🌹بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌹 💠🔹 #غدیرخم_از_کتب_اهل_سنت 🔹💠 🔸🔹 #قسمت_دویست_و_بیست🔹🔸 #اخبارى كه در #رابطه با #حبّ و #بغض امیرالمومنین #على عليه السّلام #وارد شده است 🌸🌺✨ كسى كه با توجه به عهد من جان سپارد، و يا در فضائل پنج تن (ع) در صحاح ششگانه اهل سنت، ج ۲، ص: ۵۱۸ روزگار من بميرد، گنجينه خداست. و كسى كه در روزگار تو بميرد، جان به راحتى تسليم كرده است. و كسى كه بميرد و تو را در حالى كه جان تسليم كرده اى دوست بدارد، خداى تعالى تا خورشيد طلوع و غروب مى كند سرانجام او را به ايمنى و ايمان سپرى مى سازد. و كسى كه بميرد و كينه تو را در دل داشته باشد، به مرگ جاهليت مرده است. و دست به هر كارى كه در روزگار اسلام زده است به حساب او رسيدگى مى شود و چيزى از او فرو گذار نمى گردد. «ابو يعلى» اين حديث را نقل كرده است. مؤلف گويد: «متّقى» هم در [كنز العمال ۶/ ۴۰۴] به نقل آن پرداخته و اظهار مى دارد كه «ابو يعلى» هم آنرا آورده است. «بو صيرى» گفته است: راويان اين حديث از محدثان ثقاتند. و «محب طبرى» هم در [الرياض النضرة ۲/ ۱۶۷] با اندك اختلافى، حديث مورد بحث را ياد كرده و گفته است: «امام احمد» هم در «مناقب» نقل مى كند. (۱) [همان كتاب ۹/ ۱۲۱] از «ابن عمر» نقل مى كند كه در يكى از روزها، همراه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله در سايه ديوارهاى مدينه حركت مى كرديم، همزمان در جستجوى على عليه السّلام بر آمديم و در مسير خود به كنار ديوارى رسيديم كه در آنجا على عليه السّلام به خواب رفته و گرد و غبار ظاهر آن حضرت عليه السّلام را فرا گرفته بود. رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله على عليه السّلام را بيدار كرد و فرمود: با چنين وضعى كه در تو مشاهده مى شود، هر گاه مردم تو را به كنيه «ابو تراب» بخوانند، آنان را سرزنش نخواهم كرد. رواى گفته است: در آن حال، چهره على عليه السّلام را مشاهده كردم كه تغيير يافت. و اين معنى بر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله گران آمد. رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله براى آرامش قلب على عليه السّلام، فرمود: مى خواهى سخنى بگويم كه از شنيدن آن سخن خرسند گردى؟! گفت: آرى، يا رسول اللّه! پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود: تو برادر و وزير من مى باشى، و تو هستى كه قرض مرا ادا مى كنى، و به وعده من وفا مى نمائى، و مرا از هر چه در ذمّه‌ام مى باشد فضائل پنج تن (ع) در صحاح ششگانه اهل سنت، ج ۲، ص: ۵۱۹ آسوده خاطر مى سازى. اينك كسى كه تو را در حال حيات من دوست بدارد، با امن و ايمان از دنيا به سراى ديگر رحلت مى كند. و كسى كه در زندگى تو و پس از در گذشت من، تو را دوست بدارد، سرانجام او به امن و ايمان به پايان مى رسد و از ناراحتى روز رستاخيز آسوده خاطر خواهد بود. و كسى كه بميرد و كينه تو را در دل داشته باشد، به مرگ جاهليت مرده است و خدا، از هيچ عمل او كه در اسلام انجام داده است چشم پوشى نكرده و مورد باز خواست قرار خواهد داد. «طبرانى» اين حديث را نقل كرده است. مؤلف گويد: «متّقى» حديث مذكور را در [كنز العمال ۶/ ۱۵۵] روايت كرده و مى گويد: «طبرانى» هم آنرا از «ابن عمر» نقل مى كند. (۱) [تاريخ بغداد خطيب بغدادى ۴/ ۱۰۲] به سند خود، از «عايشه» روايت مى كند، از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله شنيدم كه خطاب به على عليه السّلام فرمود: در حق تو همين كافى است كه دوستدار تو در هنگام مرگ اندوهى ندارد، و در قبر هم احساس تنهائى نمى كند، و روز قيامت هم فزعى ندارد. (۲)📚 [همان كتاب ۱/ ۲۵۹] به سند خود، از «ابن عباس» روايت مى كند كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: در شب معراج كه مى خواستم به بهشت وارد شوم، اين جملات بر در آن نوشته شده بود: «لا اله الّا الله، محمد رسول الله، علىّ حبّ الله، و الحسن و الحسين صفوة الله، فاطمة خيرة الله على باغضهم لعنة الله» پيش از اين ترجمه شد كه «حبّ»- به كسر حاء- به معناى «محبوب» است. (۳) [كنز العمال ۶/ ۱۵۸] رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: سه خصلت است كه هر گاه در كسى باشد، از امت من بشمار نمى آيد و من هم پيغمبرش نيستم؛ دشمنى با على عليه السّلام، نكوهش اهل بيت من و كسى كه ايمان را كلام تنها بداند و به حقيقت ايمان نپردازد. «ديلمى» اين حديث را از «جابر» روايت كرده است. فضائل پنج تن (ع) در صحاح ششگانه اهل سنت، ج ۲، ص: ۵۲۰ (۱)📚 [ذخائر العقبى محب طبرى ص ۹۲] از «انس بن مالك» روايت كرده كه در يكى از اوقات، پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله، به منبر تشريف برد و پس از ايراد بيانات مفصلّى، فرمود: على كجاست؟ حضرت على عليه السّلام با شتاب از محل خود برخاست و عرض كرد: اينك من حاضر و آماده به خدمتم! رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله آن حضرت را بحضور خواند و به سينه چسبانيد و پيشانى مباركش را بوسيد و با صداى بلند فرمود: اى گروه مسلمانان! اين بزرگوار، برادر و پسر عمو و داماد من