⭕️ #حکمت_روزه_گرفتن از منظر #امام_علی علیه السلام
💠حَرَسَ اللّه عِبادَهُ المُؤمِنینَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّکَواتِ و مُجاهَدَهِ الصِّیامِ فِی الأَیّامِ المَفروضاتِ؛ تَسکینا لِأَطرافِهِم، و تَخشیعا لِأَبصارِهِم، و تَذلیلاً لِنُفوسِهِم، و تَخفیضا لِقُلوبِهِم، وإذهابا لِلخُیَلاءِ عَنهُم، و لِما فی ذلِکَ مِن تَعفیرِ عِتاقِ الوُجوهِ بِالتُّرابِ تَواضُعا، وَالتِصاقِ کَرائِمِ الجَوارِحِ بِالأَرضِ تَصاغُرا، ولُحوقِ البُطونِ بِالمُتونِ مِنَ الصِّیامِ تَذَلُّلاً.
🔷خداوند، #بندگان_مؤمن خویش را با نمازها، زکاتها و تلاش براى #روزه_گرفتن در روزهاى واجب شده، نگهدارى کرده است تا اعضایشان آرامش یابد و چشمانشان خشوع پیدا کند و جانهایشان رام گردد و دلهایشان متواضع شود و غرور از آنان_زدوده گردد، به سبب حکمتهایى که در آنهاست، چون: خاکى شدن چهرههاى عزّتمند از روى تواضع، به زمین چسبیدن اعضاى شریف از روى فروتنى، و چسبیدن شکمها به پشتها از روى رام شدن.
📕نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲
منبع: راسخون
#امام_علی
@tabyinchannel
#انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) در خطبه ۲۱۴ نهج البلاغه، درباره «امدادهای الهی» چه بیانی دارند؟
🔹#امام_علی (علیه السلام) در خطبه ۲۱۴ #نهج_البلاغه به رهروان راه خداوند بشارت مى دهد كه در برابر انبوه مشكلات اطاعت، تنها نيستند و #امدادهاى_الهى پى در پى به يارى آنها مى آيد؛ ایشان مى فرمايد: «وَ إِنَّ لَكُمْ عِنْدَ كُلِّ طَاعَة عَوْناً مِنَ اللهِ سُبْحَانَهُ يَقُولُ [۱] عَلَى الاَْلْسِنَةِ، وَ يُثَبِّتُ الاَْفْئِدَةَ، فِيهِ كِفَاءٌ لِمُكْتَف، وَ شِفَاءٌ لِمُشْتَف»؛
🔹[ترجمه فرمایش حضرت:] «به يقين براى شما در انجام هر طاعتى يار و #ياورى از جانب #خداوند_سبحان خواهد بود كه #زبانها را گويا مى كند، و #قلبها را ثابت نگه مى دارد، به گونه اى كه براى آن كس كه بخواهد به آن اكتفا كند كافى است و براى آن كس كه #شفا جويد مايه شفاست».
🔹آرى! #خداوند #بندگان_مؤمن خويش را تنها نمى گذارد. #زبانشان را گويا و #قلب و #اراده آنها را محكم مى دارد. اين امر كراراً در آيات #قرآن منعكس شده است، #حضرت_موسى (عليه السلام) از خدا زبان گويا مى خواهد و خدا به او ارزانى مى دارد، افزون بر اينكه برادرش هارون را به يارى او مى فرستد، و تأكيد مى كند كه تنها نيستيد و من با شما هستم، همه چيز را مى شنوم و مى بينم:
🔹«إِنَّنِى مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى» [۲] و در جاى ديگر مى فرمايد: «يُثَبِّتُ اللهُ الَّذِينَ امَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِى الْحَيَاةِ الدُّنْيَا» [۳] (خداوند كسانى را كه #ايمان آوردند به جهت گفتار و اعتقاد ثابتشان، #استوار مى دارد، هم در اين جهان و هم در سراى ديگر). و اين همان چيزى است كه پيوسته و همه روزه در نمازها از خداوند تقاضا مى كنيم و مى گوييم: «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ».
پی نوشتها؛
[۱] ضمير «يقول» به «الله» بر مى گردد كه قبلا ذكر شده و معناى جمله اين است كه خداوند زبان آنها را گويا مى كند و خير را بر آن جارى مى سازد.
[۲] سوره طه، آيه ۴۶
[۳] سوره ابراهیم، آيه ۲۷
📕پيام امام اميرالمومنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، چ اول، ج ۸، ص ۲۰۵
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد