eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
425 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️بداء در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ 🔹معنای بداء در لغت: به فتح باء و الفِ کشیده، اسم مصدر از ماده «بدو»‌ [۱] است. اگر چه لغت شناسان معانی لغوی متعددی برای این واژه برشمرده اند، اما اصلی ترین معنای لغوی آن ظهور و انکشاف (آشکار شدن) پس از خفا است. برای مثال گفته می شود: «بدا إلی البادیه» بدین معنا که: در بیابان نمایان گشت. یا مثلا گفته می شود: «بدا له فی الأمر» بدین معنا که: آنچه برای او آشکار نبود، آشکار گشت. [۲] معانی دیگری که لغت شناسان برای این واژه برشمرده اند عبارت اند از: ظهور چیزی از عدم [۳]، تغییر در قصد [۴] و استصواب. [۵] 🔹معنای بداء در اصطلاح: برای فهم معنای اصطلاحی بداء، ابتدا باید آراء علماء و متکلمین را درباره این موضوع بررسی کرد. به نظر شیخ صدوق، در حق تعالى به معنى ندامت در فعل نيست، بلکه به معنای ابتدا به خلقت يك شئ بعد از شئ، يا امر به يك شئ بعد از نهى از آن و يا بالعكس است. یعنی ظهور تدریجی اراده خداوند برای بندگان. [۶] به عقیده شیخ مفید، همان ظهور و انکشاف افعال الهی است که در گمان و حساب نمی آمد، نه تبدیل رأی و ایجاد علم جدیدی که قبلاً نبوده است. [۷] شیخ طوسی را به معنای ظهور اراده خداوند بر مکلفین، بر اساس شرایطی خاص می داند، نه به معنای علم بعد از جهل. [۸] در نظر علامه مجلسی نیز تغییر ظهور تحقق اعمال در لوح محو و اثبات، معرفی می شود. این تغییر ظهورها نیز بر اساس تحقق یا عدم تحقق برخی شرایط است. [۹] 🔹علامه طباطبایی نیز درباره اصطلاح بداء در فرهنگ اسلامی و ادبیات امامیه می فرماید: عبارت است از آشکار شدن امری از ناحیه خداوند برخلاف آنچه ظاهر بوده است، که در واقع اولی را محو و دومی را اثبات کرده و خدا به هر دو حادثه آگاه است. [۱۰] آیت الله خویی نیز در مورد خداوند را به معنای ظهور اراده خداوند می داند؛ اراده ای که بر خلاف گمان مردم و برای آنان پنهان بوده است. [۱۱] آنچه از جمع بندی همه این اقوال راجع به معنای اصطلاحی بداء به نظر می آید این است که آشکار کردن و پدید آوردن چیزی و حکم به هستی آن، به سبب تقدیری جدید و تعلق اراده ای جدید به چیزی برحسب شرایط و مصالح است. ؛ 🔹مثلا خداوند بر اساس مصالح و شرایطی این گونه مقدر کرده که بنده ای ۵۰ سال عمر کند، اما آن بنده با انجام اموری همچون دعا و پرداخت صدقه یا صله ارحام، موجب ظاهر شدن تقدیر و اراده جدید خداوند می گردد. اراده و تقدیری که این بنده بر حسب آن، ۷۰ سال عمر خواهد کرد. در علم ذاتی و مطلق خدا رخ نمی دهد تا با رخ دادن آن و از باب تغییر یافتن علم ازلی ابدی خدا، اشکالی پدید آید، بلکه در است که علم فعلی و مخلوق است. به بیان دیگر، خداوند بر اساس وضعیت موجود یک انسان، برای او تقدیری در لوح تقدیرات ثبت می کند. پس از مدتی این شخص کارهایی مثل دعا، صدقه، صله رحم و کمک به فقرا انجام می دهد. در نتیجه خداوند تقدیر قبلی وی را عوض کرده را برای او ثبت می کند. این تغییر در تقدیر، نام دارد. البته خداوند با علم ذاتی و مطلق خود از همه این تقدیراتِ گذشته و آینده آگاه است و حتّی آنها را در لوح دیگری که مکنون است و «امّ الکتاب» نامیده می شود، ثبت کرده است. 💠برداشت اشتباه مخالفین بداء از معنای آن 🔹همانطور که بیان شد با علم ذاتی خدواند منافات ندارد و خداوند از همه تقدیرات گذشته و آینده خبر دارد؛ همچنین باید توجه داشت که رخ دادن تغییر در دستورات الهی یا مقدرات او به دلیل پشیمانی نیست، و بیان اینگونه سخنان از مقایسه خالق با خودمان است. چون تغییر اراده های ما در بسیاری از موارد ناشی از اشتباه و پشیمانی است، تصور می کنیم که تغییرهای الهی نیز چنین است. بنابراین ادعای مخالفین که به خاطر اعتقاد شیعیان به بداء، آنها را متهم به نسبت دادن جهل به خدا می دانند، بی اساس و باطل است. پی نوشت‌ها؛ [۱] مجمع البحرین، طریحی، ج۱، ص۴۵؛ التمهید فی علوم القرآن، معرفت، ج۲، ص۲۷۶؛ [۲] لسان العرب، ابن منظور، ج۱۴، ص۶۵ [۳] مفردات‌الفاظ‌القرآن، راغب‌أصفهانى، ص۱۱۳ [۴] خلاصه علم الکلام، فضلی، ص۱۰۵ [۵] معجم‌مقاییس‌اللغه،احمدبن‌فارس‌ج۱ص۲۱۲ [۶] نبراس الضياء، ميرمحمدباقر داماد، ص۲۹ [۷] همان، ص۳۱ [۸] همان، ص ۳۸ و ۳۹ [۹] همان، ص ۴۵ [۱۰]المیزان‌فی‌تفسیرالقرآن،طباطبایی‌ج۱۱ص۳۸۱ [۱۱] رسالتان‌فی‌علم‌الکلام، بلاغی‌وخویی،ص۲۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) متوقف بر وقوع «صیحه آسمانی» است و قبل از آن، ظهور نخواهند کرد؟ 🔹یکی از نشانه‌های ظهور (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، شنیده شدن است. این ندا که در روایات تعبیر به و هم شده، در شب جمعه، مصادف با شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان رخ خواهد داد. [۱] همه مردم روی زمین آن ‌را با گوش خود خواهند شنید. صاحب این صدا، (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را با اسمش و اسم پدرش نام می‌برد و مردم را به پیروی از او فرا می‌خواند و را به انسان‌ها می‌دهد. [۲] 🔹این نشانه، «یکی از پنج علامت حتمی ظهور» است که در روایات به قطعی بودن وقوعش اشاره شده است. عمر بن حنظله از امام صادق (عليه السلام) نقل می‌کند: «قبل از قیام ، پنج علامت حتمی وجود دارد که عبارت‌اند از: خروج یمانی، خروج سفیانی، صیحه آسمانی، کشته شدن نفس زکیه و فرو رفتن در سرزمین بَیداء». [۳] 🔹تفاوت بین علامات «حتمی» و «غیر حتمی» به این است که: اعلام وقوع ، به عنوان نشانه‌ای برای ، بدون در نظر گرفتن ایجاد شدن مانعی یا حاصل نشدن شرطی صورت می‌گیرد؛ یعنی ممکن است که مانعی پیش بیاید یا یکی از شروط لازم برای وقوع آن علامت، حاصل نشود و در نتیجه آن علامت تحقق پیدا نکند. اما در مقابل، برخی از ، بدین معنا است که برای وقوع آن مانعی پیش نخواهد آمد و شرایط وقوعش نیز به طور کامل حاصل خواهند شد؛ لذا در تحقق آن نشانه، تردیدی وجود نخواهد داشت. [۴] 🔹با این همه، باید حق [۵] را برای که هر کاری تحت مشیّت و خواست او صورت می‌گیرد، محفوظ دانست؛ یعنی ممکن است که حتی در علائم‌ حتمی حاصل شود و بدون وقوع آن، تحقق یابد. [۶] 🔹این موضوع را امام جواد (عليه السلام) مورد اشاره قرار داده و حصول در نشانه‌های حتمی را ممکن دانسته است؛ ابو هاشم داود بن قاسم جعفری گوید: ما در محضر امام جواد (عليه السلام) بودیم و سخن از به میان آمد و آنچه در روایات آمده که کار او از است؛ من از آن‌ حضرت پرسیدم: آیا خدا را در امور حتمى پدید می‌آید؟ امام (عليه السلام) فرمود: «آرى»، به آن‌ حضرت گفتم: پس با این ترتیب ما می‌ترسیم که در مورد نیز خدا را حاصل شود، امام (عليه السلام) فرمود: «همانا از وعده‌ها است، و خداوند خلاف وعده خود رفتار نمی‌کند». [۷] 🔹پس، شایسته است که ، در همه احوال منتظر بوده و آن ‌را بسیار نزدیک بدانند؛ چون اصل ظهور (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قطعی است. پی نوشت‌ها؛ [۱] کمال الدین و تمام النعمة، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج ۲، ص ۶۵۰، دار الکتب الاسلامیة، چ۲ [۲] کورانی، علی، عصر الظهور، ص ۲۴۸، المکتبة الاعلام الاسلامی، قم، چ ۱. [۳] کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۰. [۴] دراسة فی علامة الظهور، ص ۴۷و۴۸، المرکز الاسلامیه للدراسات، چ۴. [۵] [بطور خلاصه] «بَداء»، آشکار شدن امری از ناحیه خداست، برخلاف آنچه مورد انتظار بندگان بوده. «بداء» را از اعتقادات اختصاصی مذهب شیعه می‌دانند. از نظر عالمان امامیه، «بداء» در امور تکوینی به‌ منزله نسخ در امور تشریعی است. «بداء» جایگاه ویژه‌ای در اعتقادات شیعه دارد؛ به صورتی که در روایات شیعی باور به آن از با ارزش‌ترین باورهای شیعی دانسته شده است. منبع: ویکی شیعه [۶] دراسة فی علامة الظهور، همان. [۷] ابن ابی زینب نعمانی، الغیبة، محقق و مصحح: عفاری، علی اکبر، ص ۳۰۳، نشر صدوق، چ۱ منبع: اسلام کوئست @tabyinchannel