🌸🌸🌸🌸🌸🌸 📙#رمان_امنیتی_شهریور 🌾 قسمت 83 پیرزن و دخترش از خانه بیرون آمدند؛ خاک‌آلود و آشفته. ترسناک‌تر از قبل. ترسیدم پیرزن سرم داد بکشد و باز هم من بشوم مقصر همه‌چیز. تا چشمم به عباس افتاد، دویدم به سمتش و پاهایش را گرفتم. صورتم را به ساق پایش چسباندم و چشمانم را محکم بستم؛ تا نه چشمم به پیرزن بیفتد و نه به باغچه‌ای که مثل یک هیولای ساکت، منتظر شکارم نشسته بود. منتظر بودم پیرزن بیاید، دستم را نیشگون بگیرد و داد بزند؛ ولی نه. حالش خراب‌تر از این‌ها بود. عباس مقابلم زانو زد و به دختر پیرزن اشاره کرد: هیدی ماما؟(این مامانته؟) مغزم کار نمی‌کرد. سایه سنگین حضور پیرزن، مثل یک وزنه بر زبانم افتاده بود و نمی‌گذاشت تکان بخورد. فقط نگاهش کردم و سعی کردم با تمام وجود داد بکشم: من را پیش این هیولا تنها نگذار. اگر عباس من را برمی‌گرداند به پیرزن، دوباره روزگارم سیاه می‌شد. هرچه فکر کردم چطور باید التماسش کنم که نرود، کلمه‌ای به ذهنم نرسید. زبانم از کنترلم خارج شده بود. نمی‌چرخید. عباس دوباره از زمین بلندم کرد و به دوست ایرانی‌اش چیزهایی گفت که نفهمیدم. بعد من را از خانه بیرون برد و لبه آمبولانس نشاند. دست بر سرم کشید: کم عمرک روحی؟(چند سالته عزیزم؟) نگاهش کردم. نمی‌دانستم چند ساله‌ام. فقط یادم می‌آمد از وقتی خودم را شناخته‌ام، در بدبختی و ترس غوطه خورده‌ام. هرچه از نام و نشان خودم و خانواده‌ام پرسید، فقط با سکوت پاسخ دادم. نه این که نخواهم... همه نیرویم را در دهانم و پشت لب‌هام جمع کردم. بازشان کردم و به حنجره‌ام فشار آوردم؛ اما صدایی خارج نشد. لب‌هایم روی هم چفت شده بودند. بغضم در آستانه ترکیدن بود. فکر کردم الان است که عصبانی شود و کتکم بزند، مثل پیرزن. عباس اما، لبخند زد و درستش را دراز کرد تا دست بدهد. - اسمی حیدر. بدیت ان تکون صدیقی؟(اسم من حیدره. می‌خوای با هم دوست بشیم؟) آهنگ صدایش، بوی خشم و دعوا نمی‌داد. مهربان بود. آن لحظه به این فکر کردم که اگر او کنارم بماند، پیرزن دیگر نمی‌تواند بزندم. پدر هم دیگر دستش به من نمی‌رسد. سرم را تکان دادم. عباس دستم را گرفت: انا مو بعرف اسمک. شو اسمک؟(من اسمتو نمی‌دونم. اسمت چیه؟) باز هم تلاش کردم نام سلما را بر زبان بچرخانم؛ اما نتوانستم. زبانم را به سقف دهانم دوخته بودند و تلاش من برای جدا کردنش بی‌فایده بود. این‌بار به‌جای ترس، احساس خجالت کردم که نمی‌توانم اسمم را بگویم. یکی از دوستان عباس صدایش زد. گفت: انا قادم.(الان میام.) گذاشت من همان‌جا بنشینم. نگاهم، عباس را دنبال کرد که همراه دوستش رفت داخل خانه. نمی‌دانم چقدر گذشت؛ ولی زمان کش آمده بود. صدای بم انفجار و تیراندازی را هنوز در دوردست می‌شنیدم؛ مبهم و درهم. مثل آثار جامانده از یک کابوس، بعد از بیداری. بالاخره عباس از خانه بیرون آمد و من باز هم احساس امنیت کردم. چهره‌اش درهم بود. اخم کرده بود. فکر کردم شاید می‌خواهد دعوایم کند؛ به دلیلی که نمی‌دانستم. الان که فکر می‌کنم، احتمال می‌دهم ماجرای مرگ مادرم را فهمیده بوده. اخمش بدجور ترسانده بودم. در خودم جمع شدم. منتظر شدم مثل پدر داد بکشد و یک چیزی پیدا کند برای زدنم. چه اخمی داشت... وقتی ابرو در هم می‌کشید، تمام اجزای صورتش انگار فریاد خشم سرمی‌دادند. دوستش هم پشت سرش آمد، از عباس گذشت و خودش را به من رساند. او هم چهره درهم کشیده بود؛ ولی چشمش که به چشم من افتاد، لبخند زد: مرحبا روحی! اشلونک؟ (سلام عزیزم! حالت چطوره؟) به عباس نگاه کردم. او هم ردپای خشم را از چهره پاک کرده بود و می‌خندید. چندبار میان عباس و دوستش چشم چرخاندم. شبیه هم بودند؛ هم لباس‌هاشان، هم لبخندشان و کمی هم چهره‌شان. تنها تفاوتشان این بود که دوستش چفیه به سر بسته بود. عباس دست دور شانه‌های دوستش انداخت و او را به خودش چسباند: هاد صدیقی. نحنا ایرانیین.(این دوستمه. ما ایرانی هستیم.) دیگر دلیلی برای ترسیدن نبود؛ چون آن مرد دوست عباس بود و دوستان شبیه هم‌اند. جمله دومش را نفهمیدم. اولین بار بود که واژه «ایران» به گوشم می‌خورد. اصلا نمی‌دانستم کشور چیست و ایران چیست؛ فقط این را فهمیدم که «ایرانیین» مهربانند؛ مثل عباس و رفیقش. می‌خواستم حرفی بزنم. درباره ایران بپرسم و اسمم را بگویم؛ ولی نتوانستم. دوست عباس، آرام سرم را نوازش کرد و چیزی گفت که متوجه نشدم. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 رمان امنیتی شهریور 🌾 قسمت 84 هردو چرخیدند که بروند و من تا این را فهمیدم، ته دلم خالی شد. اگر عباس می‌رفت، باز هم همه‌چیز ترسناک می‌شد. به سویش دست دراز کردم، هرچه نمی‌توانستم به زبان بیاورم را در چشمانم ریختم و تمام زورم را به کار گرفتم تا حنجره‌ام تکانی به خودش بدهد. تنها یک ناله بی‌رمق از دهانم درآمد که شبیه صدای همیشگی‌ام نبود؛ ولی برای متوقف شدن عباس کافی بود. برگشت و نگاهم کرد. از صورتش خستگی می‌بارید و عرق روی شقیقه‌هایش برق می‌زد. گفت: لازم اروح عزیزتی... (باید برم عزیزم...) و بند اسلحه را روی شانه‌اش جابه‌جا کرد. شانه‌اش حتما زیر بار اسلحه و تجهیزاتش درد گرفته بود. دوباره به حنجره‌ام فشار آوردم و باز هم صدایی نخراشیده و ناله‌مانند از آن در آمد. باز هم ایستاد و نگاهم کرد. دوستش صدایش زد و سر عباس دوباره به سمتش چرخید. هول کردم. از ترس این که برود، بازویش را محکم گرفتم. یک امدادگر هلال احمر، آمده بود و می‌خواست ببردم. خودم را عقب کشیدم و صورتم را چسباندم به بازوی عباس. هرچه دست امدادگر بیشتر به سمتم دراز می‌شد، بیشتر خودم را عقب می‌کشیدم. عباس و دوستش چند جمله به فارسی با هم صحبت کردند و من در دل خداخدا می‌کردم آخر این گفت‌وگو، به نفع من باشد. آخر هم همان شد که می‌خواستم. عباس در آغوشم گرفت و با من سوار ماشین هلال احمر شد. برایم مهم نبود کجا می‌رویم. عباس من را به جای بدی نمی‌برد. او مهربان بود، کتک نمی‌زد، داد نمی‌زد، دعوایم نمی‌کرد. مثل مادر حرف می‌زد؛ مهربان. بعد از مادر، تنها کسی بود که من را «روحی» و «عزیزتی» خطاب می‌کرد؛ و همین کافی بود. -خانم... خانم بفرمایید... صدای ظریف و دخترانه‌ای به دنیای واقعی برم می‌گرداند. یک دختر بچه، مقابلم ایستاده و ظرفی با چند برش کیک را مقابلم گرفته. فکر کنم هشت، نُه سالی داشته باشد. روسری فیروزه‌ای سرش کرده و چادری با لبه‌های سنگ‌دوزی شده. چند تار مو از کناره‌های روسری‌اش بیرون زده. گیج نگاهش می‌کنم: چی شده؟ با چشم به ظرف اشاره می‌کند: بفرمایید. شیرینیِ روزه‌اولی بودنمه. -شیرینیِ چی؟ -امسال اولین سالیه که روزه می‌گیرم. این کیک رو هم خودم با مامانم پختم. بفرمایین. ظرف را جلوتر می‌آورد. بوی کیک خانگی را که می‌فهمم، تازه یادم می‌افتد چقدر گرسنه‌ام. زیر لب تشکر می‌کنم، یکی برمی‌دارم و نصفش را با یک گاز بزرگ، نجویده می‌بلعم. منتظرم دختر برود؛ اما کنارم می‌نشیند، روی نیمکت. کودکانه می‌پرسد: چرا گریه می‌کنی؟ جا می‌خورم و به صورتم دست می‌کشم. خیس است. لعنتی. قرار بود دیگر گریه نکنم. حالم دارد بهم می‌خورد از خودم. حواسم یک لحظه پرت شد، بغضم فرصت رهایی پیدا کرده. کیک را کامل به دهان می‌گذارم و کمی حالم بهتر می‌شود. دختر می‌گوید: دیدم داشتی گریه می‌کردی، خواستم خوشحالت کنم. دوست دارم سرش جیغ بکشم: چرا خواستی خوشحالم کنی؟ به تو چه ربطی دارد که من خوشحالم یا غمگین؟ مگر من را می‌شناسی؟ اصلا چه سودی به تو می‌رسد؟ چرا شما ایرانی‌ها فقط دنبال نجات این و آنید؟ چرا نگران کسانی می‌شوید که هیچ نسبتی با شما ندارند؟ چرا یک نفرتان مثل عباس، هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر از کشورش می‌جنگد برای مردمی که اصلا نمی‌شناسدشان؟ شما ایرانی‌ها را اگر رها کنند، دنبال نجات همه دنیایید... چرا سرتان را در لاک خودتان نمی‌برید و دنبال یک نفر می‌گردید که کمکش کنید؟ حرف‌هایم را می‌خورم و تندتند اشک‌هایم را پاک می‌کنم. آرام می‌پرسم: منو خوشحال کنی؟ -آره دیگه. بیا یکی دیگه بردار. خیلی خوشمزه‌س. از خدا خواسته، یک برش دیگر هم برمی‌دارم. دخترک می‌گوید: اسم من بارانه. اسم تو چیه؟ با دهان پر می‌گویم: آریل. -چه اسم عجیبی! کیک را قورت می‌دهم و می‌گویم: اسم یه فرشته ست. -قشنگه. کیک باعث شده حالم بهتر شود و مغزم بهتر کار کند. می‌پرسم: چند سالته باران؟ -ده سال. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 @tashahadat313

بارون اشکامو دعاهامو به دریا سپردم دنیا چه بی رحمه گلوت زخمه منم آبی نخوردم #واحد📺 #پیشنهاد_ویژه🔅 #شب_هفتم #محرم💔 #سید_رضا_نریمانی🎙 @tashahadat313

میان چاه ظلمت دلم عذاب می‌شوم مریضم و دخیل نور آفتاب می‌شوم #روضه🔊 #شب_هفتم #محرم💔 #مهدی_سلحشور🎙 @tashahadat313

محاله این روضه رو گوش بدید و اشکتون در نیاد اگر یه قطره اشک هم ریختید مارو دعا کنید

📺عزاداری بسیار زیبای بوشهری‌ها در برنامه معلی 🎥سینه زنی و نوحه‌خوانی سنتی بوشهری‌ها در برنامه امشب حسینیه معلی #شب_هفتم #محرم💔 @tashahadat313

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: شنبه - ۲۳ تیر ۱۴۰۳ میلادی: Saturday - 13 July 2024 قمری: السبت، 7 محرم 1446 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 🌹 امروز متعلق است به: 🔸پبامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلّم ❇️ وقایع مهم شیعه: 🔹ملاقات امام حسین علیه السلام با ابن سعد، 61ه-ق 🔹محاصره فرات و منع آب از امام حسین علیه السلام، 61ه-ق 📆 روزشمار: ▪️3 روز تا عاشورای حسینی ▪️18 روز تا شهادت امام سجاد علیه السلام ▪️28 روز تا شهادت حضرت رقیه خاتون سلام الله علیها ▪️43 روز تا اربعین حسینی ▪️51 روز تا شهادت حضرت رسول و امام حسن علیه السلام @tashahadat313

#حدیث امام رضا (عليه ‌السلام) فرمود : بدانید محرّم ماهی است كه مردم زمان جاهليّت جنگ را در آن حرام می‌دانستند ، ولى در آن ماه یک عده شیطان صفت" حرام زاده" خون ما اهل بیت پیامبر ' صلوات الله علیهم اجمعین "  را حلال میشمردند و حرمت ما را پايمال ، و فرزندان و زنان ما را اسير كردند . بحارالأنوار ، ج۴۴ ، ص۲۸۳ @tashahadat313

🌷#شهید_سید_مرتضی_آوینی: 🏴 مگر نه اینکه گردن‌ها را باریک آفریده‌اند، تا در مسلخ کربلای عشق آسانتر بریده شود...💔😭 #شهید_محسن_حججی...🌷🕊 @tashahadat313

#این_که_گناه_نیست 29 اینکه گناه می کنیم و گناه نمیدونیمِش؛ ❌از خود اون گناه، خیلی بدتره! گناه یعنی بایستیم جلوی خدا، و بگیم نــه❗️ ✅هیچ نَه گفتنی رو،کوچیک نشمار، ببین به کی نه گفتی @tashahadat313

✍_ابراهیم و دوستانش در شب‌های عملیات با دست خالی به دشمن هجوم می‌بردند و با یک الله اکبر پیروز می‌شدند. آنان عظمت اسمان خود را اثبات می‌کردند. خداوند در این کلام زیبا می‌فرماید که غم و سستی به خود راه ندهید. پیروزی از آن شماست، فقط یک شرط دارد، آن هم مومن بودن است . وَ لَا تَهِنُوا وَ لَا تَحزَنُوا وَ أَنتُمُ الأعلَونَ إِن كُنتُم مَؤمِنِينَ سستی مکنید و غمگین مشوید که شما برترید ، اگر مومن باشید . [آل‌عمران آیه۱۳۹] 📚#خدای_خوب_ابراهیم بــرادر شــهـــیـــدم #شهید_ابراهیم_هادی..🌷🕊 @tashahadat313

📲 #استوری| 🏴ویژه #شب_هشتم #محرم @tashahadat313

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: یکشنبه - ۲۴ تیر ۱۴۰۳ میلادی: Sunday - 14 July 2024 قمری: الأحد، 8 محرم 1446 🏴🏴🏴🏴🏴 🌹 امروز متعلق است به: 🔸مولی الموحدین امیر المومنین حضرت علی بن ابیطالب علیهما السّلام 🔸(عصمة الله الكبري حضرت فاطمة زهرا سلام الله عليها) 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 ❇️ وقایع مهم شیعه: 🔹قحطی آب در خیمه های امام حسین علیه السلام، 61ه-ق 📆 روزشمار: ▪️2 روز تا عاشورای حسینی ▪️17 روز تا شهادت امام سجاد علیه السلام ▪️27 روز تا شهادت حضرت رقیه خاتون سلام الله علیها ▪️42 روز تا اربعین حسینی ▪️50 روز تا شهادت حضرت رسول و امام حسن علیهما السلام @tashahadat313

#حدیث 🌺عن امیرالمؤمنین علیه السلام: 《 وَاها لَكِ أَيَّتُهَا التُّرْبَةُ لَيَحْشُـرُنَّ مِنْـكَ قَـوْمٌ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِغَيْرحِسابٍ 》 خطاب به خاک کربلا فرمود: چه خوشبوئی ای خاک! در روز قیامت قومی از تو بپا خیزند که بدون حساب و بی درنگ به بهشت روند🌺 شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۴ ص ۱۶۹ @tashahadat313

💢عکس حاج قاسم نقطه اشتراک خیلی‌هاست؛ حتی "غیرمذهبی‌ها" 🇮🇷 اما #وصیت_نامه حاج قاسم نقطه شروع "غربال" خیلی‌هاست حتی "مذهبی‌ها"        @tashahadat313

#این_که_گناه_نیست 30 💢اگه کسی هستی که؛ وقتی می بینی کسی گرفتاره؛ منتظر میمونی تا بهت رو بندازه، یا راحت از کنارش رد میشی؛ ❌اوضاع قلبت زیادخوب نیست! یه فکری کن نگو؛ این که گناه نیست @tashahadat313

♦️واکنش " ابوصلاح" فعال رسانه ای فلسطینی به ترور نافرجام ترامپ: 🔹"یک خراش کوچک روی گوش ترامپ جهان را به لرزه درآورد اما کشتار ۱۵۰ انسان تنها در یک حمله در غزه یک اتفاق عادی است." @tashahadat313

بچه ها باید توی هیات بهشون خوش بگذره... یعنی همونجور که بازی میکنن صدای #روضه هم تو گوششون باشه... اگه بچه دارید حتما این کلیپ رو ببینید اگه هیئتی رفتید که مدام تذکر میدادن بچه ها رو ساکت کنید بدونید اون هیئت خیلی امام حسینی نیست‌....هیئتی که نسل حسینی پرورش نمیده احتمالا فقط داره برا پیرمردا روضه میخونه.... #پیشنهاد_دانلود @tashahadat313

📲 #استوری| 🏴ویژه #تاسوعا #محرم @tashahadat313