روزای بلند بهاری همیشه بهم امید میده
ولی پاییز؟یه لحظه چشماتو میذاری رو هم میبینی شب شده
توی خیابون ها هم درختای بیچاره افسردگی گرفتن و تمام برگ های سبزشون ریخته،همه جا رنگای تیره و گرم داره و حس باختن بهم میده،گل های قشنگ بهاری هم که نیستن،همه دارن میرن که به کاراشون برسن اونم با قیافه هایی که باعث میشه از شدت خشکی و سردیشون،نخوام از خونه برم بیرون.
انگار کل پاییز یه آهنگ ملایم و غمگین بی وقفه داره پخش میشه و روزاهم مثل همون آهنگ غمگین و بی وقفه پشت سر هم میرن.