🔴 مدرسه‌ها سیاستمدار می‌سازند یا دانشمند؟! تفاوت سیاستمدار و دانشمند در این است که دانشمند، پرسش‌های زیادی دارد، اما سیاستمدار، پاسخ‌های بسیاری را از حفظ است. در دنیای امروز، مدرسه‌ها و نظام آموزشی، بیشتر سیاستمدار می‌سازند تا دانشمند. شاید علت همین باشد که مدیریتِ امروز، زندگی‌هایِ امروز و عشق‌ها و دوست داشتن‌های امروز، تا این حد سیاسی هستند ... ما هنر پرسیدن را فراموش کرده‌ایم؛ 👈 اینکه سوال من برای من مهم است و سوال تو برای تو 👈 اینکه قرار نیست هر پرسشی پاسخی داشته باشد 👈 اینکه تفاوت من و تو، به اندازه تفاوت پرسش‌هایمان است 👈 اینکه تفاوت اقتصادهای توسعه‌یافته با اقتصادهای عقب مانده، در سوال‌هایی‌ست که مردم‌شان در خلوت از خود و در جمع از یکدیگر می‌پرسند ... امیدوار باشیم که روزی در دنیایی دیگر، زندگی کنیم که بتوان سوال‌ها را بلند گفت و پاسخ‌ها را در دل یافت، نه اینکه پاسخ‌ها با صدای بلند گفته شوند و سوال‌ها، با ترس و تردید در دل‌های ما بمانند.   «بازنویسی از متن تفاوت سیاستمدار و دانشمند محمد رضا شعبانعلی»

علامت سادات در طول تاریخ بخش اول: رنگ سبز علویان ظاهراً علامات و شعارهایی را دارا بودند که با آن شناخته می‌شدند، به علاوه در هر شهری که بودند نامشان در دفاتر مخصوص ثبت می‌شد و عموم مردم هم آنان را می‌شناختند. اما اینکه به علامت سیادت پارچۀ سبزرنگ به سر خود ببندند، این رسم تا قرن هشتم معمول نبود. در این زمان شمارۀ سادات بسیار شده بود و اغلب شناخته نمی‌شدند، از این رو ملک اشرف در صدد برآمد ایشان را با عمامۀ سبز مشخص کند. قرن‌ها قبل در سال 201 هجری هنگامی که مأمون علی بن موسی الرضا (ع) را ولیعهد مسلمانان قرار داد به سپاه خود دستور داد جامۀ سیاه را که شعار عباسیان بود به جامۀ سبز تبدیل کنند. بنا بر نوشتۀ صاحب روضات، مأمون رنگ سبز را لباس حضرت رضا (ع) قرار داد و به دیگر علویان نیز دستور داد لباس سبز را شعار خود قرار دهند. در هر حال لباس سبز به عنوان شعار علویان دیری نپایید و پس از مدت کوتاهی از بین رفت. در سال 204 هجری پس از گذشت هشت روز از ورود مأمون به بغداد اولاد عباس در خصوص لباس سیاه که شعار عباسیان است و او نباید از این شعار سر باز زند با مأمون سخن گفتند و این سخنان در مأمون مؤثر واقع شد. روی مأمون با جامۀ سبز وارد مجلس خود شد، چون اطرافیان و یاران او حضور یافتند جامۀ سیاه خواست و پوشید و این ترتیب شعار سبز از بین رفت. از این تاریخ تا قرن هشتم نویسنده در کتب تاریخ به موردی بر نخورده است که رنگ سبز شعار علویان بوده باشد. در قرن مزبور عمامۀ سبز به علامت سیادت رسمیت پیدا کرد، به این نحو در سال 773، ملک اشرف شعبان (از ممالیک بحری که در مصر و شام فرمانروا بود) فرمانی صادر کرد که به موجب آن می‌بایست «اشراف» دربار مصر و شام (سابقاً (تا زمتن صفویه) به جای «سید» از کلمۀ «شریف» استفاده می‌شد که جمع آن «اشراف» است) عمامۀ سبز را شعار خود قرار دهند تا حقشان شناخته و مقامشان بزرگ داشته شود و مردم ایشان را بشناسند و آنان از دیگران ممتاز باشند. این فرمان اجرا شد و از این پس عمامۀ سبز شعار علویان گردید (تاریخ مذهبی قم، ص 121-123) بخش دوم: رنگ سیاه و بافتن گیسوان اما درباره عمامۀ سیاه به سر بستن یا شال سیاه به کمر بستن به عنوان علامت سیادت که چند قرن است در ایران و عراق و کم و بیش چند کشور دیگر معمول است، نویسنده درباره منشأ و تاریخ شروع آن مطلبی نیافته است. آنچه مسلم است این است که رنگ سیاه از قرون اولیۀ هجری تا به امروز جزء علائم سوگواری بوده است. در هر حال آنچه در خصوص عمامه و شال سیاه به علامت سیادت به نظر می‌رسد این است که از عصر صفویان به بعد که مذهب شیعه در ایران مذهب رسمی شد و شعارهای شیعه از جمله عزاداری عاشورا به صورت‌های مختلف اجرا شد، اولاد علی (ع) به یاد شهیدان کربلا خود را سوگوار همیشگی دانستند و از این رو عمامۀ سیاه و نیلی به سر بستند و به تدریج عمامه و شال سیاه جزء شعارهای عمدۀ سیادت قرار گرفت. امروزه در ایران و عراق سیاه و سبز هر دو از علائم بارز سیادت به شمار می‌آید. سابقاً برخی به علامت سیادت گیسوان بلند در طرفین صورت می‌آویختند و آن را تافته می‌کردند. سعدی در اواخر باب اول گلستان در شروع حکایتی گفته است: «شیادی گیسوان بافت که من علویم». گویا این رسم قرن‌هاست که از بین رفته است (تاریخ مذهبی قم، 127-128).

انتهای تمدن غرب

🎥 اظهارات آندو، شهروند ژاپنی - ساکن ایران درباره حقایق پنهان #ژاپن = کشور افسرده ها : 🔹رفاه افراد، لزوما مساوی نیست با شاد بودنشان. در ژاپن مردم با وجود رفاه اقتصادی، اکثرا حال خوبی ندارند، و ژاپن مثل یک مرغ داری ست! ┄┅┅═❅❅ ❇️ ❅❅═┅┅┄

❌ #ژاپن یه موزه ساخته که پول می‌دن می‌رن اونجا باسن حیوانات رو بو کنن😳😑🤮 ┄┅┅═❅❅ ❇️ ❅❅═┅┅┄

🔴شاید برای خیلی ها سوال باشه علت این آمار بالای خودکشی در #ژاپن چیه بهتره از زبانِ خودشون بشنویم ┄┅┅═❅❅ ❇️ ❅❅═┅┅┄

🔴 واقعیت #ژاپن ┄┅┅═❅❅ ❇️ ❅❅═┅┅┄

⭕️اینجا #ژاپن مهد تکنولوژی و مغزهای متفکر! رفاه مردمش رو ببینید که چقدر دولت بهشون بها میده ┄┅┅═❅❅ ❇️ ❅❅═┅┅

🎥در رستوران‌های #ژاپن چه می‌گذرد؟! ┄┅┅═❅❅ ❇️ ❅❅═┅┅┄

💠 همبستگی با سایر مسلمانان 🍀 شیخ حرّ عاملی در وسائل الشیعه بابی را تحت عنوان «باب وجوب عشرة الناس» به این موضوع اختصاص داده، و می‌فرماید: «باب واجب بودن زندگی مسالمت‌آمیز با مردم، حتّی اهل‌سنت؛ بدین‌صورت که امانت آنان را ادا کنید و به سود آنان شهادت دهید و به راستگویی با آنان پایبند باشید، مستحب است که مریض‌های آنان را عیادت، جنازه‌های آنان را تشییع، با همسایگان رفتار نیکو و در مساجد حضور داشته باشید». [1] 🍃 در این باب احادیثی آمده که از آن جمله روایت زیر است: راوی گوید: از امام (ع) پرسیدم: سزاوار است رفتار ما میان خود و آنانکه معاشرت داریم چگونه باشد؟ در حالی که: «لَیْسُوا عَلَی اَمْرِنَا»؛ «بر اعتقاد ما شیعیان نیستند». فرمود: ببینید، ائمه شما چگونه رفتار می‌کنند، از آنها پیروی کنید، آن‌چه آنان انجام می‌دهند از آنها پیشی نگیرید که گمراه خواهید شد. 🍀 معلّی بن خُنَیس در روایتی نسبتا طولانی گوید در نیمه شبی بارانی، امام صادق(ع) را دیدم که انبانی از نان و خوراک بر دوش دارد. وی نقل می‌کند آن حضرت به سایبان بنی ساعده که عده‌ای از اهل تسنن در آنجا سکونت داشتند رفت و در حالی که همگی آنان خواب بودند برایشان نان و خوراک گذاشت. موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «چنان رفتار کنید که هرکس شما را ببیند بگوید: خدا رحمت کند جعفر بن محمد را که چه خوب یارانش را تربیت کرده است».  در جای دیگری می‌فرماید: «شما شیعیان موجب آبرومندی ما باشید، نه مایه آبرو ریزی ما» 📚 پی نوشت: 1️⃣ وسائل الشیعه، ج۸، ص۳۹۸، باب ۱، باب وجوب عشرة الناس حتی العامّة.