مرا با سوز جان بگذار و بگذر اسیر و ناتوان بگذار و بگذر چو شمعی سوختم از آتش عشق مرا آتش به جان بگذار و بگذر دلی چون لاله بی داغ غمت نیست بر این دل هم نشان بگذار و بگذر مرا با یک جهان اندوه جانسوز تو ای نامهربان بگذار و بگذر دو چشمی را که مفتون رخت بود کنون گوهرفشان بگذار و بگذر در افتادم به گرداب غم عشق مرا در این میان بگذار و بگذر به او گفتم: حمید از هجر فرسود! به من گفتا: جهان بگذار و بگذر حميد مصدق

نه شگفت اگر بگویی که مرا نمی شناسی بلی ای بلا تو شاهی و گدا نمی شناسی نه همین وفای ما را، که محبت و وفا را به خدا نمی شناسی ، به خدا نمی شناسی دل من شکستی آخر به نگاه خشمباری به خدا تو قدر دل را و مرا نمی شناسی گهری گرانبها را چو خَزَف فکندی از کف چه کنم تو را که طفلی و بها نمی شناسی به نگه شناختم من، که تو بیوفا حبیبی تو صفای مهربانان ز صدا نمی شناسی غم عشق و دردمندی ز نگاه بی زبانم به سزا شناس جانا، به سزا نمی شناسی نکنم سفر به شهری که در او صفا نباشد تو ولی سفر پرستی و صفا نمی شناسی مهدی اخوان ثالث

اگر در هنگام شنیدن انتقاد افراد، آرامش خود را حفظ کنید، فردی با اعتماد به نفس بالا هستید، ولی اگر خشمگین شوید و به انتقادها بتازید، شما فردی خودشیفته هستید.

هرگز پر طاووس کسی گفت که زشتست؟ یا دیو کسی گفت که رضوان بهشتست؟ نیکی و بدی در گهر خلق سرشتست از نامه نخوانند مگر آنچه نوشتست سعدی

🌸 #کـافـه‌یـادگـاه قو تنها پرنده‌ايه كه، يک بار عاشق ميشه و برای هميشه پای عشقش ميشينه، و در تمام زندگيش هر كاری برای راحتی عشقش انجام ميده. "قو" تنها پرنده‌ايه كه زمان مرگش‌رو ميدونه كه هست! قو يک هفته مانده به مرگش ميره جايی كه برای اولين بار "عشقش" يعنی جفتشو ديده و عاشقش شده، اونجا "ميمونه" تا زمان مرگش فرا برسه و يک روز مانده به مرگش آوازی برای عشقش از خودش سر ميده و ميخونه كه بهترين و زيباترين آواز ميان پرنده‌هاست و بعد سرش‌رو روی بال هاش ميزاره و میمیره...

ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﺯﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﺭﻭﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻏﺰﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺰﻟﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺮ ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﻍ ﺷﯿﺪﺍ ﮐﺠﺎ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺑﯿﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻧﮑﺮﺩﻡ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍﺑﻤﯿﺮﺩ ﭼﻮ ﺭﻭﺯﯼ ﺯ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ شبی هم در آغوش دریا بمیرد حمیدی شیرازی

ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﺯﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﺭﻭﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻏﺰﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺰﻟﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺮ ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﻍ ﺷﯿﺪﺍ ﮐﺠﺎ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺑﯿﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻧﮑﺮﺩﻡ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍﺑﻤﯿﺮﺩ ﭼﻮ ﺭﻭﺯﯼ ﺯ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ شبی هم در آغوش دریا بمیرد حمیدی شیرازی #کـافـه‌یـادگـاه

شعری از مهدیه الهی قمشه‌ای هست کافی برای خوش‌بختی دوستی نکته‌دان ز من پرسید که ز دید تو نیک‌بختی چیست؟ گفتم از دید من اگر پرسی خانه‌ای دور و خالی از اَغیار در اتاقی کنار سبزه و گل میز تحریر و چند جلد کتاب همزبانی، مصاحبی، همفکر هست کافی برای خوش‌بختی معبد عشق (مجموعه‌ی اشعار)، مهدیه الهی قمشه‌ای، انتشارات روزنه، ۱۳۷۸، ص ۹۶. #مهدیه_الهی_قمشه‌ای #کافه‌یادگاه

می‌پرسه «دحوالارض»یعنی چی؟ یعنی امروز تولد زمین خداست 😊 #کـافـه‌یـادگـاه #کاشت‌باورهای‌خداباورانه

تو عادت کرده ای هی داغ روی داغ بگذاری به چشمت آمد این قلبم شبیه زیر سیگاری #محمدحسن‌ابراهیمی‌

تو مغروری خودت را از خدا هم دوست تر داری چه می شد چشم بگذاری چه می شد دست بر داری #محمدحسن‌ابراهیمی‌ برای #بداهه‌سرایی