eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
441 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️حدیث «ثقلین» چگونه دلالت بر وجود «امام زمان» (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دارد؟ 🔹 (صلى الله عليه و آله) در حديثى فرمود: «إِنِّی تَارِكٌ فِيكُمْ خَلِيفَتَيْنِ كِتَابَ اللهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مَا بَيْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ أَوْ مَا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ وَ عِتْرَتِی أَهْلُ بَيْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض» [۱] (همانا من دو جانشين را در ميان شما مى گذارم، ريسمان كشيده شده مابين آسمان و زمين يا مابين آسمان تا زمين، و عترتم ، و همانا اين دو از يكديگر جدا نمى شوند تا در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند». 🔹در اين حديث پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) مى فرمايد: « و تا از يكديگر جدا نمى شوند». مطابق اين گفتار اگر زمانى «عدل كتاب»، كه همان است در روى زمين نباشد، لازم مى آيد كه اين دو از يكديگر جدا شده باشند، و اين با ظاهر حديث مخالف است. ابن حجر مكى مى گويد: «در احاديثى كه سفارش به شده به اين نكته اشاره دارد كه تا روز زمين خالى از اهل بيتى كه دارند نخواهد بود، همان گونه كه كتاب عزيز چنين است، و لذا ، امان براى اهل زمين معرفى شده اند و نيز در روايات آمده است: «در هر قوم و دسته اى عدولى از اهل بيت من است». [۲] 🔹حافظ سمهودى مى گويد: «از اين حديث (ثقلين) استفاده مى شود كه هر زمان بايد فردى از كه «سزاوار تمسك» به اوست تا «روز قيامت» موجود باشد، تا امر به تمسكى كه در روايت به آنها شده معنا پيدا كند، همان گونه كه كتاب عزيز چنين است. و لذا امان اهل زمين معرفى شده اند كه هر گاه از روى زمين بروند زمين نيز نابود خواهد شد». [۳] همين معنا از علامه مناوى در شرح جامع الصغير سيوطى رسيده است. [۴] 🔹نتيجه اينكه از كه مورد اتفاق بين شيعه و سنى بوده و از احاديث متواتر است به خوبى استفاده مى شود كه در هر زمان از عترت پيامبر (صلى الله عليه و آله) و «اهل بيت معصوم» او بايد موجود باشد، امامى كه اهليت براى «اقتدا» و «تمسك» را داشته باشد، كسى كه خود به «هدايت مطلق» رسيده و از ضلالت به دور است، و لذا مى تواند ديگران را نيز به هدايت مطلق رسانده و از مطلق ضلالت و گمراهى دور كند. چنين شخصى در اين زمان غير از (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نيست. پی نوشت‌ها؛ [۱] مسند أحمد بن حنبل، عالم الكتب، چ۱، ج۵، ص۱۸۱. [۲] الصواعق المحرقة على أهل الرفض و الضلال و الزندقة، إبن حجر الهيتمی، مؤسسة الرسالة، چ۱، ج۲، ص۴۴۲. [۳] جواهر العقدين فى فضل الشرفين‏، السمهودى، مطبعة العانى‏، بغداد، ‏چ۱، ج۲، ص۱۱۹. [۴] فيض القدير شرح الجامع الصغير، عبد الرؤوف المناوی، المكتبة التجارية الكبرى، مصر، چ۱، ج۳، ص۱۴. 📕موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، چ هفتم، ۱۳۹۰ش، ص ۳۰۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«آیه اولوا الامر» چگونه دلالت بر وجود امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دارد؟ 🔹يكی از آياتی كه دلالت بر وجود (عج الله تعالی فرجه الشریف) دارد «آیه اولوا الامر» است. خداوند متعال در اين آيه (آیه ۵۹ سوره نساء) مى فرمايد:  «أَطِيعُوا اللهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ». (اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و [اوصياى پيامبر]). از آيه فوق به خوبى استفاده مى شود كه در هر عصر و زمانى بايد در قيد حيات باشد که او را اطاعت نماييم، اطاعتى كه همانند اطاعت خداوند است. 🔹مقصود از در آيه فوق، كسانى اند كه امور مردم در اختيار آنان است و آنها کسی غير از (عليهم السلام) نيستند؛ زيرا آيه دلالت بر وجوب اطاعت به طور مطلق و بدون هيچ قيد و شرطى دارد. اين مستلزم آنان است وگرنه منجر به تناقض مى شود. به جهت آنكه اطاعت خدا و رسول بدون هيچ قيد و شرطى واجب است، حال اگر «اولى الامر» نباشند، و در برخى از موارد اشتباه يا سهو و نسيان داشته باشند و در عين حال اطاعت آنها به طور مطلق واجب باشد، مستلزم تناقض در وجوب اطاعت است. 🔹نتيجه اينكه مقصود از «اولى الامر» در آيه، (عليهم السلام) هستند، كه در هر زمان بايد فردى از آنها باشد تا اطاعت گردد، و در اين زمان كسى جز (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نيست. از جمله روايات متواترى كه انطباق آيه فوق را بر (عليهم السلام) تأييد مى كند حديث معروف «ثقلين» است؛ زيرا پيامبر (صلی الله علیه و آله) در آن حديث امر به اطاعت از كتاب و عترت و اهل بيت معصوم خود كرده كه همان در آيه فوق هستند و در آن نيز امر به اطاعت مطلق كرده است؛ 🔹و نيز آيه شريفه «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» [۱] و احاديث «دوازده خليفه» نيز بر اين برداشت از آيه فوق دلالت دارد. به همين جهت است كه برخى از «علماى اهل سنت» نيز قائل به نزول آيه فوق در شأن (عليهم السلام) شده اند از قبيل: ابن حيان اندلسى، نيشابورى، محمد صالح كشفى ترمذى، قندوزى حنفى، حموينى شافعى، حاكم حسكانى. حاكم حسكانى به سندش از مجاهد در تفسير آيه فوق نقل كرده كه اين آيه در شأن (عليه السلام) نازل شد، هنگامى كه (صلی الله علیه و آله) او را جانشين خود در مدينه قرار داد. پی نوشت‌: [۱] سوره رعد، آیه ۷ 📕موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضواني، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چ هفتم، ۱۳۹۰ش، ص ۲۹۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel