پایگاه فقه حکومتی وسائل
#گزارش_اختصاصی_وسائل 🔸اولویت معروف سازی نسبت به امر به معروف / الزامات اصلاح تصویر نهی از منکر گز
🔸اولویت معروف سازی نسبت به امر به معروف / الزامات اصلاح تصویر نهی از منکر
گزارشی از نشست «تصویر امر به معروف و نهی از منکر در آینه قرآن و حدیث»🔻
حجت الاسلام دکتر #مرتضی_حائری_شیرازی:
🔹نکته جالب این است که تعداد آیات و روایاتی که سفارش به عملِ معروف میکنند، نسبت به امر به معروف از نگاه آماری، 70 به 30 است.
🔹وقتی ما با مفاهیم مختلف خصوصا مفاهیم مرتبط با قرآن و حدیث، مواجه میشویم، اگر به منبع اصلی مراجعه کنیم، میتوانیم ویژگیهای آن را دریافت کنیم و تصویر واقعی آن را ببینیم.
🔹خیلی از تصاویری که از مفاهیم در ذهن ما شکل گرفته است بر اساس بروز و نمود خارجی و آن چیزی است که در بستر اجتماع بوده است.
🔹چرا ما تلاش میکنیم امر به معروف را محدود به یک دایره خاص کنیم؟ در حالی که این ظرفیت را دارد تا یک تعریف عامّ و گسترده و قابل استفاده برای عموم مردم داشته باشد. مهم در امر به معروف و نهی از منکر، تاثیر گذاری بر مخاطب است.
🔹در این تعریف، امر به معروف به خودی خود هدف نیست بلکه یک مکانیسم است. امر به معروف واجب است ولی در راستای ثبات معروف و از بین رفتن منکر است.
🔹در جامعه شناسی اصطلاحاتی تولید شده است که امر به معروف ظرفیت این اصطلاحات را دارد؛ 1. مطالبهگری 2. حفظ نظم (کنترل رسمی و غیررسمی) 3. لزوم برقراری عدالت 4. همبستگی اجتماعی 5. مقابله با بیتفاوتی اجتماعی.
🔹بینشهایی که خوب است جهت تاثیر امر به معروف و نهی از منکر داشته باشیم عبارت اند از: 1. شناخت از روحیه مخاطب 2. شناخت جامعه 3. شناخت جغرافیا 4. شناخت روانشناسی اجتماعی 5. شناخت ادیان و مذاهب دیگر 6. شناخت هنرها و فنون رایج 7. شناخت زبانهای دیگر.
#گزارش_اختصاصی_وسائل
🌐 vasael.ir/00049q
🆔 @vasael_ir
پایگاه فقه حکومتی وسائل
🔸چرا امر به «معروف»؟ 📝 حجت الاسلام #مرتضی_حائری_شیرازی 🌐 vasael.ir/00049r 🆔 @vasael_ir
🔸چرا امر به «معروف»؟
🔹عرف نیز از عوامل پدیداری معروف به شمار میآید. عُرف در لغت با معروف مترادف است ولی در اصطلاح به معنای عادت است و منظور از عُرف در اینجا، قاعده و عادت زندگی روزمره مردم یک جامعه است. بحث از عرف به عنوان یکی از عوامل پدیداری معروف با بحث از دیگر عوامل تفاوت دارد.
🔹فطرت و عقل به عنوان دو عامل خدادادی و ذاتی انسان میباشد که انسان در آن هیچ دخالتی ندارد. دین و قانون نیز دو عاملی هستند که با تدوین قرارداد و برنامهریزی جهت تعیین روش زندگی، در زندگی فردی و اجتماعی انسان تأثیرگذار هستند. ولی عرف پدیدهای است نانوشته که خود به خود و بدون برنامهریزی قبلی به وجود میآید.
🔹برای نمونه میتوان به عزاداری دهه اول ماه محرم اشاره کرد. این عزاداری که از ده روز تا دو ماه در مناطق مختلف به طول میانجامد، «کار خوب شناخته شده» در میان شیعیان است.
🔹سبب معروف شدن این رسمِ پسندیده، عاملی جز عُرف نیست. دلیل عقلی و نقلی در بیشتر این موارد وجود ندارد. همچنین عدم برگزاری مجالس شادی در نُه روز اول ماه محرم، اگر چه روز شهادت نیست؛ هم دلیلی جز عرف ندارد.
🔹اما باید به این نکته توجه داشت که این عوامل، کار خوب نمیسازند، بلکه کارهای خوب را در جامعه به «معروف» تبدیل میکنند. یعنی باید در طی یک روند، کار خوب را به «کار خوب شناخته شده» یا «کار خوب همه کس شناس» تبدیل کنند. این کار را، روند شکلگیری معروف یا روند معروف سازی در جامعه مینامم، روندی از فضیلتها به معروف در جامعه.
🔹معروف، مفهومی است که مصادیقی از فضائل اخلاقی را در ضمن خود دارد که آن فضائل در روندی از «کار خوب» به «کار خوب شناخته شده» تبدیل شدهاند.
🔹این روند، سیری منطقی دارد و اسلام با توضیح و پیاده سازی آن در ابتدا، روشی منطقی برای هر جامعه و فرهنگی معرفی کرده است و میتوان در سه مرحله بیان کرد.
📝 حجت الاسلام #مرتضی_حائری_شیرازی
🌐 vasael.ir/00049r
🆔 @vasael_ir