#امام‌شناسی #شرح‌زیارت‌جامعه‌کبیره 🔅و منتهی الحلم؛ و غایت حلم و بردباری🔅 «#مُنتهی» به معنای مکانی است، که بعد از آن دیگر حرکت و اقدامی صورت نمی‌گیرد. «#حلم» به معنای منضبط کردن نفس از هیجان غضب و احساسات است به گونه‌ای که حالت سکون، طُمأنینه و صبر در مقابل ناملایمات به انسان دست می‌دهد و از سبک مغزی، اقدامات نابخردانه، بی‌پروایی و خشم پرهیز می‌کند. پس حلیم، کسی است که اهل افراط و تفریط در اِعمال قوه غضبیه نباشد. در نتیجه کسی که با داشتن قدرت بر انتقام و کیفر، عجله نکند، حلیم نامیده می‌شود. بدین ترتیب، معنای این جمله این است: شما به غایت و آخرین درجه حلم و بردباری رسیده‌اید، یعنی آن مقدار خویشتن داری که برای مخلوق های الهی ممکن است شما دارا هستید. 🔸همراهی علم و حلم زمانی انسان می‌تواند میوه شیرین علم را بچیند که با حلم مقارن و همراه گردد: زیرا با حلم، بردباری و تأمّلْ علم آدمی پخته‌تر می‌شود و عالِمی که حلیم است به مصلحت و نتیجه کامل‌تری دست پیدا می‌کند. پس علم و حلم به گونه‌ای است که علم، بدون حلم به بار نخواهد نشست و حلم نیز بدون علم بر پایه‌ای محکم، استوار نخواهد بود در نتیجه، ثبات و دوام حلم به علم وابسته است. 🔸سیره عملی ائمه اطهار (ع) شاهد عینی منتهای حلم بودن آنهاست؛ زیرا با این‌که می‌توانستند در یک چشم بر هم زدن آثار فراوانی در نظام آفرینش ارائه نمایند، در برابر شکنجه روحی و جسمی، زندان رفتن و... عکس العملی از خود نشان نمی‌دادند و چون مأمور به استفاده از آن قدرت لا یزال نبودند، اقدامی نمی‌کردند. 📚#ادب‌فنای‌مقربان 🆔 eitaa.com/tabyien