وقتی هواطوفانی می شود و گرد وغبار فضارا تیره وتار می کند نمی توان چیزی را دید. نمی توان از خرابی ها مطلع شد. حتی نمی توان چشم باز کرد. دراین وضعیت نباید حتی چیزی گفت زیرا هر سخنی جز بر ظن و حدس نیست؛ اگر چیزی بگویی بعدش خلاف آن آشکار می شود. پس باید منتظر شد تا طوفان و گرد وغباری فرونشیند. آنگاه با چشم باز و بدون موانع دید می توان به ارزیابی اوضاع پرداخت. خسارتها را ارزیابی کرد. از این به بعد است که باید واقع بین بود و صادقانه از حادثه طوفان و عوارض و میران خسارتهای ان اطلاع رسانی کرد؛ صادقانه، زیرا صدق و راستی اساسِ همدلی، استواری، همفکری و مشارکت میان افراد جامعه و مسئولان نظام است. وانجام بهینه همه این امور محتاج دانشی است به نام مدیریت . ریشه و عامل بروز بسیاری ازمشکلات جامعه ما فقر یا لااقل ضعف دانش مدیریت افراد جامعه هم درپیشگیری و هم در کنترل و حل مشکلات امور زتدگی خانوادگی شان است وهم مسئولان نظام در در اداره امور کشور . فقر و ضعف بیشتر مسئولان نیز غالبا عمدی نیست بلکه نتیجه فقدان اهلیت و شایستگی ویا بی تجربگی تاریخی آنان است. آنچه مهم است اینکه افراد جامعه و مسئولان نظام در طوفان بحران های اجتماعی، سیاسی، نظامی و .... آرامش خود را حفظ کنند. بدتر ایجاد استرس و نگرانی نکنند. احساسات را بر عقل و منطق سوار نکنند. بلکه درست فکر کنند و تصمیم بگیرند تا از چنبره مشکلات سربلند بیرون بیایند. کدام جامعه وجوامع در طول تاریخ بی مشکل خواه سهوی یا عمدی بوده است؟ همیشه مهم تر از مشکل و مشکلات حل مشکل است. اینجاست که قدر انسانهای مشکل گشا از انسانهای مشکل ساز شناخته می شود. کم کم..... گام به گام.... همین تجربه های تلخ خود سبب تجربه اندوزی می گردد غرب هم به راحتی به این قانون مندی نرسیده خودِ خدا گفته که خلق الانسان عجولا ... وما ایرانیان فعلا مصداق این آیه ایم. عجولانه حرف می زنیم... داوری می کنیم... تحلیل می کنیم... حکم می کنیم.... و مایوس و آرام دست روی دست بدون احساس مسئولیت کناری می نشینیم. خلاصه فقط اینکه بجای نقد علمی سازنده نق علمی مایوس کننده می زنیم. #استاد_بیات🌹