eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
425 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️ ☄ ⭕️ تهمت و تهمت زن از نظر آیات و روایات 🔸 به بی‌گناه از زشت‌ترین کارهایى است که اسلام آن را به شدت محکوم ساخته است. آیات قرآن و روایات متعدد اسلامى که درباره این موضوع وارد شده، نظر اسلام را در این زمینه روشن مى سازد. خداوند در سوره نساء آیه ۱۱۲ قرآن می فرماید: «من یکسب خطیئة أو إثما ثم یرم به بریئا فقد احتمل بهتنا و إثما مبینا؛ و هر کس مرتکب خطا یا گناهی شود، سپس آن را به بی گناهی نسبت دهد، بی تردید و گناهی آشکار بر دوش گرفته است». 🔹یکی از مسائلی که در بسیار بر آن تاکید شده و به حساب آورده شده است، خصوصا تهمت زدن به است: «ان الذین یرمون المحصنات الغافلات المؤمنات لعنوا فی الدنیا و الاخره و لهم عذاب عظیم؛ بی تردید کسانی که زنان عفیفه پاکدامن با ایمان را [که از شدت ایمان از بی عفتی و گناه بی خبرند] متهم به زنا کنند، در دنیا و آخرت لعنت می شوند، و برای آنان عذابی بزرگ است». [نور، ۲۳] «یوم تشهد علیهم السنتهم و ایدیهم و ارجلهم بما کانوا یعملون؛ آن روزی که زبانها و دستها و پاهای آنان علیه ایشان به اعمالی که مرتکب شده اند شهادت می دهند». [نور، ۲۴] همچنین می فرماید: «والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا وإثما مبینا؛ و کسانى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را بى آن که گناهى کرده باشند مى آزارند بهتان و گناه آشکارى را به دوش مى کشند». [احزاب، ۵۸] 🔹امام صادق (ع) از حکیمى چنین نقل مى کند: «تهمت زدن به بى گناه از کوههاى عظیم نیز سنگین تر است!». به افراد بى گناه با روح ایمان سازگار نیست. چنانکه از امام صادق (ع) نقل شده: «کسى که برادر مسلمانش را متهم کند، ایمان در قلب او ذوب مى شود، همانند ذوب شدن نمک در آب». و نیز می فرماید: «هر کس به برادر دینى خود زند حرمتى میان آن دو به جا نمى ماند». در حقیقت و ، و کذب است، زیرا هم مفاسد عظیم کذب را دارد، و هم زیانهاى غیبت و هم بدترین نوع ظلم و ستم است، و به همین جهت از پیامبر اسلام (ص) نقل شده که فرمود: «کسى که به مرد یا زن باایمان بزند و یا درباره او چیزى بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را بر تلى از آتش قرار مى دهد تا از مسئولیت آنچه گفته است در آید». در حقیقت رواج این کار ناجوانمردانه در یک محیط، سبب به هم ریختن نظام و عدالت اجتماعى و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بى گناه، و تبرئه گنهکار و از میان رفتن اعتماد عمومى مى شود. 🔹پیغمبر اکرم (ص) یک وقت در حضور اصحاب فرمود: «آیا به شما خبر ندهم که بدترین مردم کیست؟ گفتند: بلی یا رسول الله، فرمود: بدترین مردم آن کسی است که خیر خودش را از دیگران منع می کند و هر چه دارد تنها برای خودش میخواهد. آن هایی که حاضر بودند گمان کردند با این مقدمه دیگر بدتر از این افراد کسی نیست. یک وقت پیامبر (ص) فرمود: آیا میخواهید به شما بگویم از این بدتر کیست؟ صنف دیگری را ذکر فرمود. اصحاب گفتند: خیال کردیم بدتر از این گروه دوم دیگر کسی نیست. بعد فرمود: آیا میخواهید از آن بدتر را به شما بگویم کیست؟ گفتند از این بدتر هم مگر هست؟ آنگاه صنف سوم را فرمود: بدتر از این افراد، مردمان بدزبان فحاش و آبروبرند. اینجا دیگر حضرت توقف کرد، یعنی بدتر از اینها دیگر وجود ندارد». امام على (ع) می فرماید: «هیچ بى شرمى و وقاحتى چون نیست». و نیز می فرماید: « به آدم بیگناه بزرگتر از آسمان است». امام سجاد (ع) می فرماید: «هر کس به مردم عیبى را نسبت دهد که دارند، مردم به او عیبى را که ندارد نسبت دهند». 💠نهى از رفتن به جاهاى تهمت برانگیز 🔹پیامبر اکرم (ص) میفرماید: «سزاوارترین مردم به تهمت کسى است که با متهمان و افراد مظنون همنشینى کند». امام على (ع) میفرماید: «از (رفت و آمد به) جاهاى تهمت برانگیز و مجالسى که گمان بد به آنها برده مى شود بپرهیز؛ زیرا دوست بد، همنشین خود را مى فریبد». و نیز می فرماید: «کسى که خود را در معرض قرار دهد، نباید کسى را که به او گمان بد برد، سرزنش کند». همچنین در حدیثی دیگر بیان می کند که: «هر که به جاهاى بد رفت و آمد کند مورد بدگمانى و تهمت واقع شود». منابع: آشنایی با قرآن (مرتضی مطهری) ج۴، ص ۵۲ و ۶۳ تفسیر نمونه، ج۴، صص ۱۲۰-۱۲۱ و ج۱۴، ص۳۷۰ میزان الحکمه (محمد محمدی ری شهری)، ج۲، ص ۵۹۲ و ۶۳۲ منبع: وبسایت راسخون @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آثار روانی تهمت به دیگران از منظر قرآن کریم (بخش دوم و پایانی) 🔸 به دیگران یکی از به شمار می‌آید که خدای متعال، کننده این کار را مورد عذاب سختی قرار می‌دهد. در ، شخصی را به دروغ به کار نادرستی نسبت می‌دهند، در حالیکه این‌گونه نیست؛ ضمن اینکه تهمت، زمینه ساز بی اعتمادی میان افراد یک جامعه نیز هست.  آثار و نتایج متعددی دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم: 💠گناه آشکار 🔹قرآن مجید درباره و تعبیر به میکند. همچنین امام صادق (ع) فرمود: «کسی که برادر مسلمان خود را متهم کند، ایمان در دل او ذوب می‌شود، همانگونه که نمک در آب ذوب می شود». [۱] شخصی که می‌زند چندین گناه مرتکب می‌شود. از طرفی دروغ می‌گوید که نسبت ناروا به دیگری می‌دهد، و از سوی دیگر غیبت آن شخص را می‌کند؛ زیرا او را به چیزی که کراهت دارد و راضی نیست متصف می‌کند، و از سویی انسان پاک و بی گناهی را متهم ساخته و آبرویش را می برد. بنابراین کسی که می‌زند، بار گناهش بسیار سنگین می باشد و تهمت همانند تیری است که به محض اصابت به هدف، آن را متلاشی می‌کند، و شخصیت و آبروی متهم را بر باد می‌دهد و قلب او را برای همیشه جریحه دار می‌سازد، در نتیجه عذاب دردناکی در انتظار او خواهد بود. پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «کسی که به مرد یا زن با ایمان بزند یا درباره‌ی او چیزی بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را بر کوهی از آتش قرار میدهد تا از مسئولیت گفتارش بیرون آید». [۲]   💠عیب جویی و کفر 🔹کسی که با برادر دینی خود تظاهر دوستی می‌کند و اعتماد او را به خود جلب می‌کند، ولی در باطن با او دشمن است و لغزشها و اشتباهات و نقاط ضعف او را به خاطر می‌سپارد تا در فرصتی مناسب او را بی آبرو کند، سرانجام خود را به مرز نزدیک میکند. امام صادق (ع) می‌فرماید: «دورترین حالات انسان از خدا این است که با کسی طرح دوستی بریزد و لغزش های او را به خاطر بسپارد تا روزی او را رسوا سازد». [۳] 💠عذاب دردناک 🔹کسانی که به جای انتقاد سالم و سازنده، فقط به فکر آشکار کردن عیوب مردم باشند تا از اعتبار آنان بکاهند، مرتکب گناهی بزرگ شده اند که به خاطر آن عذابی دردناک پیش رو خواهند داشت. [۴] قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللهُ یَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ؛ [نور، ۱۹] کسانی که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است؛ و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید!». بر هر انسان مسلمانی به حکم اخلاقی واجب است زمانی که از برادر دینی خود اشتباهی دید، در پنهان به او تذکر دهد تا در صدد رفع آن گناه برآید، نه اینکه بعد از دیدن خطا و اشتباه، آبروی او را ببرد و خود را مستحق عذاب آتش کند. چون با این کار، رابطه خود و او را خراب کرده و نزد دیگران غیر قابل اعتماد جلوه می‌کند.   💠نشانه بی ایمانی 🔹برای هر چیزی نشانه ای است. امور باطنی نشانه هایی دارد. یکی از نشانه های ایمان، ترک تهمت است و گرفتاری به تهمت، نشانه‌ی بی ایمانی است. انسان مومن، به دیگران نسبت ناروا نمی‌دهد، و آرامش را از خود و آن فرد سلب نمی‌کند. امام علی (ع) می‌فرماید: «مومن با برادر مومنش فریبکاری نمی‌کند و به او خیانت نمی ورزد و او را خوار نمی‌سازد و به او تهمت نمی‌زند». [۵]   💠توبیخ 🔹کسی که به دیگری به ویژه همسرش نسبتی ناروا دهد، از سوی خداوند مورد توبیخ قرار می‌گیرد. همچنان که قرآن کریم می‌فرماید: «وَ إِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَكَانَ زَوْجٍ وَ آتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُبِينًا؛ [نساء، ۲۰] و اگر تصمیم گرفتید که همسر دیگری به جای همسر خود انتخاب کنید، و مال فراوانی (بعنوان مهر) به او پرداخته‌اید، چیزی از آن را پس نگیرید! آیا برای بازپس گرفتن مهر آنان، به تهمت و گناه آشکار متوسل می‌شوید؟!».   💠نتیجه گیری 🔹با توجه به مطالبی که در مقاله عنوان شد، نتیجه می‌گیریم در زمان ما کم شده است، خصوصا اگر کسی نظرش با دیگری مخالف باشد، گاها به خودش اجازه می‌دهد هر تهمتی را به او نسبت دهد. چنانچه تقوای زبان ما کم شود، لطف خداوند هم بر ما کم می‌شود. وقتی مردم احترام و حیثیت یکدیگر را رعایت نکنند، خدا نیز آبروی آنها را حفظ نخواهد کرد و لطف بی کرانش را از ما دریغ خواهد کرد. پی نوشت‌ها؛ [۱] اخلاق عملی، ص۸۶ [۲] اخلاق عملی، ص۸۷ [۳] همان، ص۸۸ [۴] همان [۵] الخصال، ج۲، ص۶۲۲ منبع: وبسایت راسخون @tabyinchannel