مئیر عزری؛ سفیری که سفیر نبود! ۱- شبکهٔ مافیایی اسرائیل در ایران به‌قدری قدرتمند بود که همهٔ مقامات حکومت پهلوی نیازمند توجه و حمایت او بودند. ۲-به‌عنوان مثال می‌توان به جشن عروسی دختر ارتشبد_ازهاری در سال ۱۹۷۱ اشاره کرد که در جریان این مهمانی، زمانی که عزری وارد می‌شود، ازهاری وی را در صدر مجلس جای می‌دهد، ازهاری در این زمان رئیس ستاد بزرگ‌ارتشتاران است! ۳- مئیر این صحنه را چنین توصیف می‌کند: «چشمان گرد سران ارتش ایران و وابستگان نظامی کشورهای بزرگ جهان به‌ویژه آمریکایی‌ها شگفت‌زده مانده بود»! ۴- در روایت دیگری عزری دیدار خود با هویدا، نخست‌وزیر، را چنین روایت می‌کند: «در پی گفت‌وگوهای روزمره ناگهان پرسید: آیا در تفسیر مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران و اسرائیل یا هر جای دیگر، اظهارنظر در مورد افراد و شخصیت‌ها از همان شیوه‌ای تبعیت می‌کنید که با آقای عَلَم داشتید؟ آیا در کیفیت و کمیت کار خودتان با ما دو نفر به تساوی رفتار می‌کنید؟!» ۵- هویدا که شاید بتوان او را قدرتمندترین نخست‌وزیر دورهٔ پهلوی دانست، این‌چنین عاجزانه لطف #سفیر_اسرائیل را گدایی می‌کند! ۶-هویدا در دیدار دیگری با مئیر در سال ۱۹۷۴، یعنی دو سال پس از اتمام دوره‌ی سفارتش، دربارهٔ توجه شاه به او چنین می‌گوید: «خدمت شاه شرفیاب بودم، ایشان با افسوس از رفتن شما یاد می‌کردند و می‌پرسیدند چرا از دستگاه‌های دولتی کناره گرفته‌اید؟… با این همه کار شاقی که بر دوش شاه است تعجب می‌کنم چگونه در فکر آینده و توفیق شما هستند، گو این‌که من به یاد ندارم یک سفیر خارجی به‌اندازهٔ شما از دست شاه ایران این‌همه مدال و نشان افتخار گرفته باشد»! ۷- مئیر در یادنامهٔ خود اعتراف می‌کند که شیوهٔ کار سفارت_اسرائیل در ایران با شیوهٔ کار دیگر نمایندگی‌ها در ایران متفاوت است و برای هماهنگی کار نیاز نیست از طریق وزارت خارجه و مقامات بالا اقدام کند و بسیاری از کارها را به‌صورت مستقیم با مقامات محلی پیش می‌برد. گویی وی مقامی ایرانی است! ۸-نکتهٔ فاجعه‌بارتر در مورد مئیر_عزری این است که شاه نیز به سفیر اسرائیل وابسته بوده و قدرت خود را متکی به وی می‌دانسته است. این جمله را بعد از مرگ شاه، تیمسار امیر فضلی از قول او نقل کرده است: «اگر عزری هنوز در ایران بود، شاید این رویدادها پیش نمی‌آمدند»!