eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
441 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️از منظر (ع) مقياس خويشاوندی چيست؟ 🔷 (ع) ميفرمايند: «القريب مَن قرّبته المودة و إن بعُد نسبُه و البعيد مَن باعدته المودة و إن قرب نسبه»[۱]؛ خويشاوندان نزديك آنها هستند كه دارند، اگر چه نسبت آنها دورتر باشد، و خويشاوندان دور آنها هستند كه دارند، اگر چه نسبتشان نزديكتر باشد. 💠 در از مهمترين روابط اجتماعی است و در واقع، در بطن جامعه بزرگ انسانی، گروه های متراكم‌تری به وجود می‌آورد كه همكاری نزديكتری با هم دارند و در حل مشكلات حياتی با يكديگر، و همكاری ميكنند. ولی مقياس خويشاوندی در اسلام (طبق روايت بالا) به و است، نه صرفا به قرابت خونی و رابطه نَسَبی! پي نوشت: [۱] تحف العقول، ص ۱۶۵ 📕صد و پنجاه درس زندگي، درس ۹۴ منبع: وبسایت انوار طاها @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️اهميّت پيوندهاى اجتماعى در قرآن تا چه ميزان است؟ 🔹 كه منشأ همه پيشرفت ها و موفقيت هاى علمى و اجتماعى است، در صورتى مى تواند، به هدف مطلوب خود برسد كه را داشته باشد، وگرنه تبديل به جهنّم سوزانى مى شود، كه زحمات و مشكلات اجتماع را دارد، بى آنكه از بركات آن بهره‌مند گردد. از يك سو بر جهان بشريت به عنوان اعضاى يك خانواده و برادرانى كه از يك پدر و مادر متولد شده اند تأكيد مى كند (چنانكه در آيه ۱۳ سوره حجرات آمده)، و از سوى ديگر مؤمنان را عضو يك پيكر، صرف نظر از اختلاف زبان و نژاد بر مى شمرد و مى گويد: «بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْض» [۱] (شما همگى هستید و همجنس يكديگر و عضو يك پيكريد). 🔹و در جاى ديگر مى فرمايد: «وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْض» [۲] (مردان و زنان با ایمان دوست و یار یکدیگرند)؛ به اين نيز قناعت نمى كند و علاوه بر پيوند و پيوند ، نسبت به پيوند هاى ، كه در دايره فشرده تر و نزديكترى است نيز توصيه و تأكيد مى كند و شكستن اين پيمان را توصيف مى نمايد و مى فرمايد:  «الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الاَْرْضِ أُوْلَـئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ» [۳] ( آنها هستند كه را پس از آن كه محكم ساختند، و پيوند هايى را كه دستور داده بر قرار سازند مى نمايند و در جهان مى كنند اينها زيانكارانند). 🔹و در سوره محمد (صلی الله علیه و آله) آيات ۲۲ و ۲۳ مى خوانيم: «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الاَْرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ - أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ» (اگر حكومت را بدست گيريد، آيا جز اين انتظار مى رود كه در زمين نماييد و را قطع كنيد؟! - آنها كسانى هستند كه خداوند از خويش دورشان ساخته، گوش هايشان را كر و چشم هايشان را كور كرده است). 🔹و به اين ترتيب «قطع اين پيوندها» را هم‌ رديف در زمين، و مايه و چشم و گوش باطن مى داند. اهميت اين در تا جايى است كه هر چيزى كه كمك به تحكيم پيوندهاى اجتماعى كند، مطلوب شمرده شده، حتى دروغى كه بدترين گناه است، براى اصلاح ذات البين مجاز مى باشد؛ و به عكس، هر چيزى كه مايه از هم گسستگى پيوندها گردد منفور و مردود شمرده شده، تحت هر عنوان و هر نامى كه باشد. پی نوشت‌ها؛ [۱] قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۱۹۵ [۲] همان، سوره توبه، آيه ۷۱ [۳] همان، سوره بقره، آيه ۲۷ 📕پيام قرآن، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۶ش، ج ۸، ص ۲۵۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) در حکمت ۲۱۱ نهج البلاغه، اهمیت و ارزش «دوستی» را چگونه ترسیم می نمایند؟ 🔹 (عليه السلام) در بخشی از حکمت ۲۱۱ به اهميت اشاره كرده مى فرمايد: «وَ الْمَوَدَّةُ قَرَابَةٌ مُسْتَفَادَةٌ» (دوستى، نوعى است). گاه از طريق طبيعى مثلاً تولد دو فرزند از يك پدر و مادر حاصل مى شود، كه اين دو به طور طبيعى برادرند؛ ولى گاه با ديگرى كه هيچ رابطه نسبى با او ندارد چنان مى شود كه همانند برادر يا برتر از برادر، با او پيدا مى كند. 🔹اين گونه نوعى خويشاوندى اكتسابى است. از سویی آيين دوستى و مودت است، و به مسئله آن قدر اهميت داده كه در حديثى از اميرالمؤمنين (عليه السلام) مى خوانيم: «الصَّديقُ أَقْرَبُ الاَقارِبِ» [۱] (، نزديكترين خويشاوندان است). در حديث ديگرى از همان حضرت مى خوانيم: «مَنْ لَا صَدِيقَ لَهُ لَا ذُخْرَ لَهُ» [۲] (كسى كه ندارد اندوخته اى [براى مبارزه با مشكلات] ندارد). 🔹تا آنجا كه در حديثى از (عليه السلام) مى خوانيم: «لَقَدْ عَظُمَتْ مَنْزِلَةُ الصَّدِيقِ حَتّى أَهْلُ النّارِ يَسْتَغِيثُونَ بِهِ وَ يَدْعُونَ بِهِ فِى النّارِ قَبْلَ الْقَريبِ الْحَمِيمِ قَالَ اللهُ مُخْبِراً عَنْهُمْ: "فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ - وَ لاَ صَدِيقٍ حَمِيمٍ"». [۳] ( بسيار والاست، تا آنجا كه اهل دوزخ از يارى مى طلبند و او را از درون آتش دوزخ صدا مى زنند، پيش از آنكه نزديكان پرمحبت خود را صدا بزنند؛ خداوند در قرآن از آنها چنين خبر داده كه مى گويند: «[واى بر ما] ما امروز شفاعت كنندگانى نداريم و نه »). پی نوشت‌ها؛ [۱] غرر الحكم و درر الكلم‏، دار الكتاب الإسلامی‏، قم، چ ۲، ص ۴۲، قصار ۷۲۵ [۲] همان، ص ۶۳۶، قصار ۱۱۰۶ [۳] بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربى، چ ۲، ج ‏۷۱، ص ۱۷۶، باب ۱۱؛ سوره شعراء، آيه ۱۰۰ و ۱۰۱ 📕پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۱۳، ص ۶۳۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel