✳ یک تشکر جانانه از آقای مهدی نصیری [این مطلب در شماره امروز دوشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ #روزنامه_جوان در صفحات یک و دو و سه منتشر شده است.] بخش اول طی روزهای اخیر آقای #مهدی_نصیری مدیر مسئول پیشین روزنامه کیهان یک مطلب سه‌قسمتی با عنوان «آری من یک افراطی بودم» و یک مطلب با عنوان «حصر نجابت و شرافت» در صفحه اینستا و کانال تلگرامی جدیدشان منتشر کردند که به ذهنم رسید در ادامه مطلب قبلی‌ام [نصیری، کوری و حجاب زوری] در همین ستون، نکاتی را یادآور شوم. راستش نمی‌دانم آقای نصیری از کدام «مجاهدان تبیین» سخن می‌گوید، اما من اتفاقاً به‌هیچ‌وجه معتقد نیستم که ایشان در دوره مدیریت #روزنامه_کیهان و #هفته‌نامه_صبح، «چهره‌ای افراطی» بوده است. بله من فقط یک خاطره، آن‌هم در باب حجاب، آن هم در ربط با مرحومه مادام کوری لهستانی نوشتم که ایشان با اصرار از من خواستند طراح مطلب، او را محجبه بکشد. من بجز این ماجرا و البته چند خاطره معدود مرتبط دیگر اتفاقاً چیز زیادی از افراطی‌گری در آن ایام در ایشان ندیدم و اگر کسانی در تنور چنین گزاره‌ای می‌دمند دقیقاً در زمین ایشان بازی می‌کنند که می‌کوشد با توجه به تجدیدنظرطلبی در بسیاری از اصول و معیارهای همه این سال‌های خودش، آن پایمردی‌ها بر مبانی انقلاب و اسلام انقلابی را «افراطی‌گری» قلمداد کند کما اینکه در عنوان این سه نوشته اخیر ایشان هم این تعمد خودنمایی می‌کند. در هر صورت یادداشت حاضر درباره آن موضوع نیست و برعکس بنده می‌خواهم در این نوشته بابت این سه فرسته اخیر «آری من یک افراطی بودم» از ایشان جداً تشکر کنم. این تشکر اصلاً جنبۀ کنایه و طعنه ندارد و واقعاً از مفاد این مطالب خوشحال شدم که در آن به چگونگی روابط رهبر عزیز انقلاب با ایشان در دوران مدیریت #کیهان و #صبح پرداخته شده بود. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر می‌شود که می‌بینیم آقای نصیری در یکی دو سال اخیر تقریباً هیچ نوشته‌شان بدون تعریض یا تصریح علیه شخص رهبر انقلاب نبوده است. گویی مأموریت اصلی ایشان حمله به #آیت‌الله_خامنه‌ای است و بس! بگذریم از یکی دو باری که صریحاً نسبت به رهبر عزیز انقلاب فحاشی کرد و البته با توجه به بازتاب منفی گسترده‌ای که حتی از کامنت‌نویسان هوادار خود گرفت از آن فحاشی عذرخواهی کرد. این موضع‌گیری‌ها تا آنجا پیش رفت که نه فقط از سوی نیروهای ارزشی و انقلابی که حتی از سوی اصلاح‌طلبان هم مورد ملامت قرار گرفت به‌طوری که وقتی آقای نصیری در عید فطر اخیر به تبریک‌گویی آقای #خاتمی می‌رود، آقای #ابطحی صریحاً به او می‌گوید تو دیگر داری خیلی تند می‌روی! در هر صورت آنچه باعث خوشحالی و شادمانی ماست این است که آقای نصیری در این نوشته‌ها تصریح کرده است: - رهبر انقلاب در اردیبهشت ۱۳۶۹ و دادن حکم انتصاب به آقای نصیری از او با عنوان «جوان فاضل و انقلابی» یاد کرده و وقتی در اولین دیدار بعد از مدیرمسئولی، نصیری جوان از رهبر انقلاب می‌پرسد روزنامه را چگونه اداره کند، آقای خامنه‌ای به ایشان می‌گوید: «من به تشخیص تو اطمینان دارم؛ هر چه را حق تشخیص دادی، به همان عمل کن.» یا «من ظرف ۴سال شاید حتی یک بار هم چیزی را نپرسیدم و هر آنچه درست تشخیص می دادم، عمل می‌کردم. البته سالی یکی دو بار از سوی رهبری تذکراتی داده می شد.» آقای نصیری پس از آوردن این موارد، نتیجه می‌گیرد که پس مسئولیت همه افراطی‌گری‌های آن دوران من به شخص آقای خامنه‌ای برمی‌گردد! (باورتان می‌شود این استدلال قوی! از آقای نصیری باشد؟! استدلالی که حتی آقای تاج‌زاده را هم به خنده وامی‌دارد.) نه آقای نصیری! نه آن موارد افراطی‌گری‌هایتان ربطی به رهبر انقلاب دارد و نه آن پایمردی‌هایتان بر اصول و ارزش‌های انقلابی. بهترین نتیجه‌گیری که می‌توان از این داده‌ها داشت این است که رهبر انقلاب به یک «جوان انقلابی» اعتماد کرده و به او اختیار و گسترۀ عمل داده تا تمام ابتکار خود را به عرصه بیاورد و از تمام توان و فکر خود استفاده کند؛ بخصوص که تصریح کرده‌اید در ظرف سه‌چهار سال، دیگر چیزی از رهبر انقلاب نپرسیدید و ایشان هم کلاً در این مدت سه‌چهار «تذکر» بیشتر به شما ندادند. اتفاقاً این رفتار شایسته را خود شما نسبت به من و دیگرانی که شما به کیهان آوردید داشتید. شما وقتی به ما اعتماد کردید، کلاً کار را به ما سپردید و حتی وقتی بعد از اشتباه فاحشی در طول کار، استعفا نوشتم، گفتید «لازم نکرده استعفا کنی؛ بمون و سعی کن دیگه از این اشتباهات نکنی» و باز هم به ما اعتماد کردید و باز هم دست ما را برای ابتکار و ایده‌پردازی و طرح‌های نو و مضامین جدید باز گذاشتید تا ما با تدبیرِ خوبِ شما پرورده شدیم که البته برای همیشه از شما ممنون و متشکریم و دعاگو. این رفتار که شما لابد از رهبر انقلاب فرا گرفته بودید و ما را ساخت، بهترین کاری است که یک مدیر باهوش و با سعۀ صدر و عاقل می‌توانست و می‌تواند از خود بروز دهد. @tdejakam

✳️ برای استادم #محمد_طرف بعضی آدم‌ها نقطه عطف زندگی ما هستند که اگر نبودند ما این‌گونه نبودیم. برای من دو نفر از آنها #معلم بودند، یکی معلم شهید #محمدتقی_رضایی که از اول دوران دبیرستان مسیر زندگی مرا تغییر داد و یکی پسرعمه‌ام #محمد_طرف که معلم شیمی در بابل بود، اما در تربیت سیاسی و فرهنگی تقی نوجوان آن‌سال‌های اوایل انقلاب نقشی اساسی ایفا کرد. قبل‌تر هم البته بی آنکه خودش و خودم بفهمم این کار را می‌کرد؛ آنگاه که در خانه شش دستگاه راه‌آهن مشهد با صفحات بزرگ گرامافون وسوسه‌انگیزش مرا با موسیقی و بخصوص آثار فاخر کلاسیک پیوند داد تا بتدریج وقت خودم را با بزرگانی چون باخ و بتهوون و موتزارت و چایکوفسکی و شوستاکوویچ پر کنم. محمد بعد از انقلاب، از راه دور با نامه‌های عمیق و پرصفحه و هفتگی خود از #بابل، مرا با مفاهیم کلیدی فکری گوناگون بخصوص در عرصه‌های سیاست و ادبیات آشنا و تربیت کرد و بعد از پدرم، دومین کسی بود که #کتاب بخصوص #کتاب_خوب را و بویژه آثار #دکتر_شریعتی را که از مشهد او را می‌شناخت وارد زندگی من کرد. او بتدریج وارد حوزه مقاله‌نویسی شد و مسئولیت من در سرویس مقالات #روزنامه_کیهان باعث شد هم او بیشتر و بهتر بنویسد و هم صفحه اندیشه‌های کیهان پربارتر و عمیق‌تر و به‌روزتر شود. خاطره‌ای هم از دیدار او و آقای #مهدی_نصیری مدیر وقت کیهان دارم که هم تلخ و هم عبرت‌آموز است که اگر فراموش نکنم آن را هم ان‌شاءالله خواهم نوشت. بعدها به‌طور جدی وارد حوزه ترجمه و تألیف کتاب شد و به همین دلیل بیشتر به تهران می‌آمد و با هم به سراغ ناشران مختلف از جمله شرکت سهامی انتشار می‌رفتیم. در این فرصت پاتوق ما #سینما_عصرجدید بود که آن‌زمان مدیر فرهیخته‌ای داشت و ما بهترین آثار سینمای ایران و جهان را بخصوص فیلم‌های #آندره‌ای_تارکوفسکی را آنجا می‌دیدیم و بعد می‌نشستیم درباره نشانه شناسی آنها صحبت می‌کردیم.‌ هنوز مزه تحلیل عمیق او درباره نقش #رسانه در تغییر نگاه انسان بعد از فیلم #شاید_وقتی_دیگر #بهرام_بیضایی زیر زبان ذهنم است. محمد هشت سال پیش سکته کرد و بتدریج نیروی جسمی او کم و کمتر شد اما باز هم خواندن و تحلیل و صحبت در موضوعات فکری و فرهنگی را کنار نگذاشت و حتی چند کتاب داستان و نقد فیلم او در این مدت منتشر شد تا مجموع آثارش (بجز مقالات کیهان) به عدد ۳۳ برسد. آثاری که اندیشه‌های کسانی از #شیخ_اشراق گرفته تا علامه #حسن‌_زاده_آملی، از #شریعتی گرفته تا #سهراب_سپهری، از #چایکوفسکی گرفته تا #تارکوفسکی را در بر می‌گرفت. سرانجام این استاد برجسته در ۷۴سالگی اول این هفته در ایام دهه اول محرم به رحمت خدا پیوست تا روزی‌خور خوان مولا و مقتدایش امام حسین علیه‌السلام باشد. ممنونتان می‌شوم پسرعمه و معلم بزرگ زندگی مرا به صلوات و فاتحه‌ای میهمان کنید... @tdejakam