🌷نکته تفسیری صفحه ۱۴۷🌷 👈👈خوراک های حرام: خداوند در آیات 136 تا 139 همین سوره بیان فرموده که مشرکان با دروغ بستن بر خدا، خوردن برخی از خوراکی ها را بر خود یا دیگران ممنوع اعلام می‏ کردند. این آیه در پاسخ به این اعتقاد جاهلانه می گوید: خوراکی هایی را که شما حرام می دانید، خدا حرام نکرده است؛ بلکه خوراکی هایی حرام هستند که خدا مشخص کرده است و خود شما از برخی از آنها استفاده می کنید؛ مانند گوشت مردار، خون، گوشت خوک و چهارپایی که در هنگام ذبحش، به جای نام پاک خدا، نام بت های بی جان برده شده است. بدون‏ شك ممنوعیّت استفاده از غذاهایی که در این آیه، حرام اعلام شده، مانند همه‏ ی دستورهای خدا، علّت خاصی دارد که به ویژگی های جسمی یا روحی انسان مربوط است. پیشوایان معصوم ما به زیان های این غذاها اشاره کرده اند و امروزه پیشرفت‏ های علمی بشر نیز پرده از روی برخی از این رازها برداشته است. امام صادق، خوردن گوشتِ مردار را باعث ضعف بدن، کم شدن نیرو و بروز سکته و مرگ ناگهانی دانسته اند. این مشکلات شاید معلول این باشد که دستگاه گوارش انسان نمی تواند از مردار، خون سالم و زنده بسازد. به علاوه، مردار، کانونی از انواع میکروب هاست. دومین چیزی که در آیه ممنوع اعلام شده، خوردن خون است. خون خواری، بر جسم و جان انسان اثر منفی می‏گذارد؛ زیرا خون به شدّت میکروب ها را به خود جذب می کند و گلبول‏های سفید موجود در خون که پاسداران کشور تن هستند، پیوسته در منطقه‏ ی خون پاسداری می کنند تا میکروب ها به این سنگر حساس که با تمام مناطق بدن ارتباط نزدیک دارد، راه پیدا نکنند. البته هنگامی که خون از جریان می افتد و به اصطلاح می میرد، گلبول های سفید از بین می روند و میکروب ها فضای مناسبی برای رشد و تکثیر پیدا می کنند. از سوی دیگر، خوردن خون باعث سنگ دلی می شود؛ به صورتی که این کار، ضرب المثلی برای بی رحمی شده است. سومین غذای حرام در این آیه، گوشت خوک است. خوردن گوشت خوک نیز مانند خون، تأثیرات ناگواری بر جسم و روح دارد. خوک از کثافات و حتّی مدفوع خود تغذیه می کند و گوشت او سرشار از میکروب ها به-خصوص دو نوع انگل خطرناک به نام‏های «کرم تریشن» و «کرم کدو» است. ویژگی مهم تر اینکه خوک ذاتاً نسبت به جفت خود بی غیرت است، و خوردن گوشت آن، موجب ایجاد این صفت زشت در آدمی می شود. شایع بودن این ویژگی در جوامعی که از گوشت خوک تغذیه می کنند، دلیل روشنی بر این ادعاست. آخرین خوراک حرام، گوشت دامی ست که در هنگام ذبح، به جای نام پاک خدا، نام مخلوقات ناچیز و حتّی بت های بی جان بر آن برده شده است. اگرچه خوردن گوشت این حیوانات در ظاهر ضرری به بدن نمی رساند، اثر روانی و تربیتی نامطلوبی دارد؛ زیرا یادآور سنّت پلید شرک و بت پرستی است. این کار همچنین زیر پا گذاشتن مهم ترین اصل دین یعنی توحید است. البته باید توجّه داشت که اگرچه تمام دستورهای دین، علت و حکمت مهمی دارد، مهم ترین انگیزه برای انجام آنها، فرمانبرداری از دستور خداست، و نه بهره مندی از آثار مادّی و معنوی آن دستور. آری، اسلام، دین تسلیم در برابر خدا و خواست و اراده‏ی اوست، و انسانِ مسلمان، دستورهای الهی را با جان و دل می پذیرد؛ چه حکمت آن را بفهمد و چه از آن بی خبر باشد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

╭❁━═━⊰✼❆🍃🌹🍃❆✼⊱━═━❁╮ ✨ بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت42 (3) 🔹 بیماری و پاک شدن گناهان 🔻مورد بعدی شکایت از شرایط و اوضاع زمانه است. مولا علی (علیه السلام) در نامه ۱۵ در قالب مناجات به درگاه خدا اینگونه عرضه می دارد : «اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا»؛ خدایا ما به تو شکایت می کنیم از فقدان پیامبر (صلوات الله علیه) و کثرت دشمنان و متشدّد بودن خواسته هایِ مردممان. البته شکوه های مولا از دست خواص و عوام جامعه و دوست و دشمن فصل مفصلی از نهج البلاغه را تشکیل می دهد که در این مجال کوتاه فرصت بیان آن ها نیست . نکته آخر در بحث شکایت به درگاه خدا اثرِ شکوه مؤمن است. مولا علی (علیه السلام) در همین حکمت ۴۲ که موضوع بحث ماست اثر صحیح شکوه از درد و بیماری به درگاه خدا را ریزش گناهان و اثر نادرست و غیر واقعی را اجر بردن معرفی می کنند . از طرفی می فرمایند: «جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ»؛ خدا این شکوه و شکایتی که از درد و بیماری دارید باعث ریزش گناهانت قرار داده است. بعد می فرمایند : «فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ» البته اینجور نیست که بیماری ثواب داشته باشه چون ثواب دائر مدار عمل است . این بحث اول در بحث موضع شکوا که شکایت به خداست. اما موضع دوم شکوا و شکایت ، شکایت به مومن است. از نگاه مولا علی (علیه السلام) اگر کسی دردش ، حاجتش ، مشکلش را به مؤمنی بگوید و شکوه بکند، گویا به خداوند رفته و به درگاه خدا شکایت می کند . شما در حکمت ۴۲۷ می خوانید، کسی که حاجتش را به مؤمنی شکوه کند گویا آن حاجت را به درگاه خدا برده و شکوه کرده است. مصادیقی هم برای این شکوه به مؤمن هست که مصداق اصلیش در نهج البلاغه شکوه مردم به کارگزاران حکومت اسلامی است. در نهج البلاغه گله و شکوه مردم از مشکلات و ناراحتی هایشان به کارگزاران حکومت اسلامی، مصادیق متعددی دارد که به چند دسته تقسیمش کردند: اول شکوه به امیرالمؤمنین (علیه السلام) به عنوان رهبر جامعه از دست مسؤولین زیر دست. نمونه اش در نامه ۱۹ هست. حضرت در نامه به حاکم فارس نوشتند: « همانا دهقانان سرزمین تو از دست تو به خاطر غلظت و خشونت و قساوت و تحقیر مردم و سختگیری شکوه و شکایت به من کردند.» 🎙 حجت الاسلام #مهدوی_ارفع #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

#حکمت42 3⃣ ⭕️ بیماری و پاک شدن گناهان 🌸صوت روز صد و بیست و ششم👆 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

#کلیپ_اسامی_القاب_صفات_مبارک_حضرت_ولی_عصر_عجل_الله_تعالی_فرجه_الشریف 🏴 * خسرو* دویست وچهل وهشتمین نام مبارک حضرت بقیة الله الأعظم ارواحنا له الفداء

◼️◼️◼️◼️◼️ ⚜️بسم الله الرحمن الرحیم ⚜️«يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ⚜️ ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ⚜️ فادْخُلِي فِي عِبَادِي ⚜️ وادْخُلِي جَنَّتِي»؛ 📔سوره مبارکه فجر، آیات ۲۷ الی ۳۰ *◻️ ثمره مکتب ام البنین سلام الله علیها، می شود آن قمری که زندگی و محیایش بدون حسین علیه السلام هرگز تعریف نمی شود.* ◼️ در جمیع آنات حیات خویش، فقط حسین علیه السلام و *فدا شدن برای او را در آغوش مادر، آموخته است* که چگونه خویش را در مسلخ قربانگاه، برای مولایش فدیه نماید و صلاتش را اقامه کند. ◻️ *"مَن تحت الخضراء" چنین مقتدا و اسوه ای را به عنوان باب الحسین پیش روی خویش می بیند که در جمیع آنات و لحظات محیایش، فدایی شدن با جوارح و جوانح، قلبا و لسانا، در آشکار و پنهان، را به ظهور رسانده است.* ◼️ تربیت یافته در مکتب حضرت ام البنین علیها السلام، عباسی است که‌ آن هنگام که قدم در شریعه نهاده و 💧خنکای آب💧 بر صورت مبارک حضرت ساقی العطاشا می خورد و مخیّر است که رفع عطش نماید و آب بنوشد، چنان نفس خویش را نهیب می زند که *✨ای نفس! زندگی پس از حسین برای تو چه معنا و مفهومی دارد؟ مباد آن زمانی که تو باشی و حسین نباشد...* ▪️یا نَفسُ مِن بعدِ الحسین هُونی ▪️و بعدَهُ لا کُنتَ أن تَکُونِی ▫️هذا الحُسَینُ واردُ المَنُون ▫️و تَشرَبینَ بارِدَ المَعین 📚بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۴۱. 👈ای نفس! زندگی پس از حسین چه معنایی دارد؟! 👈بعد از او زنده نباشی که زندگی را ببینی. 👈این حسین است که در مشکلات افتاده است؛ تو می خواهی آب خنک و گوارا را بیاشامی؟! *👈این نفس، همان نفس مطمئنه ای است که در مکتب حضرت ام البنین علیها السلام پر و بال گرفته است.* ▪️هیهاتَ مَا هَذَا فِعالُ دِینِی ▪️و لافِعَالُ صادِقِ الیَقِینِ 📚شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار علیهم السلام، ج ۳، ص ۱۹۲. 👈این کار در آدابی که آموخته ام، هرگز وجود ندارد. این عمل از فرد صادق حقیقی به دور است. ▪️این فرمایش حضرت باب الحوائج، که فرمودند: *👈 هیهاتَ مَا هَذَا فِعالُ دِینِی* 📌در حقیقت 👈معرف مکتب مادری است که عباس علیه السلام در لحظه لحظه آن ، *جز قربانی شدن و بَلاگردانی و فدا شدن برای حسین علیه السلام نیاموخته است.* ▪️براستی *چه کسی جز حضرت نفس مطمئنه، که مؤمن مطلق در ولایت حسینی است،* *و امام و مقتدای خلق برای رجعت شان به آغوش رب است و با تعالیمی که فرا گرفته، به مقام " الفادی له" نائل شده است، می تواند اکمل معنا در مکتب ام البنین سلام الله علیها و حقیقت این تربیت را نشان دهد؟* ◻️ عبد صالحی که در سلام حضرت مولانا اباصالح المهدی ارواحنا له الفداء ،👈 *المواسي اخاه بنفسه* ، وصف گرديده است... 📚اقبال الاعمال، ج ۳، ص ۷۴. ⚜️ایشان كه *صاحب اعظم و اشرف نفس در عالم که نفس مطمئنه است، می باشد ، می تواند خویش را فدا و نثار مولايش حسين علیه السلام كند 👈المواسي اخاه بنفسه* و اينگونه به ذات حقيقت رجعت نائل گردد. ▪️وقتی النفس المطمئنه ، كه اكمل صورت نفس در عالم است فدايی حسين می شود ، حقيقت رجعت و فدا شدن در هستی محقق می گردد. ◻️ لذا او امام و هادی خلق می شود و در میان عباد داخل می گردد تا آنها را هدايت و قيادت كند و *👈با فدایی نمودن خویش، حقیقت اقامه صلاة، و عید قربان حج اکبر و مراتب عبودیت و رسیدن به لقاء الله را بر جمیع " من تحت الخضراء " روشن نماید و محیا و ممات او، حقیقت ارکان و اساس و بنیان این مکتب را بر همگان بیاموزد.* *⚜️ «السَّلامُ عَلَی أبى الفَضلِ العَبّاسِ بنِ أمیرِ المُؤمِنینَ، المُواسى أخاهُ بِنَفسِهِ، الآخِذِ لِغَدِهِ مِن أمسِهِ، الفادى لَهُ الواقى» ⚜️*