💠 مدیریت شادی و عزای جامعه ✍ #سید_مجتبی_موسوی #امتداد_دیدار_یار یادداشت ۱۴ 🔰 یادداشت‌هایی پیرو جلسه دیدار۹۸ ستایش‌گران اهل‌بیت با رهبر معظم انقلاب درک صحیح از «مدیریت شادی و عزای جامعه» به‌عنوان کار بزرگی که جامعه‌ مداحان برعهده دارند، نیازمند تحلیل و بررسی عالمانه و دقیقی از مفهوم #عزا و #شادی است. متأسفانه امروزه شاهد «خلط مفهومی شادی و عزا» هستیم؛ گاهی برخی رفتارهای نادرست به‌عنوان شادی مطرح می‌شوند که عین عزاست و مواردی نیز عزا دانسته می‌شوند که چیزی جز فرح و شادی نیست. یکی از موارد اشتباه در فهم شادی و عزا، ناشی از «ادراک عوامانه نسبت به گریه» است؛ برخی #گریه را برابر با عزا می‌دانند؛ حال آن‌که گاهی گریه ناشی از عزا و گاهی ناشی از شوق و شعف است. متأسفانه برخی روشنفکرمآبان، مجالس روضه و گریه را نشان عزا می‌دانند و پرهیز از گریه و روضه را برای شاد بودن تجویز می‌کنند. حال آن‌که گریه در مصائب یک انسان وارسته و الهی که با ایثار و فداکاری تمام، جان خود را در مقابله با ظلم و برای دستگیری از بندگان خدا فدا کرده است، روح انسان را وسعت داده و او را آن‌قدر بزرگ می‌کند که تمام دنیا و مشکلات آن - که عامل اصلی غم و غصه‌ اهل دنیاست - در نظرش خوار و کوچک خواهد شد. تجربه یکایک ما در گریه بر مصائب حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام تأییدی بر این مطلب است که این گریه، فرح‌بخش و حرکت‌آفرین است. شاید به همین جهت بود که رهبر فرزانه انقلاب، بعد از بیان وظیفه «مدیریت شادی و عزای جامعه»، بلافاصله به تبیین مفهوم گریه پرداختند. گویی مقابله با یک تحریف احتمالی از کلام ایشان بود. «از بعد از حادثه‌ کربلا، عزاداری شهدا یک کار رایجی شد که عزاداری کنند برای شهیدان و ائمه علیهم‌السّلام این را ترویج می‌کردند که تا امروز هم باقی‌ مانده و برخلاف آن‌چه بعضی تصوّر می‌کردند - در یک برهه‌ای یک گرایشات روشنفکرانه‌ای در بعضی بود که [عزاداری،] گریه‌ ضعف و مانند این چیزهاست- «گریه‌ در مجالس شهیدان، گریه‌ ضعف نیست،‌ گریه‌ اراده‌ است، گریه‌ عزم است، گریه‌ تبیین احساسات عالی یک انسانِ وسطِ میدان است». 💠 جامعه ایمانی مشعر ✅ @www1542org