‏فیلم از طرف Ho.Azadi

✅ #مطلب به صورت #پی_دی_اف. 📝 #موضوع: شبهاتِ ادبیِ نمازِ مقام معظّم رهبری بر پیکر شهدای واقعه بغداد 💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

موفقیت پروتکل‌های درمانی طب سنتی در درمان بیماران کرونایی + فیلم- اخبار اجتماعی - اخبار تسنیم - Tasnim https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/01/16/2235963/%D9%85%D9%88%D9%81%D9%82%DB%8C%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%AA%DA%A9%D9%84-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B7%D8%A8-%D8%B3%D9%86%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85?utm_source=Najva&utm_campaign=673378-20200407&utm_medium=push

#شُبهه شماره #سوّم 🔍مقام معظّم رهبری در فرازِی: {اِنَّ هولاء المُسَجّون قُدّامَنَا عِبَادُکَ}، از نمازِ میّتی که بر شُهدای واقعه بغداد خواندند، تعبیر { #المُسَجّون} را به صورت { #المُسَجُّون} -مضمومُ الجیم- بیان نمودند در حالی که طبقِ ظاهر این فراز، تعبیر { #المُسَجّون}، می بایست به صورتِ { #المُسَجَّون} -مفتوحُ الجیم- خوانده شود زیرا طبق قاعده 《۸》 صرفی، اصل تعبیر مذکور، { #المُسَجَّیُون} ---> { #المُسَجَّاون} می باشد و سپس با توجّه به قاعده 《10》صرفی، {الف} موجود نیز حذف می گردد و تبدیل به { #المُسَجَّون} می گردد #به_عبارتی_دیگر این تعبیر طبق ظاهر آن، اسم‌ مفعول است و طبق قاعده، اسم‌ مفعول نیز به صورت { #المُسَجَّون} می باشد به همین جهت بر نماز میّتی که رهبری بر شهدای واقعه بغداد خواندند، از این ‌حیث نیز اشکال ادبی وارد می گردد و چه بسا می توان گفت: نماز میّتی که رهبری خواندند، محکوم به غلط است. 📚رجوع کنید: صرف ساده، ص۱۱۱ و ۱۱۲، نوبت چاپ: ۸۷-ویرایش ۱۳۹۳-تابستان:۹۴، ناشر: انتشارات دار العلم. 💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

#بیان_مقدّمه 🔍قبل از بیان پاسخ شُبهه مذکور، لازم است مقدّمه ای ذکر گردد و آن این که علمای علم ادبیات، در مورد سماعی و قیاسی بودن وُرود موادّ به ابواب مزید و همچنین استعمال آن ها در جهت بیان معنایی از معانی ابواب، دو مبنا را اتّخاذ نمودند: 🔸۱) برخی همانند محقّق رضی معتقدند، هم وُرود مادّه در ابواب مزید، سماعی می باشد و هم اراده معنای هر یک از ابواب در مورد آن مادّه؛ یعنی در مثلِ مادّه {نَصر} گفته است: {این چنین نیست که بتوان هر مادّه ای را در هر بابی از ابواب مزید، به کار برد و آن را نیز استعمال کرد؟! بلکه باید هم ‌نسبت به ورود این مادّه به آن باب، سماع اهل لسان عربی را مدّنظر داشت و هم استعمال آن مادّه در آن باب به جهت اراده معنایی از معانی آن باب} #قال: {فَلَیسَ لَکَ اَن تقُولَ مَثَلَاً فِی ظَرف، اَظرَف و فِی نَصر، اَنصَر ... بَل یحتَاجُ فِی کُلِّ بَاب اِلی سمَاعِ استِعمَالِ اللَّفظِ المُعَیَّن و کَذَا استِعماله فی المَعنَی المُعیَّنِ}. 📚رجوع کنید: شرح شافیه ابن‌ الحاجب [لِلرّضی]، ج۱، ص۸۴، دارالکتب العلمیّه، نوبت چاپ:۱. 🔸۲) در مقابل برخی دیگر معتقدند در صورتی که موادّی کثیر، در بابی از ابواب مزید، کثیراً وُرود پیدا کرده باشد، می توان موادّ غیر مستعمَل را بر آن ها قیاس کرده و در جمیع موادّ، سرایت داد؛ به تعبیری دیگر این عدّه از علماء در بحث ما نحن فیه گفته اند: اگر مادّه ای، کثیراً در بابی از ابوابِ مزید استعمال شده است و معنایی از معانی آن باب اراده شده باشد، آن گاه می توان موادّی که اهل لسان عربی در آن باب استعمال نکرده اند را در آن باب استعمال کرد مثلاً اهل محاور مادّه {فَکَّر} که باب #تفعیل می باشد را به معنای {تَفَکَّر} که باب #تفعُّل است، به کار برده اند به همین جهت می تواند مادّه ای که اهل محاوره در باب #تفعیل استعمال نکرده اند را هم از حیث ورود آن در آن باب و هم از حیث استعمال آن در آن باب به جهت اراده معنایی از معانی باب تفعیل، به کار برد #قَالَ: {الَّذِی نَرَاهُ اَنَّهُ اذَا کَثُرَ وُروُدُ امثِلَه لِصیغه مِن هَذِهِ الصیغ فِی معنًی مِن هَذِهِ المَعَانِی، کانَ دَلیلاً عَلی اَنَّهُ یَسُوغُ لَکَ اَن تبنی علی مِثالِ هَذِهِ الصیغه لِافادهِ هذا المعنی الَّذی کَثُرَت فِیهِ و اِن لَم تَسمُعِ اللَّفظَ بِعَینهِ}. 📚رجوع کنید: شرح شافیه ابن‌ الحاجب [لِلرّضی]، ج۱، ص۸۵، ادامه پاورقی شماره:۱، دارالکتب العلمیّه، نوبت چاپ:۱. 💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

👤برخی از #صاحب_نظران در پاسخ از شُبهه مذکور، به گونه دیگر، درصدد جواب دادن برآمده اند یعنی گفته اند: 👈عَلَی الظَّاهر نماز میّتی که رهبر معظّم انقلاب بر پیکر شهدای واقعه بغداد خواندند، باید با بیان و کلامِ سابقِ ایشان ملاحظه شود یعنی در خصوص این که ایشان تعبیر { #المُسَجّون} را به صورت { #المُسَجُّون} -به ضمّ جیم- خواندند نیز می توان از همان بیانی که مطرح کرده اند، قرینه ای گرفت و وجه آن را کشف کرد به این صورت که مقام معظّم رهبری در آن قرینه و پیام فرمودند: ✍ «سال ها مجاهدت مخلصانه و شجاعانه در میدان های مبارزه با شیاطین و اشرار عالم و سال ها آرزوی شهادت در راه خدا، سرانجام سلیمانی عزیز را به این مقام والا رسانید و خون پاک او به دست شقی‌ ترین آحاد بشر بر زمین ریخت.» 💪با مدّ نظر داشتنِ تعابیر فوق و همچنین قرائن حالیه دیگری که در طول زندگی جهادی سپهبد سلیمانی وجود داشت، چنین نتیجه گرفته می شود که سردار «خود اش دنبال شهادت بود». 🤔لازم به ذکر است زمانی که متکلّمی بگوید: {سَجَّی شخصٌ المیتَ بِالثَّوبِ}، در حقیقت درصدد بیان این مطلب می باشد: {شخصی، میّت را با لباس پوشاند}؛ 🔺اسم مفعول بودنِ تعبیرِ { #المُسَجّون}، می شود: {المُسَجَّی} -به فتح جیم- یعنی میت پوشانده شده است؛ 🔺اسم فاعل آن نیز می شود: {المُسَجِّی} -به کسر جیم- یعنی شخصِ پوشاننده میّت؛ 📚با توجّه به مطالب فوق گفته می شود: 🔸اکنون اگر میّت «ناخواسته بمیرد» دیگران او را می پوشانند. یعنی دیگران می شوند اسم فاعل و میّت می شود اسم مفعول #اما اگر میّت «خود طالب شهادت بوده باشد»؛ در این صورت چون خود اش سبب اقوی است و مقدّمه را خود فراهم کرده لذا مجازاً می توان به آن گفت: {فاعل خود اش است و مفعول هم خود اش است} یعنی «سجّی المیتُ نفسَه». 👏با این‌ حساب وجه تعبیر اسم فاعلی، برای سردار روشن خواهد شد که همان «در پی شهادت بودن» می باشد. 💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

#اشکال بر پاسخی که برخی از صاحب نظران بیان نمودند: 🙏در ابتداء لازم است، از پاسخی که مطرح نمودید، تشکر نماییم🌹 چرا که رشدِ تحقیق، در گروِ بیان پاسخ های متعدّد و همچنین نقد کردن علمی آن پاسخ ها می باشد؛ 👈و امّا بیان نقد: 📝اگر چه از جهت امکان، وجهی که ارائه فرمودید، قابلیّت تطبیق را دارا می باشد و لکن خلاف ظاهر است زیرا آن چه که این تعبیر، ظهور در آن دارد، این است که شهداء اسم مفعول بوده یعنی کفن پوشانده شده و این نیز با تفسیری که در ابتداء بیان گردید، سازگاری دارد یعنی از اسم فاعلِ { #المُسَجُّون} اراده باب #تفعُّل شده شود یعنی کفن شده. 🤔اساسا به نظر می رسد، تمسُّک به قرینه ای که مطرح نمودید، محلّ بحث و مناقشه می باشد چون در اذکار نماز میّت حیثیّت میّت دیده می شود نه کیفیّت موت او. 👆👈دلیل مطلب فوق نیز این است که متن نماز، برگرفته از ادعیّه ای می باشد که در متون روایی بیان شده است یعنی #توقیفی می باشند و البته در متون روایی تعبیر به صورت مفرد یعنی { #المُسَجَّى} به صیغه اسم‌ مفعول ضبط شده است کما این که ظاهراً متن موجود در ادعیّه نیز همین صیغه اسم مفعول را تایید می کند؛ 😍لکن ‌همان گونه که گفته شد، از آن جایی که تعبیر { #المُسَجُّون} به صورت جمع به هیئت اسم فاعل به کار رفته است اگرچه به مقتضای صیغه مفرد یعنی { #المُسَجَّى} باید به صورت اسم مفعول یعنی { #المُسَجَّون} آورده می شد ولی به همان صیغه اسم فاعل هم درست می باشد کَمَا مَرَّ تَوضِیحُهُ چون می توان آن را به معنای باب #تفعُّل در نظر گرفت کما این که در مثل (#فکّر) و (#ولّى) و (#قدّم) به اعتراف اهل ادبیات واقع شده است و اساسا به سبب وجود این مثال ها یکی از معانی باب #تفعیل را همان معنای لازمی باب تفعُّل شمرده اند #فلذا متکلّم می تواند از { #المُسَجُّون} معنای باب #تفعُّل را اراده کند یعنی کفن شده. 💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

#پاسخ برخی از صاحب نظران بر اشکالی که بر آن ها وارد شده است: 📝در ابتدا لازم است از شما نیز در جهت اشکال گرفتن بر پاسخی که بیان شد، تشکر نمود🌹؛ 🔍لکن‌ نسبت به آن چه که فرمودید، گفته می شود: 😉نسبت به این که #آیا الفاظ نمازِ میّت، توقیفی هستند یا خیر؟ به خصوص در جایی که باید به جمع خوانده شود، یک #مساله_فقهی است که ما درصدد حلّ آن مساله نمی باشیم؛ 👌در حقیقت آن چه که ما عُهده دار آن بوده ایم، بیان وجه ادبی چنین استعمالی بود. ☝️و به نظر می رسد، توجیهی که مطرح کردید، اشکال دارد چرا که معانی مستعمَلِ ابواب مزید، سماعی و تابع استعمال های ثابت شده عرب است و برای باب #تفعیلِ سَجَّی، معنای لازمی، آن هم به نحوی که مطرح کردید (یعنی این که فرمودید: هم معنای باب تفعُّل است)، ذکر نشده است. 😘این اشکال با رجوع به کتب لغت نیز تقویّت می گردد زیرا در لغت تصریح شده است به این که میّت، معنای متعدی یعنی پوشاندن میت، دارد؛ 🙃به همین‌ جهت قیاس نمودنِ مادّه های دیگر (که معنای لازمی دارند به معنای باب تفعُّل) به مادّه {سَجَی} در مساله ای که تابع سماع است وجهی ندارد. 💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

#پاسخ_شُبهه شماره #سوّم: 📝با توجّه به ظهورِ کلمه { #المُسَجّون} در اسم مفعول بودن یعنی { #المُسَجَّون}، لذا می بایست این کلمه به صورت مفتوحُ الجیم، خوانده می شد لکن متکلّم به هر دلیلی، از اسم‌ مفعول بودنِ آن اعراض نموده و آن را به صورت اسم فاعل خواندند و از طرفی از حیث ادبیات علم عرب، هیچ گونه اشکال ادبی ای را در پی ندارد تا در نتیجه حکم به غلط بودنِ نماز شود به این صورت که: 👈 اسم فاعلِ کلمه { #المُسَجّون}، { #المُسَجِّیُون} -به کسر جیم- بوده است و طبق قاعده صرفی که در آن گفته شده است: {هر یک از واو و یاء چنانچه عین الفعل یا لام الفعل و در اثناء کلمه و مضموم یا مسکور باشد و حرف پیش از آن، مضموم یا مکسور باشد، حرکت آن پس از سلب حرکت ما قبل، به ما قبل داده می شود}، تبدل به { #المُسَجُّیون} می شود و سپس طبق قاعده 《۱۰》، {یاء} حذف می شود و سپس در نهایت تبدیل به { #المُسَجُّون} -به ضمّ جیم- می گردد و در نتیجه از آن جا که این کلمه در باب ثلاثی مزید #تفعیل رفته است: {سَجَّی، یُسَجِّیُ، تَسجِیَهً} و از طرفی به اعتراف اهل ادب، می توان از باب #تفعیل، اراده #تفعُّل نمود همانند {فکَّرَ} -باب تفعیل- به معنای {تَفکَّرَ} -باب تفعُّل- لذا طبق مبنای کسانی که ورود موادّ در ابواب ثلاثی مزید را جایز دانسته اند و استعمال آن ها را قیاسی بر شمرده اند کَمَا مَرَّ، در ما نحن فیه گفته می شود: از مادّه { #المُسَجُّون} اراده باب #تفعُّل شده است یعنی کَفَن شده. 💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️