✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️هدف از فرستادن «حضرت آدم» (علیه السلام) به زمین چه بود؟
🔹#امام_علی(ع) در خطبه ۹۱ «نهج البلاغه» می فرماید: «فَأَهْبَطَهُ بَعْدَ التَّوْبَةِ لِيَعْمُرَ أَرْضَهُ بِنَسْلِهِ، وَ لِيُقِيمَ الْحُجَّةَ بِهِ عَلَى عِبَادِهِ». (خداوند #آدم(ع) را بعد از توبه از بهشت فرو فرستاد تا با كمك #نسل خود، زمين را آباد سازد، و #حجّت را بر بندگانش، اقامه كند). با توجه به عبارت قبل از این فراز که حضرت می فرماید: خداوند #آدم (ع) را در زمين جاى داد، استفاده مى شود كه منظور از #هبوط و #نزول #آدم(ع)، هبوط و نزول مكانى نيست، بلكه مقامى است؛ يعنى خداوند #آدم(ع) را از آن مقام والايى كه داشت به خاطر اين ترك اُولى تنزّل داد.
🔹تعبير به #عمران و آبادسازى به وسيله #آدم(ع) و نسل او نشان مى دهد كه بايد هدف همه #انسانها عمران و #آبادى_زمين باشد، نه تخريب آن به وسيله جنگ ها و اختلافات ويرانگر و يا تنبلى و سستى و بيكارى و يا حتّى تخريب محيط زيست! و جالب اينكه اين #عمران و آبادى بعد از توبه صورت گرفته، و تا انسان از #خطاهاى خود #توبه نكند توفيق اين عمران و آبادى دست نمى دهد. در #قرآن_مجيد نيز ميخوانيم: «هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ...» [۱]؛ (اوست كه شما را از #زمين آفريد و #آبادى آن را به شما واگذاشت؛ پس از او آمرزش بطلبيد سپس به سوى او باز گرديد...).
🔹در ضمن از جمله «فَأَهْبَطَهُ بَعْدَ التَّوْبَةِ» به خوبى استفاده مى شود كه #هبوط_آدم بعد از توبه صورت گرفته است. از بعضى از آيات «قرآن مجيد» استفاده مى شود كه توبه قبلاً بوده و از بعضى استفاده مى شود كه توبه بعداً صورت گرفته است و جمع ميان آنها كاملاً ممكن است، كه #حضرت_آدم(ع) توبه از خطاى خود را مكرّر انجام داد: هم قبل از هبوط و هم بعد از هبوط؛ و بسيار مى شود كه انسان خطايى مرتكب شود و ساليان دراز هر زمان به يادش مى آيد، از آن استغفار مى كند.
🔹نكته ديگرى كه در عبارت فوق به چشم مى خورد و بارها در آيات «قرآن مجيد» به آن اشاره شده، مسئله #اتمام_حجّت بر #بندگان است. گر چه خداوند به انسانها #عقل داده است، ولى به آن اكتفا نفرموده؛ بلكه با فرستادن #پيامبران و نزول #كتابهای_آسمانى و ابلاغ #مبلّغان_الهى - كه در هر عصر و زمان صورت مى گرفته - #حجّت را بر بندگانش تمام كرد، همانگونه كه در ادامه اين سخن مى فرمايد: «و لَمْ يُخْلِهِمْ بَعْدَ أَنْ قَبَضَهُ، مِمَّا يُؤَكِّدُ عَلَيْهِمْ حُجَّةَ رُبُوبِيَّتِهِ، وَ يَصِلُ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ مَعْرِفَتِهِ، بَلْ تَعَاهَدَهُمْ بِالْحُجَجِ عَلَى أَلْسُنِ الْخِيَرَةِ مِنْ أَنْبِيَائِهِ، وَ مُتَحَمِّلِي وَدَائِعِ رِسَالَاتِهِ، قَرْناً فَقَرْناً؛ حَتَّى تَمَّتْ بِنَبِيِّنَا مُحَمَّد(ص) حُجَّتُهُ، وَ بَلَغَ الْمَقْطَعَ [۲] عُذْرُهُ وَ نُذُرُهُ».
🔹(بعد از مرگ #آدم(ع)، بندگان را از #حجّت بر ربوبيّتش خالى نگذاشت و ميان فرزندان آدم(ع) و معرفت خويش پيوندى برقرار ساخت و قرن به قرن، #حجّتها و دليل ها را بر زبان #پيامبران برگزيده و حاملان ودايع رسالت خويش براى آنها اقامه نمود، تا اينكه به وسيله پيامبر ما #محمّد(ص) حجّتش تمام شد [و سلسله پيامبران ختم گرديد] و بيان #احكام و #انذار [و بشارت] به آخر رسيد). جمله «لَمْ يُخْلِهِمْ بَعْدَ أَنْ قَبَضَهُ» نشان مى دهد كه #آدم(ع) يكى از #پيامبران_الهى و از #حجّت هاى او بوده است، و بعد از رحلت او، خدا پيامبران ديگرى در هر زمان فرستاد و همچنان ادامه يافت تا به #خاتم_انبياء (ص) رسيد. [۳]
🔹در اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه اگر اتمام حجّت در هر عصر و زمان لازم است چرا با ظهور #پيامبر_اسلام(ص)، سلسله پيامبران پايان گرفت و آن حضرت خاتم انبياء بود؟ پاسخ اين سؤال با توجّه به يك نكته روشن مى شود و آن اينكه خداوند آخرين دستورات و #كاملترين_قوانين را بر #پيامبر_اسلام(ص) نازل كرد و اصول جامع و ضوابط متينى را مقرّر داشت كه دانشمندان هر قوم و هر ملّت در سايه آن مى توانند راه خود را به سوى خدا و طريق خويش را به سعادت بازيابند، بخصوص اينكه #اوصياىآنپيامبر(ص) تا دامنه قيامت خواهند بود.
پی نوشتها؛
[۱] سوره هود، آيه ۶۱
[۲] «مَقْطع» به معناى پايان است
[۳] جمله «لِيُقِيمَ الْحُجَّةَ بِهِ عَلَى عِبَادِهِ» (بنابراين كه ضمير «به» به آدم بر گردد)، نيز دليل ديگرى بر نبوّت آدم(ع) است و تعبير به «عِبَادِهِ» اشاره به حوّا و فرزندان آدم است. به علاوه سرنوشت آدم و خروج از بهشت بعد از ارتكاب خطا، حجّتى براى همه بندگان تا روز قيامت مى تواند باشد.
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۴، ص ۱۶۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#آدم
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد