برای اینکه کودک و نوجوانی مستقل داشته باشیم؛ ضمن تلاش برای دور نگه داشتن آنها از یاس و ناامیدی، باید روح امید و کوشش و خیال پردازی را در آنها بپرورانیم و به جای سرکوب و تحقیر فرزندانمان از تحقق رویاهایشان حمایت کنیم.
💠 کودک: می خوام وقتی بزرگ شدم خلبان بشم
❌ مادر: با این نمرات ریاضی دورش رو خط بکش.
✅ پدر: البته که اگر تلاشتو بکنی تو میتونی
برای آنچه را که میخواهید
به کودکان بیاموزید،
کافیست آن رفتار را انجام دهید...
صدای آن چه انجام می دهید
از صدای آنچه که میگویید،
بلند تر است
به سخنان کودک گوش دهید،
هرچند بی هدف، پراکنده و
طولانی باشد
کودک باید اجازه داشته باشد
احساساتش را در شرایط مختلف
بیان کند و در تصمیم گیریها اظهار
نظر کند تا درآینده در موقعیتها
اجتماعی موفق ظاهر شود
براي اينكه فرزند حرف شنويي داشته باشيد.
- با او واضح و شفاف صحبت کنید.
- به او بگویید که چه کاری می خواهید انجام دهد ؟
- به او بیاموزید که چگونه آن کار را انجام دهد؟
مثلاً وقتی از فرزندتان می خواهید اطاقش را مرتب کند، طریقه ی انجام این کار را نیز برایش بازگو کنید:
👈 لطفا تختت را مرتب کن !
👈 لباسهای کثیف را داخل حمام و لباسهای تمیز را در کمد بگذار !
👈 اسباب بازیها را روی قفسه و کتابها را در جای خود قرار بده !
در این صورت کودک می داند از کجا و چطور شروع کند
وقتی او نداند که منظور شما چیست؟ نمیتواند فرمان شما را اجرا کند، این امر باعث سوتفاهم شما شده و تصور میکنید که او لجبازی میکند و حرف گوش نمیکند.
اگر فرزند با شخصيت ميخواهيد هرگز فراموش نكنيد كه با فرزندتان هميشه مشورت كنيد.
کودکان نیز مانند بزرگترها دوست دارند در امور مربوط به خودشان با آنها مشورت شود و آنان نیز نظر بدهند.
نظرخواهی از کودک باعث میشود که این احساس در کودک رشد یابد که او نیز عضوی از خانواده است که دارای ارزش و منزلت بوده
به طوریکه پدر و مادرش در امور منزل از او نظر خواهی میکند
در صحبت با کودکان لحن صدای شما والدین به اندازه کلام تان مهم است.
ماهرانه ترین پاسخ ها به کودک نیز می تواند زهرآگین باشد مثلا اگر هنگام بیان مطلب از روی درماندگی آهی بکشید و بگویید: "باز هم این کار را کردی تو هرگز نمیتوانی یاد بگیری...."
همراه کلمات محترمانه لازم است رفتار ما نیز محترمانه باشد برای نمونه می توان گفت: "من به توانایی و قضاوت تو ایمان دارم یکبار که تذکر بدهم خودت میدانی که بکنی"