eitaa logo
تاریخ تفکر تمدن
160 دنبال‌کننده
3.6هزار عکس
1.4هزار ویدیو
122 فایل
مطالب تاریخی، فرهنگی و اجتماعی آدرس کانال : @ttt1400 تبلیغ و تبادل نداریم. ارتباط با ادمین: @mohammaddostmr جیمیل : @gmail.com" rel="nofollow" target="_blank">mohammaddostmr@gmail.com کانال های دیگر ما: @sss1400 @ggg1400
مشاهده در ایتا
دانلود
✅ دلیل پیشرفت غربی‌ها 🔰 من عرض کرده‌ام: اگربرخی از و پسندیده در این کشورهای غربی، که علم را در دنیا دادند، نبود، آن پیشرفتها پیدا نمیشد و همین ظلمی که به دیگران روا میدارند، نابودشان میکرد. 🔹 صفات خوب، باعث ماندگاری و پیشرفت آنهاست. ما آن صفات را رها کرده‌ایم. آنها کارها را دنبال میکنند. برای وقت، ارزش قائلند، و به محصولی که میخواهند تولید کنند، اهمیت میدهند. اگر کارگرما، محصّل ما، استاد ما، روحانی ما، بازاری ما، کشاورز ما و سایر اقشار، به خصوصیات مثبت و خوب عمل کنند، کشور یکباره گلستان خواهد شد. 🔹 به صفات خوب و خصوصیات مثبت روی آوریم که این همان عمل به قرآن است. میفرماید: «مبادا دیگران درعمل به قرآن، از شما جلو بیفتند!» نه این‌که امیرالمؤمنین علیه‌السّلام نمیخواهد کسی به قرآن عمل کند. بلکه اگر همه دنیا به قرآن عمل کنند، آن حضرت، خوشحالتر است. میگوید مبادا آنهایی که به قرآن عقیده ندارند، به مفاهیم قرآن عمل کنند و بعد برشما مسلّط شوند. آنها جلو بیفتند و شما عقب بمانید. ۱۳۷۲/۱۲/۱۳ ◀️ بیانات مقام معظم رهبری در خطبه‌های نمازجمعه https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2705
💢علی(ع) است... امروز این جمله که علی(ع) است و باید کند برای ما غیرقابل فهم می باشد. آن علی(ع) با آن و چگونه میشود که شود؟ ✅اما با کمال تعجب باور کنید که عده ای را بدلیل پذیرش داوری ابوموسی اشعری، کافر میدانستند و میگفتند باید کنی تامجددا از تو کنیم!!! کدام عده؟ همانهایی که خودشان ابوموسی نادان را به تحمیل کردند. ✅علی هم که باشی، با مردم اگر مبارزه نکنی، تو را کافر می خوانند. 🔵اَصبغ بن نُباته می‌گوید: وقتی امیر مؤمنان(ع) نزد آمد و اندرزشان داده و از جنگ پرهیزشان داد، به آنان گفت: «چه در کارم می‌بینید؟! آیا من نخستین فردی نبودم که به خدا و پیامبرش ایمان آورد؟». گفتند: چنین هستى؛ امّا تو در دین خدا، ابو موسى اشعرى را کردی! علی(ع) گفت: «به خدا سوگند، من آفریده‌اى را داور نساختم؛ بلکه تنها قرآن را داورى دادم. و اگر چنین نبود که در کار خود مغلوب گشته بودم و با اندیشه‌ام می‌شد، هر آینه راضى نمی‌شدم که نبرد میان من و ستیزندگان با خدا، آرام گیرد تا کلمه خدا را به کُرسى نشانم و دین او را یارى سازم، هر چند کافران و نپسندند». شیخ صدوق، التوحید، ص 225