوهای تاریخ بیرون کشیده و آن را به میدان آورد. حقیقتی که نه در سکون، بلکه در پویایی و مبارزه با سلطه، شکل می‌گیرد. این حقیقت، افقی گشوده است که هنوز هم ما را به اندیشیدن و عمل دعوت می‌کند. ⚜️ @Taammolat74