🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁 🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍁 🍁🍂🍁🍂🍁 🍂🍁🍂 🍁 #هم_نفس_با_داعش #پارت_44 نفسم بالا نمیومد... یه نقشه ای به سرم زد که نمی دونستم می گیره یا نه ولی آخرین راه ما برای زنده موندنمون بود ..  جنازه ی ابو خلیلو کشیدم و بردم روبه روی پنجره... پنجره رو باز کردم و شروع کردم با یه دستمال خونای بقیه ی قسمتا رو  پاک کردم...  هنوز کاملا تمیز نشده بود که زنگ خونه به صدا دراومد.. سریع تفنگ ابو هاجرو ور داشتم و تفنگ خودمو قایم کردم تو کشو رفتم و درو باز کردم و دیدم چهار تا داعشی پشت درن با حالت درد گفتم : به ما تیر اندازی شده... اومدن داخل... بیرون  پنجره رو نشون دادم و گفتم :    تو ساختمون کناری بود.. یه نفر با من بیاد بریم بیمارستان و دو نفر دیگه برن دنبالش... به یکی اشاره کردم و گفتم : تو هم برو و به بقیه خبر بده که دنبالش بگردن... نمی تونه زیاد دور شده باشه _ قربان ما فقط صدای یه گلوله رو شنیدیم چطور هر دو تیر خوردین؟ _ تفنگ اون کافر صدا نداشت و اون یه گلوله ای که شنیدین از تفنگ من بود که به سمتش شلیک کردم.... سریع برید... اگه از دستتون فرار کنه همه تون مجازات میشید و دیه ی ابو خلیلو باید بپردازید سریع رفتن بیرون... رفتم و به خانمه یواش گفتم : یه کیف زنونه تو خونه بود... سریع برو بیارش... رفتم اتاق و به داعشی گفتم بیرون منتظر بمونه تا زنم آماده بشه و اونم چون حالش بد شده با ما میاد بیمارستان سریع اسناد مهمو وسایلامو جمع کردم و همه رو ریختم تو کیف زنونه... کمی تردید داشتم... نباید پای این زن تو ماجرا باز میشد... ولی چاره ی دیگه نداشتم بهش گفتم : مجبور نیستی که این کیفو برداری... اما چاره ی دیگه ای ندارم... هبچ جوری نمی تونیم با خودمون ببریم کیفو از دستم گرفت _ تو رو خدا بیا سریع فقط فرار کنیم... من میترسم _ باشه بیا  تفنگمو از تو کشو دراوردم و بستم به کمرم  رفتیم بیرون و به داعشی گفتم رانندگی کنه... از ایست بازرسی رد شدیم و داشت میرفت سمت بیمارستان... از ایست بازرسی تا نزدیک ترین بیمارستان فاصله ی زیادی نبود... _ از این سمت برو.... _ ولی امیر، راه بیمارستان از این سمته _ می دونم... فقط کاری رو که می گم انجامش بده... به یه جای خلوت که رسیدیم گفتم نگه دار..  بلافاصله با ایستادن ماشین یه گلوله مستقیم به سرش زدم و خانمه آروم جیغ کشید  که گفتم : ساکت باش خون زیادی ازم رفته بود و جون نداشتم ولی کشون کشون  جنازه شو انداختم کف خیابون و حرکت کردم سمت خونه ی امن رانندگی برام خیلی سخت بود و به هر بدبختی بود با اون وضعیت خودمو رسوندم به  ماشینی که بهم گفته بودن... اومدن و کمکم کردن سوار ماشین شم چشام داشت سنگین می شد... متوجه خیسی بدنم از خونم بودم حالم بد میشد و احساس می کردم دیگه دارم تموم می کنم... صدای نا مفهوم گریه ی اطرافیانمو میشنیدم... امید جان نباید بخوابی... حرف بزن... چشاتو باز نگه دار... چشام سنگین و سنگین تر میشد.. _ نخواب امید  ... تو رو خدا نخواب... حرف بزن.. یا حسین خون ریزیش زیاده.. چشامو دیگه نمی تونستم باز نگه دارم  و صدا ها رفته رفته ضعیف و  نا مفهوم میشدن... #ادامه_دارد 📌#طنزک_نیوز👇 🇮🇷@tanzaknews🇮🇷