مختصری از زندگینامه امام جعفر صادق علیه السلام امام صادق (علیه السلام) در روز 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه متولد گردید. پدر گرامی آن حضرت، امام محمد باقر (علیه السلام) و مادر ارجمندش ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر می باشد. نام شریفش جعفر و لقب معروفش صادق و کنیه اش ابوعبدالله می باشد. شهادت آن حضرت در 25 شوال سال 148 هجری قمری، در 65 سالگی، به دستور منصور دوانیقی، خلیفه ستمگر عباسی، به وسیله سمی که به آن بزرگوار خوراندند، در شهر مدینه اتفاق افتاد، و محل دفنش در قبرستان بقیع است. دوران امام جعفر صادق در ميان ديگر دورانهاي ائمه اطهار، دوراني منحصر به فرد بود و شرايط اجتماعي و فرهنگي عصر آن حضرت در زمان هيچ يك از امامان وجود نداشته است و اين به دليل ضعف بني اميه و قدرت گرفتن بني عباس بود. اين كشمكش ها و مشكلات سبب شد كه توجه بني اميه و بني عباس كمتر به امامان و فعاليتشان باشد، از اين رو اين دوران، دوران آرامش نسبي امام صادق و شيعيان و فرصت بسيار خوبي براي فعاليت علمي و فرهنگي آنان به شمار مي رفت.لذا معارف اسلامي بيش از هر وقت ديگر از طريق الهي خود منتشر گشت، به صورتي كه بيشترين احاديث شيعه در تمام زمينه ها از امام صادق نقل گرديده و مذهب تشيع به نام مذهب جعفري و فقه تشيع به نام فقه جعفري خوانده مي شود. #حضرت_امام_صادق_علیه_السلام #امام_صادق_علیه_السلام #روضه_حضرت_امام_صادق_علیه_السلام #شهادت_امام_الصادق_علیه_السلام @tavasolnameh

️◾️ #روضه_حضرت_امام_صادق_علیه_السلام عالم ز آه تيره تر از صبح محشر است خون جگر به ديده آل پيمبر است شهر مدينه گشته عزا خانه وجود رخت سياه بر تن زهرا و حيدر است گفتم چه روي داده كه از خاطرم گذشت امشب شب يتيمي موسي ابن جعفر است گريند بر امام ششم هفت آسمان در نه فلك قيامت عظماي ديگر است جسمي كه آب شدا زجفا زير خاك رفت در قلب آب و خاك از اين داغ آذر است خواهي اگر كه بوسه زني بر مزار او قبرش كنار تربت زهراي اطهر است آتش زدند خانه او را حراميان اين اجر خوبي پدر و ارث مادر است جز تل خاك نيست نشاني از آن مزار الحق كه ننگ آل سعود ستمگر است قامت خميده،تن شده مانند شمع آب اين شاهد جنايت منصور كافر است بر او بريز اشك كه اين گريه نزد حق با گريه بر حسين ثوابش برابر است با آنكه بسته است به رويش در بقيع (ميثم)هماره چشم اميدش به اين در است ************ دشمن هجوم آورد ، برخانه ات شبانه ازگلشن ولایت، آتش زند زبانه ای وای ازاین غریبی مولا امام صادق یاد علی نمودی ، قلب تو رافسردند وقتی تو را زخانه، پای پیاده بردند ای وای ازاین غریبی مولا امام صادق کردی به زیر لب ها، لعن بنی امیه جاری شده دمادم ، اشک تو بررقیه ای وای ازاین غریبی مولا امام صادق دشمن به تنگ آمد، از استواری تو جدت رسول آمد ، آن جا به یاری تو ای وای ازاین غریبی مولا امام صادق زهرستم شرر زد، برجسم وجانت آقا مانده به جان شیعه ،داغ گرانت آقا ای وای ازاین غریبی مولا امام صادق خورشیدی ومزارت، در زیر آفتاب است از سوز غربت تو ، قلب همه کباب است ای وای ازاین غریبی مولا امام صادق @tavasolnameh

☑️#روضه_حضرت_امام_صادق_علیه_السلام دین از تو پدیدار شده حضرت صادق شیعه ز تو بیدار شده حضرت صادق از مکتب تو جن و ملک علم گرفتند انسان ز تو دیندار شده حضرت صادق دانشگاه شیعه که وجودش همه فخر است از توست، گوهر بار شده حضرت صادق تا یاد کنم ظلم پر از کینه‌ی منصور آن جا بصرم تار شده حضرت صادق یک لحظه نیاسود مطهر گلِ جسمت چون دم به دم آزار شده حضرت صادق آن شب که در راز نشستی بَرِ معبود دشمن ز تو بیزار شده حضرت صادق آمد که تو را زخم زند بین امارت جدّت که تو را یار شده حضرت صادق لیکن چه گریز از غم همدردی مادر در کوچه گرفتار شده حضرت صادق چون فاطمه بنشست به خاک غم و غربت افتاده به دیوار شده حضرت صادق آمد نظرش مادر خود گفت سؤالی او را که مددکار شده حضرت صادق؟ فطرش چو شنیدش غم تو ای گلِ زهرا عمریست عزادار شده حضرت صادق ************** ☑️به دستور منصور، شبانه به خانه‌ی امام صادق (علیه‌السلام) هجوم آوردند و امام را با یک پیراهن، پای برهنه، بدون لباس رسمی، دنبال استر کشاندند و به دربار منصور بردند. ابن ربیع می‌گوید: با سرعت استر را می‌راندم. نگاه کردم دیدم نفس‌های امام به شماره افتاده و عرق بر پیشانی آقا نشسته است. عرض می‌کنیم: آقا جان! شما را مثل امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) از خانه بیرون کشیدند و بدون لباس رسمی وباپای برهنه دنبال استر کشاندند؛ ولی دیگر همسرتان را سیلی نزدند؛ تازیانه و غلاف شمشیر نزدند؛ در خانه را آتش نزدند...؛ اما جان‌ها به قربان غربت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که همه‌ی این‌ها را دید؛ ولی مأمور به صبر بود و نمی‌توانست حرفی بزند. مثل شمعی بی‌صدا می‌سوخت و آب می‌شد. **************** ☑️نوحه شهادت حضرت امام صادق علیه السلام مدینه! نجل زهرا را چه کردی؟ امام صادق مـا را چه کردی؟ واویلا واویلا از این ماتم عظما شده کرب و بلا شهر مدینه زند زهرا و پیغمبر به سینه واویلا واویلا از این ماتم عظما جنازه شسته شد ازپای تا سر ز اشک و دیدۀ موسی‌بن‌جعفر واویلا واویلا از این ماتم عظما ز بس از زهرکین بی‌تاب گردید سراپای وجودش آب گـردید واویلا واویلا از این ماتم عظما خزان شد لالۀ باغ امامت سر پیغمبر و زهرا سلامت واویلا واویلا از این ماتم عظما بزن بر سینه و بر سر زراره که شد قلب امامت پاره‌پاره واویلا واویلا از این ماتم عظما «مفضّل» گریه کن بهر امامت «ابوحمزه» سرت بادا سلامت واویلا واویلا از این ماتم عظما شود در قلب شیعه تازه داغش کنار قبر بی شمع و چراغش واویلا واویلا از این ماتم عظما #شهادت_امام_صادق #امام_صادق @tavasolnameh