📘📗فعل های اسنادی و غیر اسنادی         👇🏽👇🏽👇🏽 الف ) فعل های اسنادی (ربطی)       به فعل هایی گفته می شود که بوسیله آن چیزی را به چیز دیگر نسبت می دهند.      ( اسناد یعنی نسبت دادن صفتی یا حالتی به کسی یا چیزی )       در جمله "آسمان تاریک شد." تاریک شدن به آسمان نسبت داده شده است.  فعل های اسنادی محدود ولی پر کاربرد هستند. این فعل ها عبارتند از: است، بود، شد، گشت، گردید و فعل های مشابه آنها مانند: هست، نیست، بود، باشد، باد، شود و.....  ب ) فعل های غیر اسنادی (خاص)      فعل هایی که انجام گرفتن کاری را نشان می دهند.      مولوی در قرن هفتم زندگی می کرد و کتاب مثنوی معنوی را سروده است.      در جمله های بالا فعل های "زندگی می کرد"و "سروده است" انجام کاری را نشان میدهند. نکاتی درباره فعل های اسنادی: ۱) اگر فعل های (است، هست، نیست، بود، باشد )  معنی "وجود داشتن یا قرار داشتن" بدهد اسنادی نیست. مانند:     کیفم روی میز است.   یعنی کیفم روی میز قرار دارد، بنابراین فعل "است" غیر اسنادی است.      او در کلاس نیست.    یعنی او در کلاس وجود ندارد.  ۲ ) اگر فعل های " گشت و گردید" به معنای "چرخیدن، گردش کردن و جستجو کردن" باشد اسنادی نیستند.       بهروز دنبال خودکارش می گشت. (جستجو می کرد )      زمین به دور خورشید می گردد.  (می چرخد )       ما هر روز با خانواده در پارک می گردیم.  (گردش می کنیم ) ۳ ) اگر در جمله ای "شد یا شود" به معنی "رفت" به کار رود غیر اسنادی است. مانند:      اگر درخانه ای شوی که به نقش گچ کنده کرده باشند، روزگار دراز صفت آن گویی. در اینجا "شوی" به معنی "بروی" است.      زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد        از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد           در هر دو مصراع "شد" به معنی "رفت" است.       این صورت فعل بیشتر در گذشته و متون قدیمی کاربرد داشته است و امروزه جز در بعضی زبان های مناطق شمالی کشور استفاده نمی شود. ۴ ) اگر فعل های اسنادی به همراه فعل دیگری بیایند و به صرف آنها کمک کنند فعل کمکی نامیده می شوند و دیگر اسنادی نیستند. مانند: رفته است، گفته بود، نوشته شد، رفته باشد.