#خشونت (قسمت دهم)👇🏻 در مورد خشونت فیزیکی یک نکته مهم این است که آثار آن بعضا تا سال‌ها در روان فرد باقی می‌ماند و عبور از احساساتِ منفی برایش سخت می‌شود. محیط خانه از این جهت باید تا حد ممکن امن باشد. یک روش ساده برای آزمودن اینکه محیط خانه امن است، این می‌تواند باشد که برخی اوقات فرزندمان را به یکباره صدا کنیم، اگر با ترس و لرز به سمت ما آمد یا صدایش دچار تغییر شد یا گارد گرفت! یعنی محیط امن نیست، اما اگر با اشتیاق به سمت ما آمد یعنی فضای خانه برایش امن است. یک نکته هم گفتیم که وقتی خشونت می‌کنیم و می‌زنیم، جلوی بچه خودمان را نشکنیم. اگر بخواهیم با احساس گناه خشونت‌مان را جبران کنیم، کودک را از نظر عاطفی ناامن می‌کنیم و این بار آسیب عاطفی بیشتری به او وارد می‌کنیم. این حرف معنی‌اش این نیست که اگر خطایی کردیم عذرخواهی نکنیم، معنی‌اش این است که به سن فرزندمان توجه کنیم. برای کودک عذرخواهی مادر در چنین شرایطی، خیلی مفهوم ندارد و از قضا او را ناامن‌تر می‌کند اما برای فرزند نوجوان‌مان، اگر خطایی کردیم حتما نیاز به عذرخواهی و بازگشت دارد. در مورد #خشونت_فیزیکی مفصل صحبت کردیم و بعد از این می‌رویم سراغ #خشونت_کلامی. در خشونت‌های فیزیکی، آقایون سرآمد هستن و در خشونت‌های کلامی خانم‌ها. زبان نیش‌دار، توهین، تحقیر، نفرین، مقایسه و ... همه جزو خشونت‌های کلامی به حساب میان. ادامه دارد... #مدرسه_والدین 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2702376999C863e8a3b7b