#جنت_نعیم_و_زیر_سایه_ولایت
#و_راه_رسیدن_به_آن‼️‼️‼️
🌹آیت الله محمد علی جاودان:
✍در #قرآن دعاهایی از #حضرت_ابراهیم نقل شده است. یکی از این دعاها این است: «وَ اجْعَلْني مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعيمِ»؛ ایشان از خداوند میخواهد که جزو #وارثان جنت نعیم باشد. جنت نعیم چیست که حضرت ابراهیم با آن درجه و #مقام که شاید بتوان گفت بعد از #پیامبر_اسلام، #بزرگترین_پیامبر است، آرزوی آن را دارد؟ جنت نعیم، جایگاه #چهارده_معصوم است.
🔻آنها که بالاترین درجۀ #ولایت را دارند. آدمهای خاصی را به جنت نعیم راه میدهند. ولایت یعنی #صاحب_اختیاری؛ کسانی که در اینجا به صاحباختیاری رسیدند و آن را همینجا بدست آوردند، میتوانند به جنت نعیم بروند. جنت نعیم، آن بهشتی است که تمامش #زیرسایۀ #ولایتالهی است.
❇️برای پا گذاشتن در این مسیر ما حتی باید از #شبهات (غذای شبههناک، حرف شبههناک و ...) هم #پرهیز کنیم. اگر توانستیم چنین دورهای را بگذرانیم و از #گناه کاملاً رها شویم، کمکم #حسد، #بخل، #کبر و ... از دلمان پاک میشود و ریشههای آن میخشکد. اگر این درختها خشکید، زیر سایه میرویم و هر چه بیشتر با خودمان بجنگیم، آن #سایه بر سرمان #بیشتر میشود.
✳ روح که بزرگ شد، تن به زحمت میافتد
🔻 اساساً #روح که بزرگ شد، #تن به زحمت میافتد، و روح که کوچک شد، تن آسایش پیدا میکند. این خود یک حسابی است...
🔸 روح کوچک به دنبال لقمه برای بدن میرود؛ اگرچه از راه دریوزگی و تملّق و چاپلوسی باشد. روح کوچک دنبال #پست و #مقام میرود ولو با گرو گذاشتن ناموس باشد. روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی میدهد برای اینکه میخواهد در خانهاش فرش یا مبل داشته باشد، آسایش داشته باشد، خواب راحت داشته باشد. اما روح بزرگ به تن نان جو میخوراند، بعد هم بلندش میکند و میگوید #شبزندهداری کن.
🔸 روح وقتی که بزرگ شد، خواه ناخواه باید در روز #عاشورا سیصد زخم به بدنش وارد شود. آن تنی که در زیر سم اسبها لگدمال میشود، جریمهی یک روحیهی بزرگ را میدهد، جریمهی یک #حماسه را میدهد، جریمهی حقپرستی را میدهد، جریمهی روح #شهید را میدهد. وقتی که روح بزرگ شد، به تن میگوید من میخواهم به این خون ارزش بدهم.
👤 #شهید_مطهری
📚 از کتاب #حماسه_حسینی، ج۱
📖 ص۳۱
✳ شرط رسیدن به تمام کمالات
🔻 وقتی که میگوییم: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ...» مقصود از «بِر»ّ، #تمام_کمالات است؛ مادی یا معنوی، روحی یا جسمی، فکری یا عاطفی. انسان در راه کمال، هر کمالی که باشد، توفیق نمییابد مگر آنکه از برخی چیزهایی که دوست دارد، بگذرد یا آنها را ببخشد. ولی اگر بخواهد همهی آنچه را دوست دارد نگاه دارد و #راحتی و #مال و #مقام و #موقعیت خویش را حفظ کند، در نهایت نمیتواند به برّ برسد.
🔸 کشاورز را مثال میزنیم. زمانی که میخواهد گندم فراوان را درو کند، باید از بخشی از آن چشم بپوشد. او از آنها چون بذر استفاده میکند و آنها را زیر زمین دفن میکند، به این امید که آنچه زیر زمین دفن شده، و از آن گذشته است، پس از مدتی به مقدار فراوانی گندم تبدیل شود. در این صورت کشاورز به برّ رسیده است؛ اما پس از آنکه بخش کمی از گندمی را که دوست داشت، #انفاق کرد.
👤 #امام_موسی_صدر
📚 از کتاب #حدیث_سحرگاهان
📖 ص ۱۰۴
✳ شرط رسیدن به تمام کمالات
🔻 وقتی که میگوییم: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ...» مقصود از «بِر»ّ، #تمام_کمالات است؛ مادی یا معنوی، روحی یا جسمی، فکری یا عاطفی. انسان در راه کمال، هر کمالی که باشد، توفیق نمییابد مگر آنکه از برخی چیزهایی که دوست دارد، بگذرد یا آنها را ببخشد. ولی اگر بخواهد همهی آنچه را دوست دارد نگاه دارد و #راحتی و #مال و #مقام و #موقعیت خویش را حفظ کند، در نهایت نمیتواند به برّ برسد.
🔸 کشاورز را مثال میزنیم. زمانی که میخواهد گندم فراوان را درو کند، باید از بخشی از آن چشم بپوشد. او از آنها چون بذر استفاده میکند و آنها را زیر زمین دفن میکند، به این امید که آنچه زیر زمین دفن شده، و از آن گذشته است، پس از مدتی به مقدار فراوانی گندم تبدیل شود. در این صورت کشاورز به برّ رسیده است؛ اما پس از آنکه بخش کمی از گندمی را که دوست داشت، #انفاق کرد.
👤 #امام_موسی_صدر
📚 از کتاب #حدیث_سحرگاهان
📖 ص ۱۰۴
#⃣ #تفسیر #سلوک