#شُبهه شماره #سوّم
🔍مقام معظّم رهبری در فرازِی: {اِنَّ هولاء المُسَجّون قُدّامَنَا عِبَادُکَ}، از نمازِ میّتی که بر شُهدای واقعه بغداد خواندند، تعبیر { #المُسَجّون} را به صورت { #المُسَجُّون} -مضمومُ الجیم- بیان نمودند در حالی که طبقِ ظاهر این فراز، تعبیر { #المُسَجّون}، می بایست به صورتِ { #المُسَجَّون} -مفتوحُ الجیم- خوانده شود زیرا طبق قاعده 《۸》 صرفی، اصل تعبیر مذکور، { #المُسَجَّیُون} ---> { #المُسَجَّاون} می باشد و سپس با توجّه به قاعده 《10》صرفی، {الف} موجود نیز حذف می گردد و تبدیل به { #المُسَجَّون} می گردد #به_عبارتی_دیگر این تعبیر طبق ظاهر آن، اسم مفعول است و طبق قاعده، اسم مفعول نیز به صورت { #المُسَجَّون} می باشد به همین جهت بر نماز میّتی که رهبری بر شهدای واقعه بغداد خواندند، از این حیث نیز اشکال ادبی وارد می گردد و چه بسا می توان گفت: نماز میّتی که رهبری خواندند، محکوم به غلط است.
📚رجوع کنید: صرف ساده، ص۱۱۱ و ۱۱۲، نوبت چاپ: ۸۷-ویرایش ۱۳۹۳-تابستان:۹۴، ناشر: انتشارات دار العلم.
💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است.
✳️ ❌ ✳️
http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28
✳️ ❌ ✳️
👤برخی از #صاحب_نظران در پاسخ از شُبهه مذکور، به گونه دیگر، درصدد جواب دادن برآمده اند یعنی گفته اند:
👈عَلَی الظَّاهر نماز میّتی که رهبر معظّم انقلاب بر پیکر شهدای واقعه بغداد خواندند، باید با بیان و کلامِ سابقِ ایشان ملاحظه شود یعنی در خصوص این که ایشان تعبیر { #المُسَجّون} را به صورت { #المُسَجُّون} -به ضمّ جیم- خواندند نیز می توان از همان بیانی که مطرح کرده اند، قرینه ای گرفت و وجه آن را کشف کرد به این صورت که مقام معظّم رهبری در آن قرینه و پیام فرمودند:
✍ «سال ها مجاهدت مخلصانه و شجاعانه در میدان های مبارزه با شیاطین و اشرار عالم و سال ها آرزوی شهادت در راه خدا، سرانجام سلیمانی عزیز را به این مقام والا رسانید و خون پاک او به دست شقی ترین آحاد بشر بر زمین ریخت.»
💪با مدّ نظر داشتنِ تعابیر فوق و همچنین قرائن حالیه دیگری که در طول زندگی جهادی سپهبد سلیمانی وجود داشت، چنین نتیجه گرفته می شود که سردار «خود اش دنبال شهادت بود».
🤔لازم به ذکر است زمانی که متکلّمی بگوید: {سَجَّی شخصٌ المیتَ بِالثَّوبِ}، در حقیقت درصدد بیان این مطلب می باشد: {شخصی، میّت را با لباس پوشاند}؛
🔺اسم مفعول بودنِ تعبیرِ { #المُسَجّون}، می شود: {المُسَجَّی} -به فتح جیم- یعنی میت پوشانده شده است؛
🔺اسم فاعل آن نیز می شود: {المُسَجِّی} -به کسر جیم- یعنی شخصِ پوشاننده میّت؛
📚با توجّه به مطالب فوق گفته می شود:
🔸اکنون اگر میّت «ناخواسته بمیرد» دیگران او را می پوشانند. یعنی دیگران می شوند اسم فاعل و میّت می شود اسم مفعول #اما اگر میّت «خود طالب شهادت بوده باشد»؛ در این صورت چون خود اش سبب اقوی است و مقدّمه را خود فراهم کرده لذا مجازاً می توان به آن گفت: {فاعل خود اش است و مفعول هم خود اش است} یعنی «سجّی المیتُ نفسَه».
👏با این حساب وجه تعبیر اسم فاعلی، برای سردار روشن خواهد شد که همان «در پی شهادت بودن» می باشد.
💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است.
✳️ ❌ ✳️
http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28
✳️ ❌ ✳️
#اشکال بر پاسخی که برخی از صاحب نظران بیان نمودند:
🙏در ابتداء لازم است، از پاسخی که مطرح نمودید، تشکر نماییم🌹 چرا که رشدِ تحقیق، در گروِ بیان پاسخ های متعدّد و همچنین نقد کردن علمی آن پاسخ ها می باشد؛
👈و امّا بیان نقد:
📝اگر چه از جهت امکان، وجهی که ارائه فرمودید، قابلیّت تطبیق را دارا می باشد و لکن خلاف ظاهر است زیرا آن چه که این تعبیر، ظهور در آن دارد، این است که شهداء اسم مفعول بوده یعنی کفن پوشانده شده و این نیز با تفسیری که در ابتداء بیان گردید، سازگاری دارد یعنی از اسم فاعلِ { #المُسَجُّون} اراده باب #تفعُّل شده شود یعنی کفن شده.
🤔اساسا به نظر می رسد، تمسُّک به قرینه ای که مطرح نمودید، محلّ بحث و مناقشه می باشد چون در اذکار نماز میّت حیثیّت میّت دیده می شود نه کیفیّت موت او.
👆👈دلیل مطلب فوق نیز این است که متن نماز، برگرفته از ادعیّه ای می باشد که در متون روایی بیان شده است یعنی #توقیفی می باشند و البته در متون روایی تعبیر به صورت مفرد یعنی { #المُسَجَّى} به صیغه اسم مفعول ضبط شده است کما این که ظاهراً متن موجود در ادعیّه نیز همین صیغه اسم مفعول را تایید می کند؛
😍لکن همان گونه که گفته شد، از آن جایی که تعبیر { #المُسَجُّون} به صورت جمع به هیئت اسم فاعل به کار رفته است اگرچه به مقتضای صیغه مفرد یعنی { #المُسَجَّى} باید به صورت اسم مفعول یعنی { #المُسَجَّون} آورده می شد ولی به همان صیغه اسم فاعل هم درست می باشد کَمَا مَرَّ تَوضِیحُهُ چون می توان آن را به معنای باب #تفعُّل در نظر گرفت کما این که در مثل (#فکّر) و (#ولّى) و (#قدّم) به اعتراف اهل ادبیات واقع شده است و اساسا به سبب وجود این مثال ها یکی از معانی باب #تفعیل را همان معنای لازمی باب تفعُّل شمرده اند #فلذا متکلّم می تواند از { #المُسَجُّون} معنای باب #تفعُّل را اراده کند یعنی کفن شده.
💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است.
✳️ ❌ ✳️
http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28
✳️ ❌ ✳️
#پاسخ_شُبهه شماره #سوّم:
📝با توجّه به ظهورِ کلمه { #المُسَجّون} در اسم مفعول بودن یعنی { #المُسَجَّون}، لذا می بایست این کلمه به صورت مفتوحُ الجیم، خوانده می شد لکن متکلّم به هر دلیلی، از اسم مفعول بودنِ آن اعراض نموده و آن را به صورت اسم فاعل خواندند و از طرفی از حیث ادبیات علم عرب، هیچ گونه اشکال ادبی ای را در پی ندارد تا در نتیجه حکم به غلط بودنِ نماز شود به این صورت که:
👈 اسم فاعلِ کلمه { #المُسَجّون}، { #المُسَجِّیُون} -به کسر جیم- بوده است و طبق قاعده صرفی که در آن گفته شده است: {هر یک از واو و یاء چنانچه عین الفعل یا لام الفعل و در اثناء کلمه و مضموم یا مسکور باشد و حرف پیش از آن، مضموم یا مکسور باشد، حرکت آن پس از سلب حرکت ما قبل، به ما قبل داده می شود}، تبدل به { #المُسَجُّیون} می شود و سپس طبق قاعده 《۱۰》، {یاء} حذف می شود و سپس در نهایت تبدیل به { #المُسَجُّون} -به ضمّ جیم- می گردد و در نتیجه از آن جا که این کلمه در باب ثلاثی مزید #تفعیل رفته است: {سَجَّی، یُسَجِّیُ، تَسجِیَهً} و از طرفی به اعتراف اهل ادب، می توان از باب #تفعیل، اراده #تفعُّل نمود همانند {فکَّرَ} -باب تفعیل- به معنای {تَفکَّرَ} -باب تفعُّل- لذا طبق مبنای کسانی که ورود موادّ در ابواب ثلاثی مزید را جایز دانسته اند و استعمال آن ها را قیاسی بر شمرده اند کَمَا مَرَّ، در ما نحن فیه گفته می شود: از مادّه { #المُسَجُّون} اراده باب #تفعُّل شده است یعنی کَفَن شده.
💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است.
✳️ ❌ ✳️
http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28
✳️ ❌ ✳️