استاد تحریری: بین «باور قلبی» و «علم انسان» نسبت به برخی بینش ها و اعتقادات تفاوت وجود دارد.
✅ممکن است انسان از جهات علمی و استدلال های منطقی نسبت به اموری تسلط کامل پیدا کند و استدلال های مختلف و مقدمات گوناگونی ارائه نمايد،
❌ امّا در شرايط خاصی متوجه میگردد که آنچه را با استدلال دریافته، در اعماق دل و جانش باور ندارد و به تعبیری «عقد قلبی» برایش حاصل نشده است.
✅ مانند کسی که با چندین استدلال، حکم میکند که انسان مرده هیچ نفع و ضرر و هیچ وحشتی ندارد.
❌ امّا همین که شب فرا میرسد، در عمق تاریکی اگر مرده ای را کنار او بگذارند اوّلین کسی که از ترس فرار میکند خود اوست!
❓دلیل این مطلب؟
❗️ آن است که نسبت به آنچه میداند، #باور حاصل ننموده هر چند علم دارد و میتواند به خوبی مسئله را بیان کند و تقریر کند و يا با دقت و تامل بنویسد، امّا در صفحه ی قلبش نسبت به آن امر، #باور نیامده است.
👌اگر #باور وجود میداشت، پایبندی به لوازم آن علم نیز به راحتی حاصل میگشت.
چنین باوری را #ایمان میگویند.
👌به همین جهت است که در ادعیه ی حضرات معصومین عليهم السلام درخواست #ایمانی که #ملازم_با_دل_و_جان باشد، به چشم میخورد.
✅از جمله از پيامبر اعظم صلی الله عليه و آله و سلم نقل است كه هر بامداد اين دعا را تلاوت میفرمود:
💫«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ إِيمَاناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِي.»
خدايا! از تو #ايمانی میطلبم كه آميخته با قلبم باشد.
👌 بنابراین، انسان باید پیوسته در تلاش باشد که علم در وجودش به #ایمان قلبی تبدیل شود تا بتواند از #برکات_معنوی و عملی آن برخوردار شود.
کانال 🇮🇷 تهذیب و اخلاق 🇮🇷 👇👇👇
https://eitaa.com/joinchat/3810328601Cd756f67536