eitaa logo
تریبون مستضعفین
1هزار دنبال‌کننده
1هزار عکس
1.6هزار ویدیو
52 فایل
کانال رسمی پایگاه اطلاع رسانی تریبون مستضعفین Www.teribon.ir تریبونی برای آنان که رسانه‌ای ندارند
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️اسلام انقلابی علیه اسلام مناسک میان‌تهی 🔺روز هشتم ربیع‌الأول روز شهادت امام حسن عسکری(ع) است و پس از آن امامت امام عصر(عج) آغاز می‌شود. برخی معتقدند باید این روز را جشن گرفت. اخیراً برخی جریان‌ها عنوان «جشن بیعت» را برای این روز به کار می‌برند.همچنین به کرات در جشن‌ها، سخنرانی‌ها و اعلامیه‌های این قبیل مراسم‌ها از تعبیر «جشن تاج‌گذاری امام زمان(عج)» استفاده شده است. برآمدن مناسکی جدید تحت عنوان «جشن بیعت»یا مناسک مرتبط با آن، بیش از هر چیز مدیون نگرش شاهنشاهی و سلطنتی به امامت است. مضمونی که اگر چه اجمالاً با قدرت و سیاست ارتباط دارد ولی فعلا از موضوع بحث ما خارج است. آنچه مسئله ماست این است که پیدایش چنین آیین‌هایی ارتباط مستقیم با انحطاط معرفت دینی در جامعه ما دارد. 🔺وقتی دیروز متفکرینی همچون مطهری برای ما روضه می‌خواندند و امروز روضه‌خوان‌ها و منبری‌ها متفکر و تحلیل‌گر شده‌اند. هر طرف که سر می‌چرخانیم افرادی را می‌بینیم که در حد سطح دو حوزه یا حتی لیسانس حسابداری تحصیل کرده‌اند اما سابقه‌ی هزاران ساعت سخنرانی در دانشگاه‌ها و مساجد و غیره را در کارنامه دارند! آنهم حرف‌هایی سست و بی‌بنیاد در همه زمینه‌ها؛ از مذهب و مهدویت گرفته تا تمدن و تحول در حوزه و طب اسلامی و الگوی اسلامی پیشرفت و غیره. در شرایطی که آثار اندیشه‌ای و اندیشه‌ی متفکرین صدر انقلاب، بی‌جایگزین مهجور و مهجورتر از گذشته می‌شود طبیعی است جامعه از نابرابری‌های دهشتناک رنج ببرد و دیندارانی در حاشیه‌ی این وضعیت به شرکت در مناسک و احتکار ثواب‌ها ی اخروی دلخوش باشند. طبیعی است در چنین جامعه‌ای کارگری برای گرفتن حقوق معوقه‌ی خود شلاق بخورد و با گذشت ماه‌ها و سال‌ها، پرونده‌ی برداشت‌های نجومی از بیت‌المال بی سرانجام باشد. کسانی سپرده‌های خود را از دست بدهند و نورچشمانی از وام‌های کلان بی‌بهره بهرهمند شوند. 🔺چه نباید کرد؟ چه باید کرد؟ چاره رواداری و تفکر است نه طرد و تکفیر. بسیاری از کسانی که به واسطه‌ی نیت خالصانه به محافلِ اسلام مناسک میان‌تهی می‌پیوندند، حتی به احتمال زیاد برخی مجلس‌گردانان و منبری‌های این محافل، دل در گرو انقلاب دارند و تنها در اثر مراتبی از غفلت به این ورطه دچار شده‌اند. وقتی سال‌هاست از نگرانی‌های امام خمینی درباره‌ی اسلام متحجرانه و مقدس‌مآبانه می‌گذرد و ما آن را به سکوت طی کرده‌ایم؛ وقتی سی‌سال است از طرح مفهوم بدیع و پر ظرفیت «اسلام مناسک میان‌تهی» توسط رهبر انقلاب می‌گذارد اما هنوز یک جزوه یا یک مطلب یا حتی یک صفحه نوشته در این‌باره تولید نشده است؛ وقتی در اثر تفوق سیاست‌زدگی و چالش‌های دیگر، همه وقت‌مان به مجادلات سیاسی یا کارهای موسوم به فرهنگی گذشته و فرصت برای اندیشیدن درباره این مفاهیم نداشته‌ایم؛ طبیعی است به چنین دردی دچار باشیم. ✍🏻 🔹متن کامل این یادداشت مهم را در سایت تریبون مستضعفین بخوانید: https://www.teribon.ir/archives/329683/ ✅به تریبون مستضعفین بپیوندید: @teribon
⭕️در تحلیل و تصریحی که انقلاب و رهبر انقلاب درباره اقتصاد و نظام اقتصادی دارند،"تولید ستون فقرات اقتصاد است" و "کارگر ستون فقرات تولید است". 🔺ای کاش پیش از شروع به تحلیل های فانتزی که را محدود و منحصر می کند به خرید و کالای ایرانی؛ به یاد داشته باشیم که ستونِ فقراتِ تولید را چه بارهای گرانباری سنگین و بلکه خم کرده: 🔺فاصله و تبعیض های مصوب ده- بیست برابری دستمزد کارگران و حقوق مدیران 🔺رویه های سخت گیرانه قضایی در مورد اعتراض های کارگری که به عنوان نمونه و نشانه به تازیانه بر گرده کارگران منتهی می شود 🔺فوران نگاه های امنیتی به کنش های کارگری 🔺دالان تو در تو و اغلب بن بست پیشِ روی کارگران برای ، بن بست های حقوقی پیش روی کارگران برای اعتراض موثر 🔺نابرابری رسانه ای ( به عنوان نمونه مقایسه کنیم حق السهم اتاق بازرگانی و تشکل های کارگری را از آنتن صدا و سیما) 🔺چالش پیش روی شوراهای کارگری و مسئله تشکل و ساماندهی و ... 🔺... فروکاستن رونق تولید به کالای ایرانی، پاسخی اقتصادی و خُرد است به مسئله ای اجتماعی و کلان؛ پاسخی که البته ناکارآمد است و ناکافی... 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
‍ ⭕️اسلام انقلابی علیه اسلام مناسک میان­‌تهی 🔺روز هشتم ربیع­‌الأول روز شهادت امام حسن عسکری(ع) است و پس از آن امامت امام عصر(عج) آغاز می­‌شود. برخی معتقدند باید این روز را جشن گرفت. اخیراً برخی جریان­‌ها عنوان «جشن بیعت» را برای این روز به کار می­‌برند.همچنین به کرات در جشن­‌ها، سخنرانی­‌ها و اعلامیه­‌های این قبیل مراسم­‌ها از تعبیر «جشن تاج‌گذاری امام زمان(عج)» استفاده شده است. برآمدن مناسکی جدید تحت عنوان «جشن بیعت»یا مناسک مرتبط با آن، بیش از هر چیز مدیون نگرش شاهنشاهی و سلطنتی به امامت است. مضمونی که اگر چه اجمالاً با قدرت و سیاست ارتباط دارد ولی فعلا از موضوع بحث ما خارج است. آن­چه مسئله ماست این است که پیدایش چنین آیین­‌هایی ارتباط مستقیم با انحطاط معرفت دینی در جامعه ما دارد. 🔺وقتی دیروز متفکرینی همچون مطهری برای ما روضه می­‌خواندند و امروز روضه­‌خوان­‌ها و منبری­‌ها متفکر و تحلیل­‌گر شده­‌اند. هر طرف که سر می­‌چرخانیم افرادی را می­‌بینیم که در حد سطح دو حوزه یا حتی لیسانس حساب­داری تحصیل کرده­‌اند اما سابقه­‌ی هزاران ساعت سخنرانی در دانشگاه­‌ها و مساجد و غیره را در کارنامه دارند! آن­هم حرف­‌هایی سست و بی­‌بنیاد در همه زمینه­‌ها؛ از مذهب و مهدویت گرفته تا تمدن و تحول در حوزه و طب اسلامی و الگوی اسلامی پیشرفت و غیره. در شرایطی که آثار اندیشه­‌ای و اندیشه­‌ی متفکرین صدر انقلاب، بی­‌جایگزین مهجور و مهجورتر از گذشته می­‌شود طبیعی است جامعه از نابرابری­‌های دهشتناک رنج ببرد و دیندارانی در حاشیه­‌ی این وضعیت به شرکت در مناسک و احتکار ثواب­‌ها ی اخروی دلخوش باشند. طبیعی است در چنین جامعه­‌ای کارگری برای گرفتن حقوق معوقه­‌ی خود شلاق بخورد و با گذشت ماه­‌ها و سال­‌ها، پرونده­‌ی برداشت­‌های نجومی از بیت­‌المال بی سرانجام باشد. کسانی سپرده­‌های خود را از دست بدهند و نورچشمانی از وام­‌های کلان بی­‌بهره بهره­مند شوند. 🔺چه نباید کرد؟ چه باید کرد؟ چاره رواداری و تفکر است نه طرد و تکفیر. بسیاری از کسانی که به واسطه­‌ی نیت خالصانه به محافلِ اسلام مناسک میان­‌تهی می­‌پیوندند، حتی به احتمال زیاد برخی مجلس­‌گردانان و منبری­‌های این محافل، دل در گرو انقلاب دارند و تنها در اثر مراتبی از غفلت به این ورطه دچار شده­‌اند. وقتی سال­‌هاست از نگرانی­‌های امام خمینی درباره­‌ی اسلام متحجرانه و مقدس‌مآبانه می­‌گذرد و ما آن را به سکوت طی کرده­‌ایم؛ وقتی سی­‌سال است از طرح مفهوم بدیع و پر ظرفیت «اسلام مناسک میان‌تهی» توسط رهبر انقلاب می­‌گذارد اما هنوز یک جزوه یا یک مطلب یا حتی یک صفحه نوشته در این­‌باره تولید نشده است؛ وقتی در اثر تفوق سیاست­‌زدگی و چالش­‌های دیگر، همه وقت­‌مان به مجادلات سیاسی یا کارهای موسوم به فرهنگی گذشته و فرصت برای اندیشیدن درباره این مفاهیم نداشته­‌ایم؛ طبیعی است به چنین دردی دچار باشیم. ✍🏻 🔹متن کامل این یادداشت مهم را در سایت تریبون مستضعفین بخوانید: https://www.teribon.ir/archives/329683/ ✅به تریبون مستضعفین بپیوندید: http://Eitaa.com/teribon_ir
🔸أَخٌ فِي اللَّه 🔻در انتخاباتِ شوراهای اخیر، طیفی از نیروهای اجتماعی وارد میدان انتخابات شدند که در سر جمع گفتارها، تبلبغات و ایده‌های خود، طرحی از یک سیاست اجتماعی متناسب با انقلاب اسلامی را به دست دادند. آن‌ها عمیقاً متوجه سیاست‌زدگی کنونی ما بودند اما آن را با ارجاع به چاله سیاست‌گذاری و تخصص‌گرایی چاره نکردند. آن‌ها تفاوت سیاست و خط‌مشی، پالسی و پالتیک را به خوبی درک کردند و امر سیاسی و مبارزه اجتماعی را به راه‌حل‌های تخصصی و کارکارشناسی تقلیل ندادند. آن‌ها تلاش نمی‌کردند زبان سیاستی را بر زبان سیاسی تفوق دهند و این خیلی مهم است. 🔻این مهم است که گمان نمی‌کردند بی‌عدالتی با برنامگی و خمودگی آمده و با برنامه و کار جهادی (پُرکاری) از میان می‌رود. می‌گفتند وضع موجود ذینفعانی دارد که برای تغییر آن، مقدم بر برنامه و راه‌حل‌های تخصصی و یا بسیار تخصصی و بسیار میدانی، باید ایده، عزم و گفتاری برای درگیری با این طبقه ذینفع داشت. 🔻از بن دندان به ایده انقلاب اسلامی باور داشتند؛ با صراحت و بدون شرمندگی از یا سخن می‌گفتند. این گونه نبود که در عمل، حرف‌های اصلی و اصیل انقلاب اسلامی را غیرکارشناسی و غیرتخصصی بدانند. پسرخوب و با اخلاقِ جناح راست نبودند و سخن گفتن از «طبقه مرفه جدید»، «نابرابری» و عدالت، «سرمایه‌داری»، «محافظه‌کاری»، «تحجر مذهبی»، «مردم»، «جمهوریت» و «قله‌های ثروت»، «دره‌های فقر» و «فاصله فقیر و غنی» را نه بی‌اخلاقی که عین اخلاق و عرفان و معرفت سیاسی می‌دانستند. 🔻با مردم قهر نبودند و با ترجیح زبان کارشناسی را به زبان مردمی، در عوالم ماقبلِ سیاست و جامعه سیر نمی‌کردند. با احزاب و جناح‌های سیاسی مرزی روشن و تمایزی حداکثری داشتند و مفهوم «جبهه انقلاب» را پشت قباله طیف‌های متنوع جناح راست نمی‌دانستند. در روزگاری که به سیاست و سیاست‌مداران امیدی نیست؛ امید ما به اینان است که آمدند، بودند، ماندند و در روزگاری که میدان سیاست بیش از همیشه ناسوتی و امتناع گونه شده، تک درختِ استوارِ امید را آبیاری کردند. 🔻مگر مهم است چه حاصل شده است؟ آنان که به کرسی شورا رسیدند، میدانی بزرگ‌تر برای خدمت و بسط اجتماعی و شهری ایده انقلاب یافته‌اند و آنان که نرسیدند، راهی بس ارزشمند برای کنشگری مدنی و امیدواری انقلابی گشودند. 🔻جایی در نهج‌البلاغه آمده است امیر مؤمنان که جان‌ها به فدایش باد، فرموده: كَانَ لِي فِيمَا مَضَى أَخٌ فِي اللَّه وَ كَانَ يُعْظِمُهُ فِي عَيْنِي. مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی همین است. انقلاب اسلامی نه فقط « أَخٌ فِي اللَّه، فِيمَا مَضَى» که «أَخوان فِي اللَّه، فِيمَا بَقى» به ما داده است. آن روز که خمینی ما را به جنگ فقر و غنا فرا می‌خواند و چنین نوشت: «دست و بازوی همه عزیزانی که در سراسر جهان کوله بار مبارزه را بر دوش گرفته‌اند»؛ از آن روز، امروز و هر روز، همه کسانی که دست و بازو به بوسه‌ی روح خدا بسپرند در چشم ما بزرگ خواهند بود. پ.ن: صفحات چندی از این دوستان را در صفحه اینستاگرام تگ کرده‌ام. پست های انتخاباتی‌شان را ببینید و بخوانید؛ مملو از حرف‌هایی است که نوشتم. https://www.instagram.com/p/CQd5Xbwhf83/?utm_medium=share_sheet ✍️ @teribon_ir
⁣📝 پای هزاران صفحه اسناد لانه جاسوسی­ را به ده‌­ها و صدها برنامه­‌ی آموزشی­ حزب­‌اللهی بازکنیم ◀ پس از سخنرانی رهبر انقلاب در ایام ۱۳ آبان چند سال پیش و اشاره‌ی اعتراضی‌شان پیرامون بی‌توجهی به اسنادلانه جاسوسی، بار دیگر و برای دوره­ی زمانی محدودی، مجموعه کتاب‌های اسناد لانه مورد توجه‌ قرار گرفت. به ویژه این‌که مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی که متن ۷۴ جلد کتاب اسناد لانه را در یازده جلد منتشر کرده و فایل‌های این یازده جلد را در اختیار عموم گذاشته است. فایل این کتاب‌ها البته چندسالی هست که منتشر شده و در دسترس است اما مناسبت تقویمی ۱۳ آبان که می‌شود، استکبارستیزی‌های شرطی‌شده‌مان گل می­‌کند و متن حدود ۹۰۰۰ صفحه‌ای این یازده جلد را در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی دست به دست می‌چرخانیم. این بازنشر البته خوب است اما به چه میزان به مطالعه‌ی این چند هزار صفحه کمک می‌کند؟ آیا این انتشار مجازی، همه‌ی مسئولیتِ ما در این باره‌ است یا لازم است گام‌های دیگری هم برداریم؟ ◀ حالا یکی دو سالی است از این سخنرانی­‌ها می­‌گذرد؛ دیگر از رد و بدل پیام‌ها در فضای مجازی خبری نیست و استکبارستیزیِ شرطی‌شده‌مان همان بروزها مجازی را هم ندارد! همچنین کسی نمی‌داند و حتی نمی­‌پرسد: آیا مسئولین آموزش و پرورش حداقل یک گام – هر چند صوری- برداشته‌اند که جوابی باشد برای این سؤال: «چرا این‌ها را داخل کتابهای درسی قرار نمی‌دهید؟». آموزش و پرورش و ساختارهای رسمی که وضع‌شان مشخص است. مسئله‌ اما این‌جاست که در ده‌ها و ده‌ها برنامه آموزشی‌ و کلاس و کارگاه و نشست و غیره‌ای که در میان تشکل‌های غیررسمی و حزب‌اللهی رواج داشته و دارد نیز اسناد لانه جاسوسی در درس­نامه‌­ها و سرفصل­‌ها وارد نشده است؛ چرا؟ آیا استکبار و مصداق اتم آن، امروز مسئله‌ی اصلی ما نیست؟ در زمانه‌ای که تئوری‌سازان علیه استقلال سخت مشغول کار هستند و مبسوط‌الید؛ مجموعه اسنادلانه بر طرف کننده‌ی یکی از اصلی‌ترین نیازهای معرفتی ماست. چرا در انبوه دوره­های معرفتی این روزها کسی این­ کتاب­‌ها را باز نمی­‌کند و روخوانی کند؟ ❓ چه باید کرد؟ در راستای توجه به این نیاز معرفتی، می‌توان کارهای زیر را در سطوح مختلف انجام داد: ۱. حلقه های بازخوانی اسناد لانه به ویژه در حلقه‌ها، تشکل‌ها و فضاهای عمومی حوزه و دانشگاه. ۲. تلاش برای تبدیل اسناد به متن درسی: ۳. کوشش برای وارد ساختن اسناد به برنامه آموزشی غیر رسمی. ۴. مطالبه برای ورود اسناد به برنامه‌های آموزشی آموزش و پرورش. ◀ افسوس که گرایش‌های شبه امنیتی‌، با یهود و فراماسونری‌شناسی‌ها و نشانه‌بازی‌های توهمی‌شان و هایدگریست­های ریش‌دار با حوالت‌های فلسفی‌شان، و مسئله‌­گوهای سنت­‌بسنده با دغدغه­‌های صرفاً اخلاقی­‌شان، ما را از دستاوردهای وزوایی‌ها و رجب‌بیگی‌ها، از دستاوردهای انسان انقلاب در مبارزه با استکبار محروم ساخته است. افسوس که جریان مبارزان با استکبار را از درک تحلیلی عقبه‌ی کنش‌های برجسته‌ی خویش محروم ساخته و به روزمرگی و شعارزدگی کشانده‌اند. آیا در میانه‌ی بررسی‌های جنگ‌ نرم‌محورانه‌ی محافظه‌کاران امنیت‌گرا، و بررسی‌ها فلسفی محافظه‌کاران حوالت‌گرا، و پرهیزها و هراس­های شبه عبادی سنتی­ها، فرصتی برای انسان انقلاب فراهم می‌شود که دستاوردهایش را به میدان بازاندیشی بیاورد؟ باید بازخوانی اسناد لانه به پای ثابت برنامه‌های فکری-آموزشی حزب‌اللهی تبدیل بشود. @teribon_ir
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🤐‌ لکنت زبان ❓چگونه یک جامعه قدسی می‌شود؟ ❓تفسیر ما از جامعه دینی چیست؟ 📿 از ۹۰۰ نماز جمعه اگر در ۹۰ نماز جمعه و در هر کدام فقط یکبار این مطلب بیان شده بود الآن ما باید ۹۰ حرف درست و درمان در این مسئله می‌داشتیم، که نداریم! @teribon_ir