سخن از طبیعت و طبیعت گردی در دشت ورامین و رونق گردشگری آن است. طبیعتی که در کنار گونه های ارزشمند جانوری، از یکطرف از گونه های گیاهی و درختان پرثمری در قالب باغات انار، انجیر، انگور، خرمالو، پسته و ... برخوردار می باشد و از طرف دیگر به روستاهای این دشت در چهارفصل سال سرسبزی و طراوت خاصی بخشیده است. این جاذبه امروزه منطقه را به مقصد گردشگری طبیعت گردان تبدیل کرده، تا جائیکه علاقمندان سفر از آن به عنوان #بهشت_گردشگران یاد می کنند. اما فصل پاییز، فصل خودنمایی رنگ ها و یکی از بهترین فصل‌ها برای مسافرت و گردش، مخصوصاً در دشت ورامین است. طبیعت این دشت کهن که مملو از درختان و فضاهای طبیعی بکر است، مکان مناسبی برای نمایش این تنوع رنگ‌ها و حس واقعی پاییز است. با آمدن فصل پاییز، درختان از ترکیب رنگ سبز به رنگ‌های زیبای پاییزی، یعنی همان زرد، نارنجی و قرمز تغییر شکل داده و #جاده_های_درختی این دشت نیز از قافله عقب نمانده و با خوش رقصی و تغییر رنگ و ادغام رنگ‌ها، جلوه خاصی به #ایران_کوچک می‌بخشند. این طبیعت منحصر به‌فرد، هر انسان علاقمند به گردشگری را ترغیب می‌کند برای یک‌بار هم که شده در فصل بهار و پاییز به این منطقه سفر کند. در همین راستا، دشت ورامین را باید #دشت_جاده_های_درختی نامید. جاده های کوتاه و بلندی که درختان به ردیف ایستاده هم قد و گاه قد و نیم قد در کنار جوی های پرآب و روان، هوش و حواست را پرت میکند و رنگ به رنگ شدنش، ورامین گردان را که هیچ، حتی تو را که خود را جزئی از آن میدانی، به سوی خودش می کشاند تا حداقل دمی در آنجا خلوت کنی و عکسی را ثبت کنی تا به یادگار نگه داری. اکثر جاده های درختی این دشت، در حاشیه ورودی روستاها و در شهرها نیز در محلات قدیمی قرار دارد. جاده هایی که حاشیه دو طرفش، درختان سربه فلک کشیده جاذبه دلربایی را به وجود آورده است. از این جاذبه در شهرها با عنوان #خیابون_درختی یاد می کنند و در روستاها نیز به آن #جاده_درختی می گویند. از زیباترین این جاده های درختی که طبیعتی بکر دارد، جاده درختی ورودی روستای خاوه در شرق شهرستان ورامین است که با برخورداری از سه هزار درخت زبان گنجشک، این جاده را به #بهشت_گمشده دشت ورامین تبدیل کرده است. این جاده که به طول دو کیلومتر، طولانی ترین و قدیمی ترین جاده درختی استان تهران در نوع خود می باشد، در نود سال پیش به همت حاج آقا محمد معصومی از بزرگان این روستا و همکاری روستاییان کاشته و تا به امروز با نذر آب توسط کشاورزان به حیات خود ادامه داده است. در این بحث، در حوزه روستایی شهرستان های ورامین، پاکدشت، پیشوا و قرچک، جدای از درخت ۸۰۰ ساله چنار روستای سعیدآباد که سمبل جاذبه های طبیعی دشت ورامین است، می توان به جاده های درختی زیبای دیگری ازجمله جاده درختی کاج روستای شمس آباد، جاده درختی چنار روستاهای چالتاسیون، احمدآباد کوزه گران، فیلستان، حیدرآباد، یوسف رضا، پلنگ دره و سعیدآباد، زبان گنجشک روستای پوئینک و جاده امامزاده سلیم روستای حصار حسن بیک و ... اشاره کرد. اما در حوزه شهری نیز می توان از خیابان های درختی محله کاظم آباد، شهید چمران محله کارخانه قند، شهرک احمدیه، بلوار شهید اشرفی اصفهانی و خیابان باجک محله باغ انگوری، خیابان شهید فکوری محله صادقعلی و ... نام برد که چهره محلاتشان را دگرگون کرده اند. تبدیل این خیابان ها و جاده ها به مکان های درختی، نتیجه تلاش ارزشمند پیشینیانی است که بدون هیچ چشمداشتی دل در گرو طبیعت داشتند و با همتشان برای آیندگان جاذبه آفرینی نموده اند. چه خوب است ما نیز با فرهنگ سازی، مراقبت و توسعه این جاذبه ها، قدردان همت پدیدآورندگانشان باشیم. از اینرو مسئولان میتوانند با برنامه ریزی و تهیه بسته های گردشگری، زمینه های بهره مندی بیشتر و ارزان گردشگران محلی و ملی از این جاذبه های شهری و روستایی را فراهم نمایند. 📌تصاویر جاذبه های درختی ورامین؛ 📷 حامد خلیلی 📷 خاتون شیرکوند 📷 نیلوف صادقی 💠 ورامین گردی 💠 @varamingardi

سخن از طبیعت و طبیعت گردی در دشت ورامین و رونق گردشگری آن است. طبیعتی که در کنار گونه های ارزشمند جانوری، از یکطرف از گونه های گیاهی و درختان پرثمری در قالب باغات انار، انجیر، انگور، خرمالو، پسته و ... برخوردار می باشد و از طرف دیگر به روستاهای این دشت در چهارفصل سال سرسبزی و طراوت خاصی بخشیده است. این جاذبه امروزه منطقه را به مقصد گردشگری طبیعت گردان تبدیل کرده، تا جائیکه علاقمندان سفر از آن به عنوان #بهشت_گردشگران یاد می کنند. اما فصل پاییز، فصل خودنمایی رنگ ها و یکی از بهترین فصل‌ها برای مسافرت و گردش، مخصوصاً در دشت ورامین است. طبیعت این دشت کهن که مملو از درختان و فضاهای طبیعی بکر است، مکان مناسبی برای نمایش این تنوع رنگ‌ها و حس واقعی پاییز است. با آمدن فصل پاییز، درختان از ترکیب رنگ سبز به رنگ‌های زیبای پاییزی، یعنی همان زرد، نارنجی و قرمز تغییر شکل داده و #جاده_های_درختی این دشت نیز از قافله عقب نمانده و با خوش رقصی و تغییر رنگ و ادغام رنگ‌ها، جلوه خاصی به #ایران_کوچک می‌بخشند. این طبیعت منحصر به‌فرد، هر انسان علاقمند به گردشگری را ترغیب می‌کند برای یک‌بار هم که شده در فصل بهار و پاییز به این منطقه سفر کند. در همین راستا، دشت ورامین را باید #دشت_جاده_های_درختی نامید. جاده های کوتاه و بلندی که درختان به ردیف ایستاده هم قد و گاه قد و نیم قد در کنار جوی های پرآب و روان، هوش و حواست را پرت میکند و رنگ به رنگ شدنش، ورامین گردان را که هیچ، حتی تو را که خود را جزئی از آن میدانی، به سوی خودش می کشاند تا حداقل دمی در آنجا خلوت کنی و عکسی را ثبت کنی تا به یادگار نگه داری. اکثر جاده های درختی این دشت، در حاشیه ورودی روستاها و در شهرها نیز در محلات قدیمی قرار دارد. جاده هایی که حاشیه دو طرفش، درختان سربه فلک کشیده جاذبه دلربایی را به وجود آورده است. از این جاذبه در شهرها با عنوان #خیابون_درختی یاد می کنند و در روستاها نیز به آن #جاده_درختی می گویند. از زیباترین این جاده های درختی که طبیعتی بکر دارد، جاده درختی ورودی روستای خاوه در شرق شهرستان ورامین است که با برخورداری از سه هزار درخت زبان گنجشک، این جاده را به #بهشت_گمشده دشت ورامین تبدیل کرده است. این جاده که به طول دو کیلومتر، طولانی ترین و قدیمی ترین جاده درختی استان تهران در نوع خود می باشد، در نود سال پیش به همت حاج آقا محمد معصومی از بزرگان این روستا و همکاری روستاییان کاشته و تا به امروز با نذر آب توسط کشاورزان به حیات خود ادامه داده است. در این بحث، در حوزه روستایی شهرستان های ورامین، پاکدشت، پیشوا و قرچک، جدای از درخت ۸۰۰ ساله چنار روستای سعیدآباد که سمبل جاذبه های طبیعی دشت ورامین است، می توان به جاده های درختی زیبای دیگری ازجمله جاده درختی کاج روستای شمس آباد، جاده درختی چنار روستاهای چالتاسیون، احمدآباد کوزه گران، فیلستان، حیدرآباد، یوسف رضا، پلنگ دره و سعیدآباد، زبان گنجشک روستای پوئینک و جاده امامزاده سلیم روستای حصار حسن بیک و ... اشاره کرد. اما در حوزه شهری نیز می توان از خیابان های درختی محله کاظم آباد، شهید چمران محله کارخانه قند، شهرک احمدیه، بلوار شهید اشرفی اصفهانی و خیابان باجک محله باغ انگوری، خیابان شهید فکوری محله صادقعلی و ... نام برد که چهره محلاتشان را دگرگون کرده اند. تبدیل این خیابان ها و جاده ها به مکان های درختی، نتیجه تلاش ارزشمند پیشینیانی است که بدون هیچ چشمداشتی دل در گرو طبیعت داشتند و با همتشان برای آیندگان جاذبه آفرینی نموده اند. چه خوب است ما نیز با فرهنگ سازی، مراقبت و توسعه این جاذبه ها، قدردان همت پدیدآورندگانشان باشیم. از اینرو مسئولان میتوانند با برنامه ریزی و تهیه بسته های گردشگری، زمینه های بهره مندی بیشتر و ارزان گردشگران محلی و ملی از این جاذبه های شهری و روستایی را فراهم نمایند. 📌تصاویر جاذبه های درختی ورامین؛ 📷 حامد خلیلی 📷 خاتون شیرکوند 📷 نیلوفر صادقی 💠 ورامین گردی 💠 @varamingardi

نقاشی، یکی از هنرهای فاخر در ثبت جاذبه های گردشگری و مناظر بکر طبیعت گردی است. از حدود ۱۴۰ سال پیش در دوران ناصرالدین شاه قاجار که خانم مادام دیولافوا به همراه همسرش از طرف دولت فرانسه برای انجام کاوش های باستان شناسی به ایران و ورامین سفر کرد و بخشی از بناهای تاریخی و زندگی مردم را طراحی نمود، تاکنون جهانگردان و ایرانگردان متعددی به دشت ورامین سفر نموده و تابلوها و تصاویر منحصر بفردی را از این جاذبه ها خلق و در تاریخ ثبت نموده اند. اما برای نخستین بار در تاریخ ورامین، در #سال۱۴۰۰ ه.ش ایرانگرد علاقمندی به این دشت سفر و ورامین گردی نمود که هنر والای دیگری دارد. صحبت از نقاش ایرانگردی است که سفرهایش را با هنر نقاشی عجین نموده و به هر شهری که می رسد، با مهیا نمودن وسایل کاری اش، نقشی را از جاذبه های گردشگری آن شهر ماندگار می کند. هرچند که کمتر پیش می آید وی به یک شهر چندبار سفر نماید، اما سفر کوتاه سال های قبلش به روستای فیلستان پاکدشت و نقاشی امامزاده سید جلیل(ع) این روستا، او را سخت شیفته دشت ورامین کرد، بطوریکه در طول این سال به همراه دستیار هنرمندش خانم مینو امینی، بیش از بیست بار به دشت ورامین سفر نمود و جاذبه های گردشگری این دشت کهن را در چهار فصل زیبای بهار، تابستان، پائیز و زمستان نقاشی کرده است. ماحصل سفرهای ورامین گردی ایشان، #خلق_۲۱_تابلوی_نقاشی زیبا از جاذبه های گردشگری این دشت (شهرستان‌های ورامین، پاکدشت، پیشوا و قرچک) ازجمله امامزاده سید جلیل(ع) روستای فیلستان، مسجد جامع، برج مقبره علاءالدوله، امامزاده یحیی(ع) منطقه کهنه گل، پارک میراث فرهنگی، میدان امام خمینی(ره) و امامزاده عبدالله(ع) شهر ورامین، قلعه حرمین روستای امیرآباد عرب ها، اقامتگاه بوم گردی خانه ننه آقا و امامزاده سلطان سید محمود(ع) روستای خاوه، امامزاده شاهزاده محمد(ع) روستای ایجدان، امامزاده یوسف رازی(ع) روستای یوسف رضا، درخت چنار ۷۰۰ ساله روستای سعیدآباد، کاروانسرای دیرگچین، عمارت ارباب حسین رمضان زاده روستای قلعه بلند، اقامتگاه بوم گردی عمارت محمد حسین خان روستای امین آباد قرچک، قلعه ایرج(گبری) و کشاورزی سنتی در روستای عسگرآباد عباسی، امامزاده عبدالله(ع) روستای قشلاق امرآباد، بنای کارخانه قند و... بوده است. #استاد_حسن_نادرعلی را میگویم. ایشان متولد سال ۱۳۴۳، ساکن تهران، #از_نقاشان_برجسته_معاصر_ایران و دارنده #نشان_درجه_دو_هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که علاوه بر جهانگردی، به دور از هیاهو، شهر به شهر به نقاط مختلف ایران سفر می‌‌کند و در کنار ایرانگری، جاذبه های شهرها را بر بوم های سفیدش نقش می زند تا آنجا که امروزه در بین نقاشان و مردم ایران به《#نقاش_شهر》شهره شده است. این نقاش ایرانگرد که امروزه از چهره های نام آشنای #سبک_رئالیسم و #امپرسیونیسم کشور با رنگ روغن به شمار می رود، سالها شاگرد اساتید بزرگی همچون مرتض کاتوزیان و رحیم نوه سی بوده و جهت مشاهده و مطالعه آثار نقاشان برجسته، بازدیدهای متعددی از موزه های ایرانی، آسیایی و اروپایی در کشورهای آلمان، سوئد، ترکیه، فرانسه، روسیه، هلند، بلغارستان، ارمنستان و ... داشته است. وی هنرمندی مردمی و خوش صداست و سعی می کند با حضور در محلات قدیمی و بافت های تاریخی شهرها که مردم نقش اثرگذاری در آنها دارند، سوژه هایش را انتخاب و آثار فاخرش را با حضور آنان به همراه آواز سنتی خودش خلق کند. محمدعلی مومنی، هنرمند پیشوایی و دوست مشترک من و استاد، که در برخی سفرهای استاد به ورامین ایشان را همراهی نموده، معتقد است 《از ویژگی‌های کار استاد، بازگرداندن هنر به مردم و خلق اثر در میان آنهاست. رهگذران دقایقی می‌ایستند، اثر در حال آفریده شدن را می‌بینند و با نقاش وارد گفت‌وگو می‌شوند.》 نادرعلی که از علاقمندان معماری اصیل ایرانی است، چهل سال است در شهرهای مختلف ایران آثار ارزشمندی از بناهای تاریخی و طبیعت به ویژه در بافت تاریخی تهران پدید آورده و نمایشگاه هایی را در ایران و خارج ازجمله در کشورهای آمریکا، کانادا، ترکیه و ... برگزار و جوایز و الواح یادبود و تقدیر متعددی را نیز دریافت نموده است. وی که نخستین بار به توصیه یکی از علاقمندان آثارش به دشت ورامین سفر نموده، شهرها و روستاهای این دشت را بینظیر برشمرده و می گوید؛《 من نخستین بار بدون شناخت قبلی و با دعوت یکی از علاقمندان نقاشی به دشت ورامین آمدم و فکر نمی‌کردم اینهمه بنای تاریخی و مناظر زیبا داشته باشد. به همین خاطر پس از مطالعه و شناخت لازم، سفرهایم را به این دشت ادامه دادم. اینجا من را یاد یزد و کاشان می‌اندازد، در فاصله‌ای نزدیک‌تر! در طول این سفرها، خونگرمی و هنر دوستی ورامینی ها را درک کردم. ورامین واقعا #ایرانی_کوچک و #بهشت_گردشگران است و آثار ارزشمند تاریخی و مذهبی آن حتی با یک استان برابری می کند.》