eitaa logo
نشر فضایل امیرالمؤمنین علی علیه السلام
438 دنبال‌کننده
130 عکس
94 ویدیو
2 فایل
کانال دوم ما ✳️اَحاديث ناب۱۴معصوم✳️ @Ahaadith_Ahlebait قال الامام صادق علیه السلام: کسی که احادیث ما را در دل شیعیان ما جای می دهد از هزار عابد برترست. 📚اصول کافی جلد۱صفحه۳۳ #کپی با ذکر #صلوات 💫 @ya_amiralmomenin110 💫 خادم کانال @Amirovisi
مشاهده در ایتا
دانلود
🌹بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌹 🔶🔸🌺 امام (ع) از خورده 🌺🔹 علی بن جریر می‌گوید: خدمت امام جواد ع نشسته بودم گوسفندی از خانه امام علیه السلام گم شده بود. یکی از همسایه‌های امام علیه السلام را به اتهام دزدی گرفته کشان کشان نزد حضرت جواد علیه السلام آوردند. امام علیه السلام فرمود: وای بر شما او را رها کنید! او دزدی نکرده است، گوسفند در خانه فلان کس است، بروید از خانه او بیاورید! به همان خانه رفتند دیدند گوسفند آنجا است، صاحب خانه را به اتهام دزدی دستگیر کردند، لباسهایش را پاره کرده کتک زدند. وی قسم می‌خورد که گوسفند را ندزدیده است. او را خدمت امام علیه السلام آوردند فرمود: چرا به او ستم کرده اید، گوسفند خودش به خانه او داخل شده و اطلاعی نداشته است. آنگاه امام علیه السلام از او دلجوی نمود و مبلغی در مقابل لباس‌ها و کتکی که خورده بود به او بخشید. [۱] امام (ع) در میان 🌸🔹 در زمان متوکل عباسی زنی به دروغ ادعا کرد که من زینب دختر علی بن ابی طالب هستم، - با این حیله از مردم پول می‌گرفت - او را نزد متوکل آوردند. متوکل به او گفت: تو زن جوانی هستی با اینکه از زمان زینب دختر علی سالها می‌گذرد؟ گفت: پیغمبر دست بر سرم کشیده و دعا کرده است که در هر چهل سال جوانی برایم برگردد. من تا حال خود را به مردم نشان نمی دادم ولی احتیاج وادارم کرد که خود را به مردم معرفی کنم. متوکل گروهی از اولاد علی علیه السلام و بنی عباس و طایفه قریش را احضار کرد و جریان را به آنان گفت. چند نفرشان گفتند: روایتی نقل شده که زینب دختر علی علیه السلام در سال فلان از دنیا رفته است. متوکل به او گفت: در مقابل این روایت، تو چه می‌گویی؟ گفت: این روایت دروغی است که از خودشان ساخته اند من از نظر مردم پنهان بودم کسی از مرگ و زندگی من خبر نداشت. متوکل به حاضرین گفت: غیر از این روایت، دلیلی ندارید تا این زن مغلوب گردد؟ گفتند: دلیل دیگری نداریم، ولی خوب است حضرت امام هادی علیه السلام را احضار کنی، شاید او دلیل دیگری داشته باشد. سرانجام متوکل حضرت را احضار کرد و قضیه آن زن را برایش مطرح نمود. امام علیه السلام فرمود: حضرت زینب در فلان تاریخ چشم از جهان فروبسته است. متوکل گفت: حاضرین نیز این روایت نقل کردند، او نپذیرفت و من سوگند خورده‌ام جلوی ادعای ایشان را نگیرم مگر با دلیل محکم. حضرت فرمود: کار مهمی نیست من دلیلی می‌آورم که او را مجاب کند و دیگران نیز قبول داشته باشند. متوکل گفت: آن دلیل کدام است؟ حضرت فرمود: گوشت بدن فرزندان فاطمه سلام الله علیها بر درندگان حرام است اگر راست می‌گوید او را جلو درندگان بگذار چنانچه از فرزندان فاطمه سلام الله علیها باشد درندگان به او آسیب نمی رسانند. متوکل به آن زن گفت: شما چه می‌گویی؟ گفت: او می‌خواهد من کشته شوم، در اینجا از فرزندان فاطمه سلام الله علیها زیاد هستند، هر کدام را می‌خواهد جلو درندگان بیاندازد. در این وقت رنگ همگان پرید. بعضی از دشمنان امام علیه السلام گفتند: چرا خودش پیش درندگان نمی رود؟ متوکل به این پیشنهاد تمایل کرد. چون می‌خواست بدون آنکه در قتل امام علیه السلام دخالت داشته باشد او را از بین ببرد! به حضرت گفت: چرا خودتان نمی روید؟ امام علیه السلام فرمود: اگر شما مایل باشید من می‌روم. متوکل گفت: بفرمایید. در آنجا شش عدد شیر بود امام علیه السلام در جلو شیرها قرار گرفت. شیرها اطراف امام علیه السلام را گرفتند، دستهایشان را بر زمین گذاشته سر بر روی دست خویش نهادند. امام علیه السلام دست بر سر آنها کشید و اشاره کرد که کنار بروند و فاصله بگیرند، شیرها به جانبی که امام علیه السلام اشاره کرده بود رفتند و در مقابل امام علیه السلام ایستادند. وزیر متوکل به او گفت: این کار بر ضرر تو است پیش از آنکه مردم از قضیه با خبر شوند او را بیرون بیاور! متوکل از امام علیه السلام خواست از محل درندگان خارج شود و از حضرت عذر خواست که نظر بدی درباره شما نداشتیم، مقصودمان این بود سخن شما ثابت شود. امام علیه السلام که خواست حرکت کند شیرها اطرافش را گرفتند و خود را به لباسهای ایشان می‌مالیدند. هنگامی که حضرت پای به اولین پله گذاشت اشاره کرد برگردید! همه برگشتند و امام علیه السلام بیرون آمد. متوکل به آن زن گفت: اکنون نوبت تو است که به محل درندگان بروی، ناله و فریاد زن بلند شد، شروع به التماس کرده، اعتراف به دروغگویی خود نمود. سپس گفت: من دختر فلان هستم از فقر و تهی دستی به این ادعا افتادم. متوکل به حرف او گوش نکرد دستور داد او را جلو درندگان بیندازند ولی مادر متوکل درخواست کرد از تقصیرات آن زن بگذرد، متوکل نیز او را بخشید. [۱] [۱]: بحار: ج ۵۰، ص ۴۶. [۱]: بحار: ج ۵۰، ص ۱۵۰ @ya_amiralmomenin110