از غم دوست در این میکـــــده فریاد کشـــــم
دادرَس نیست که در هجر رُخش داد کشم
داد و بیداد که در محفل ما رِندی نیست
که بَرش شِکوه بَرم، داد ز بیــداد کشـــــم
شادیَم داد، غمم داد و جفـــا داد و وفــــا
با صفا منِت آن را که به من داد، کشم
عاشقم! عاشـق روی تو! نه چیــــــز دگری
بار هجـــران و وصــــالت به دلِ شاد کشم
مُردم از زندگیِ بی‌تو که با من هستـــــی
طُرفه سرّی است که باید بر استاد کشم
سال‌ها می‌گذرد حادثــــــه‌ها می‌آیــــد
انتظـــــــــار فرج از نیمــــه خرداد کشـم
امام_امت
نیمه‌ی_خرداد
... من در میان شما باشم و یا نباشم به همهٔ شما وصیت و سفارش می‌کنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد. نگذارید پیشکسوتانِ شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمرهٔ خود به فراموشی سپرده شوند. اکیداً به ملت عزیز ایران سفارش می‌کنم که هوشیار و مراقب باشید.(صحیفه امام، ج۲۱، ص۹۳)
ویژه نامه«تفسیر آفتاب» به مناسبت 14خرداد سالروز ارتحال ملکوتی حضرت امام (ره)
ویژه نامه«تفسیر آفتاب»،ویژه بیست و نهمین سالروز ارتحال ملکوتی حضرت امام (ره) تهیه شده توسط هفته نامه افق
دانلودکتاب
مدح خورشید: گزیده ای از خاطرات حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای (مدظله العالی) درباره ی شخصیت حضرت امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی
انتخابات و ایده حکمرانی دولت چهاردهم
کنکاشی گذرا در افکار و گفتار داوطلبانی که تاکنون به وزارت کشور رجوع کرده‌اند و افرادی که بعد از این، احتمال می رود جهت ثبت‌نام حاضر شوند، نشان می دهد که یکی از متنوع ترین انتخابات را از حیث فکر و ایده‌های حکمرانی در پیش خواهیم داشت.
وجه بسیار مهم و غیر قابل انکار این تنوع وحضور همه گرایش ها با افکار و ایده های مختلف، مردم سالاری دینی و جمهوریت واقعی در ایران است که از این جهت باید خدای متعال را بواسطه این انقلاب و بستری که برای ملت فراهم شده، شکرگذار باشیم.
از طرفی در خصوص ایده های حکمرانی که به عنوان زیربنای جهت گیری کشور در چهار سال آینده استفاده خواهد شد، تجربیات گرانبهایی پیش روی ما است که همه مردم و بخصوص داوطلبان محترم باید دقت و اهمیت لازم را در خصوص آن مدنظر داشته باشند.
بدترین پیش‌فرض و ایده حکمرانی ممکن برای چهار سال آینده این است که فضای انتخابات و رقابت داوطلبان پیرامون گفتمانی و ایده‌ای شکل بگیرد که یک دهه اقتصاد کشور را شرطی سازی و معطل نمود؛ و ظرفیت‌های داخلی و منطقه ای را مغفول ساخت. اینکه پیرامون تحریم، صرفا به دوقطبی سازی مذاکره_مقاومت پرداخته شد.
بدیهی است که تحریم یکی از مهمترین مسائل اقتصاد ایران است اما پاسخ این مسئله در معطل سازی و منتظر گذاشتن ظرفیت ها برای رفع تحریم نیست. رفع تحریم میسر نخواهد شد مگر با قوی شدن ایران و قوی شدن ایران امکان پذیر نیست مگر با خنثی سازی تحریم ها به معنای استفاده بهینه و حداکثری از منابع و امکانات موجود، حتی در سیاست خارجه. منطور این نیست که دولت آینده نباید به دنبال رفع تحریم باشد، بلکه منظور آن است که همان مسیر و ریل گذاری که دولت سیزدهم را با وجود تحریم، موفق به بهبود تجارت خارجه، افزایش فروش نفت و پیشبرد پرونده هسته ای نمود، باید ادامه یابد. چه اینکه در کمتر دوره ای مثل دولت سیزدهم بوده که جهت گیری ها و رویکردهای اقتصادی و همگرایی میدان و دیپلماسی این‌چنین در مسیر درست باشند.
برگشتن به ایده حکمرانی گذشته یعنی زیربنا قرار دادن رفع تحریم در همه معادلات بدون تکیه به ظرفیت های داخلی، آن هم در شرایطی که اولا ایران فعلی به مراتب در وضعیتی بهتر و مقتدرتری از گذشته قرار دارد و ثانیا طرفی که آن سوی میز مذاکره نشسته نسبت به ده سال پیش ضعیفتر می باشد و از حیث چالش های سیاست داخلی، روابط بین الملل و مسائل منطقه ای با موارد عدیده ای مواجه است، مجددا کشور را به سمت بن بست خواهد کشاند.
به هر حال ایده حکمرانی آینده باید پیرامون همان نگرشی باشد که ساخت درونی اقتصاد را در سه سال اخیر تقویت نمود و در درونگرایی و برون‌نگری تجلی یافت و بازخورد آن نیز بهبود شاخص های کلان اقتصادی شد.