استاد تحریری: بین «باور قلبی» و «علم انسان» نسبت به برخی بینش‏ ها و اعتقادات تفاوت وجود دارد. ✅ممکن است انسان از جهات علمی و استدلال‏ های منطقی نسبت به اموری تسلط کامل پیدا کند و استدلال‌ های مختلف و مقدمات گوناگونی ارائه نمايد، ❌ امّا در شرايط خاصی متوجه می‌گردد که آن‏چه را با استدلال دریافته، در اعماق دل و جانش باور ندارد و به تعبیری «عقد قلبی» برایش حاصل نشده است. ✅ مانند کسی که با چندین استدلال، حکم می‌کند که انسان مرده هیچ نفع و ضرر و هیچ وحشتی ندارد. ❌ امّا همین‏ که شب فرا می‏‌رسد، در عمق تاریکی اگر مرده‏‏ ای را کنار او بگذارند اوّلین کسی که از ترس فرار می‌کند خود اوست! ❓دلیل این مطلب؟ ❗️ آن است که نسبت به آن‏چه می‏‌داند، #باور حاصل ننموده هر چند علم دارد و می‌تواند به خوبی مسئله را بیان کند و تقریر کند و يا با دقت و تامل بنویسد، امّا در صفحه‏ ی قلبش نسبت به آن امر، #باور نیامده است. 👌اگر #باور وجود می‏‌داشت، پای‏بندی به لوازم آن علم نیز به راحتی حاصل می‏‌گشت. چنین باوری را #ایمان می‏‌گویند. 👌به همین جهت است که در ادعیه‏ ی حضرات معصومین عليهم السلام درخواست #ایمانی که #ملازم_با_دل_و_جان باشد، به چشم می‏‌خورد. ✅از جمله از پيامبر اعظم صلی الله عليه و آله و سلم نقل است كه هر بامداد اين دعا را تلاوت می‌فرمود: 💫«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ إِيمَاناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِي.» خدايا!‌ از تو #ايمانی می‌طلبم كه آميخته با قلبم باشد. 👌 بنابراین، انسان باید پیوسته در تلاش باشد که علم در وجودش به #ایمان قلبی تبدیل شود تا بتواند از #برکات_معنوی و عملی آن برخوردار شود. کانال 🇮🇷 تهذیب و اخلاق 🇮🇷 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3810328601Cd756f67536