eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔵 پایه گذار #وحدت_شیعه_سنی چه کسی است؟! 🔶 برخی گمان میکنند امام #خمینی(ره) یا حتی آیت الله #بروجردی، مبدع و بنیانگذار #وحدت #شیعه و #سنی هستند. (با توجه به اقدامات متعدد و برجسته شان) اما سابقه وحدت شیعه و سنی نه تنها در بین علمای سبق وجود داشته که اولین اسوه #وحدت، شخص امیرالمومنین #علی(ع) است. 🔶 برخلاف تصور عام #سکوت حضرت علی (ع) در دوران خلفای راشدین ابدا به معنای #انزوا و #گوشه_نشینی و #بی_تفاوتی و #قهر و #غضب نبوده است. امام علی(ع) در دوره سه خلیفه، بهترین نمودهای عینی و عملی وحدت مسلمانان را در تاریخ اسلام ثبت کردند. ✅در اولین گام وحدت، امیرالمومنین از حق شخصی خویش به خاطر حفظ وحدت مسلمین گذشتند و سالها مصیبت ها و رنجهای زمانه را هم بدان سبب تحمل نمودند. در اولین بزنگاه تفرقه پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، در #سقیفه، #ابوسفیان که شم سیاسی نیرومندی داشت و زمینه اختلاف را فراهم می دید، مستقیما به درب خانه علی(ع) رفته و به وی پیشنهاد کرد که «دستت را بده تا من با تو بیعت کنم که اگر من با تو بیعت کنم، همه فرزندان عبد مناف و بعد قریش و سرانجام همه عرب تو را به فرمانروایی می پذیرند.»😕 و امام علی(ع) که از هدف فتنه انگیزانه ابوسفیان در ایجاد تفرقه و آشوب برای خشکاندن نهال نوپای اسلام و بازگرداندن جاهلیت به خوبی آگاه بود، ضمن رد این پیشنهاد به وی فرمود: «تو به جز فتنه و آشوب، هدف دیگری نداری. تو مدتها بدخواه اسلام بوده ای. مرا به نصیحت و سپاهیان تو نیازی نیست.» 👊 👇👇👇👇
🔴 بازرگان: مگر می‌شود شاه برود؟ آمریکا را چه می‌کنید؟ 🔹 ‌‏مهندس و دکتر برای ملاقات با امام از ایران عازم فرانسه شدند. در نوفل لوشاتو بازرگان ‌‏خطاب به امام گفت: آقا، ایران سه رکن دارد ، ، شما می گویید شاه باید برود‏ مگر می شود شاه از ایران برود و کنده بشود؟! شاه رفتنی نیست بر فرض که شاه برود شما آمریکا را چه می کنید؟ ارتش را چه می کنید؟ 🔹امام با خنده معنی داری فرمود: شما بگویید شاه باید برود وقتی شاه رفت ارتش بچه های این ملت هستند. از آمریکا که نیامده اند. لذا به دامن ملت برمی گردند. وقتی ارتش به مردم پیوست آمریکا هم گور خودش را گم می کند. شما غصه آنها را نخورید و بیایید را بگیرید و بگویید شاه باید برود. 🔹 هر چه امام در آن جلسه اصرار کردند آقای بازرگان و سنجابی زیر بار نرفتند که این موضع امام و مردم را قبول کنند و جلسه تمام شد. بعد از دو روز دکتر آمد و گفت آقای بازرگان به صورت به ایران رفت و گفت این حرفها چیه من که گفتم قبول نمی کنم بگویم شاه باید برود! 📚کتاب برداشتهایی از سیره امام خمینی ج4 ص 232 ؛ به نقل از حجة الاسلام والمسلمین فردوسی پور @tabyinchannel
💠 به مناسبت فوت مهندس بازرگان/«دوست نداشتند "مرگ بر امریکا" گفته شود!» ♦️امام خامنه ای : سلیقه‌ی سیاسی‌شان(دولت موقت) این بود که میگفتند «با قدرت بزرگی مثل آمریکا »! خیلی هم دوست نداشتند «مرگ بر آمریکا» گفته بشود؛ میگفتند «حالا چه اصراری دارید که بیخود خودتان را با یک چنین غول عظیم به جنگ می‌اندازید؛ وابسته و تسلیم نشوید؛ امّا جنگ هم نکنید»؛ این تصوّری بود که دولت موقّت داشت. ♦️خب این حالت را آمریکایی‌ها خیلی می‌پسندیدند؛ این همان حالتِ نرمش است. مقدمه‌ی سازش، نرمش است. اگر آن حالت نباشد، حالت سازش‌ناپذیریِ مطلق نباشد، در مقابل نباشد، سازش تدریجاً متصوّر و ممکن خواهد شد. @tabyinchannel
محکم‌ترین بنای رابطه هاست... به کسی که به شما اعتماد کرده دروغ نگویید... فاصله ها در کمین اند... دروغ شروع سردیهاست،. آغاز بی پایان آری .. زیباترین دروغِ کودکی هایمان بود ... قرار بود مثلاً دلخوریمان تا ابد کِش بیاید ، اما با یک "ببخشید" ؛ سر و تهِ قضیه هم می آمد و دوباره مشغولِ بازی می شدیم ... انگار هم نه انگار ، که قهر کرده بودیم ... بچگی ها ، در همین سادگی و بی شیلگی اش قشنگ بود ... امان از این بزرگ شدن ... امان از این قهر هایِ بی صدایِ طولانی ! حالا قهرِ مان را جار نمی زنیم ، خیرِ سرمان مثلاً متمدن شده ایم ... خیلی بی صدا می رویم ، اما برای همیشه ... اما بدونِ بازگشت ‌‌...
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) چگونه مردم را به برقراری رابطه دوستی و محبت و دوری از قطع رابطه توصیه می نماید؟ 🔹 (ع) در بخشی از نامه ۴۷ (وصیتنامه حضرت) مى فرمايد: «وَ عَلَيْكُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ التَّبَاذُلِ؛ و بر شما لازم است و محبّت و بذل و بخشش را فراموش نكنيد»، سپس مى افزايد: «وَ إِيَّاكُمْ وَ التَّدَابُرَ وَ التَّقَاطُعَ؛ و بر حذر باشيد از اينكه به يكديگر پشت كنيد و رابطه خود را با هم قطع نماييد». «تواصل» از ريشه «وصل»، هرگونه ارتباط و پيوند معنوى و مادى و عقلانى و عاطفى را شامل مى شود و «تباذل» از ريشه بذل، از قبيل ذكر خاص بعد از عام است؛ زيرا يكى از طرق پيوند افراد جامعه با يكديگر بذل كمك هاى مادى به افرادى است كه به هر دليل نيازمند شده اند. «تدابر» از ريشه «دبر» (بر وزن عبد) به معناى پشت كردن به هم و قهر كردن و دشمنى با يكديگر نمودن و «تقاطع» به معناى هرگونه قطع رابطه است، و اين دو واژه به عكس دو واژه اوّل از قبيل ذكر خاص بعد از عام است؛ زيرا تدابر به معناى جدايى كامل است و تقاطع هر نوع قطع پيوند را شامل مى شود. 🔹مسأله پيوندهاى دوستى و محبّت كه گاه با زبان، و از طريق ملاقات و امثال آن انجام مى شود، در اسلام بسيار مهم است؛ همانگونه كه بى محبتى ها و جدايى ها و قطع پيوندها منفور است. احاديث بسيارى در نكوهش هجران و جدايى در منابع معتبر روايى ما آمده كه گاه پشت انسان را مى لرزاند. در حديثى كه مرحوم كلينى در كتاب كافى از امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل كرده است مى خوانيم: «هرگاه دو مسلمان از هم قهر كنند و سه روز بگذرد و آشتى نكنند، اگر در آن حال از دنيا بروند خارج از اسلام خواهند بود، و ولايت و پيوند اخوت اسلامى در ميان آنها قطع مى شود و به هنگام آشتى كردن، هر كدام پيشى گيرد او در قيامت براى رفتن به بهشت پيشى خواهد گرفت». [۱] 🔹همچنین امام صادق (ع) می‌فرماید: «هنگامى كه دو مسلمان از هم قهر كنند ابليس پيوسته شادى مى كند؛ ولى هنگامى كه با هم آشتى كنند زانوهاى خود را به هم مى كوبد و پيوندهاى جسمى او [گويا] از هم جدا مى شود و فرياد مى زند: واى بر من از اين مصيبتى كه دامنم را گرفت». [۲] حتى در آنجا نيز كه كسى خودش را مظلوم، و طرف مقابل را ظالم بداند، بايد براى برقرارى آشتى و از ميان رفتن مظالم تلاش كند، چنانكه در حديث ديگرى در كتاب «كافى» آمده است كه امام صادق (ع) فرمود:  «هر گاه دو نفر با هم قهر كنند، يكى از آن دو مستحق لعن است و اى بسا هر دو مستحق باشند، راوى از امام (ع) سؤال مى كند: فدايت شوم ظالم بايد مستحق لعن باشد، مظلوم چرا؟ فرمود: به سبب آن است كه برادرش را به آشتى [معقولانه] دعوت نمى كند». [۳] اشاره به اينكه بايد به صورت منطقى و مسالمت آميز مشكل خود را با يكديگر حل كنند. پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، كلينى، دار الكتب الإسلامية، چ چهارم، ج ۲، ص ۳۴۵ [۲] همان، ص ۳۴۶ [۳] همان، ص ۳۴۴ 📕پيام امام اميرالمومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۱۰، ص ۲۸۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️در چه مواقعی گوشه گيری و عزلت مطلوب است؟ 🔹با دقت در متون آيات و رواياتی که از و رهبانیت نهی کرده و آیات و روایاتی که به و کناره گیری از مردم توصیه کرده است، به خوبى ثابت مى شود كه یک اصل کلی است و مسأله عزلت و در يك سلسله شرايط خاص و به صورت استثنايى توصيه شده است. مثلا در مورد مى دانيم كه آنها در يك جامعه كافر و بى بند و بار گرفتار شده بودند و به جرم ايمانشان به خدا، تحت تعقيب بودند، و چاره اى جز فرار از شهر و ديار و پناه بردن به كوه و غار نداشتند. در مورد (ع) نيز چنين بود، او نهايت تلاش و كوشش خود را در طريق مبارزه با بت پرستى تا پاى جان انجام داد، ولى هنگامى كه مؤثر واقع نشد و جانش در خطر بود، مأمور به مهاجرت و عزلت شد. 🔹گاه بعضى از افراد شرايط خاصى دارند، و بسيار آسيب پذير و ضعيف در برابر مظاهر فسادند، ممكن است به اين گونه افراد توصيه شود، كمتر در اجتماعات ظاهر شوند. آنها شبيه افراد ضعيف المزاجى هستند كه اگر در اجتماعات حاضر شوند به زودى مزاج آنها انواع بيمارى ها را به خود جذب مى كند، ممكن است طبيب به چنين شخصى دستور دهد كمتر در اجتماع ظاهر شود. امروز معمول است هنگامى كه هوا بيش از حد آلوده مى شود، به افراد ضعيف مانند كودكان و پيرمردان و بيماران قلبى و تنفّسى توصيه مى شود در خانه بمانند. بديهى است هيچ يك از اينها يك اصل كلى نيست، بلكه مربوط به شرايط خاص اجتماعى است، يا شرايط خاص فرد است، بنابراين نبايد آن را به همگان و در هر زمان و مكان توصيه كرد. 🔹اين نكته را نيز نمى توان ناديده گرفت كه انسان هاى اجتماعى نيز براى انس به پروردگار ساعت يا ساعاتى را از روز بايد به خويشتن پردازند، مخصوصاً در ساعات آخر شب، تنها باشند و با خدا اُنس گيرند و راز و نياز كنند، و از اين فراتر اين كه سالكان راه خدا و عاشقان پروردگار و عارفان پاكباخته در همان ساعاتى كه در ميان جمعند، با خدا هستند، و جز او نمى بينند، و به غير او انس نمى گيرند، و همه را براى او مى خواهند. گاه نيز مى شود كه جدايى و از مردمى كه راه را لجوجانه مى پيمايند، يكى از طرق مبارزه منفى با مفاسد است، چرا كه اين امر سبب مى شود كه آنها تكان بخورند و به خويش آيند. در حالات جمعى از علما ديده مى شود كه وقتى مردم در اصرار مى ورزيدند آنها را ترك مى گفتند و به صورت از ميان آنها بيرون مى رفتند، و چيزى نمى گذشت كه مردم احساس و كمبود مى نمودند، و به سراغ آن عالم رفته او را به ميان خود باز گردانده و اعمال خويش را مى نمودند. همه اينها استثنائاتى است كه در برابر اصل كلى اجتماعى بودن انسان قابل قبول است. 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسة الامام على بن ابى طالب(ع)، قم‏، ۱۳۷۷ش،‏ چاپ اول‏، ج ۳، ص ۴۵۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel