#شهادت_چیه_دیگه!
گر فرد مرگی را انتخاب کند
که دارای دو ویژگی باشد، در فرهنگ اسلام از او به عنوان شهید یاد می کنند:
در راه خدا کشته شود( کشته شدن فی سبیل الله)
مرگ او مرگی آگاهانه باشد.
پس شهادت در مفهوم اسلامی عبارتست از: مرگی که انسان با توجه به خطرات احتمالی یا ظنی یا تعیینی فقط به خاطر هدفی مقدس و انسانی و به تعبیر قرآنی(فی سبیل الله) از آن استقبال میکند.
جانش را به خطر می اندازد تا مفاهیم احیاگری مثل ایثار و مثل شهادت جان بگیرند. می داند که ممکن است بمیرد و احتمال خطرات زیادی هم برایش وجود دارد اما همه مخاطرات را به جان می پذیرد.
شهید سه خصوصیت دارد: یکی اینکه در راه #هدف مقدس کشته می شود، دیگر اینکه #جاودانگی می یابد، سوم آن چیزی که آنها محیط پاک میدهند.
گفتم مقدس نگفتم بزرگ. ممکن است مقصد بزرگ و با اهمیت باشد ولی مقدس نباشد.
شهید کسی است که به خون خود ارزش و ابدیت و جاودانگی داده است.
آن کس که مال خود را صرف خدمت و بنای خیر میکند به مال خود ابدیت و ارزش میدهد.
آن کس که اثر علمی باقی میگذارد، به فکر خود
و آن کس که اثر صنعتی و فنی باقی میگذارد، به هنر خود،
و آن کس که فرزند خود یا دیگران را تربیت میکند، به عمل خود ارزش و ابدیت میدهد،
شهید به خون خود ارزش و ابدیت می دهد.
این تفاوت میان شهید و دیگران است که شهید ، #پاکباخته است و «سودا چنین خوش است که یکجا کند کسی ».
اما عالم یا منفق (انفاق کننده و خیرین ) یا معلم یا مربی یا هنرمند #قسمتی از ما یملک خود ارزش و ابدیت میدهد.
خون شهید به زمین نمی ریزد بلکه هزار برابر می شود و به دیگران تزریق میشود و در رگ های دیگران برای همیشه جریان می یابد. (بنابراین احیاگر مفاهیم مرده ی فرهنگ هستند)
و این است معنی جاوید شدن خون شهید و این است معنی اینکه شهدا حماسه آفریدند.
و به همین جهت پیشوایان آرزوی شهادت میکردند، و به همین جهت اسلام در هر زمانی نیازمند به شهید است.
شهادت را نه در جنگ با جنگ افزارهای سخت ، بلکه ، در مبارزه با جنگ آفرین ها و جنگ افزار سازها میدهند . در مبارزه علمی می دهند.در مبارزه عقیدتی می دهند. در مبارزه فرهنگی می دهند.
ما هنوز شهادتی بی درد می طلبیم غافل که شهادت را جز به اهل درد نمی دهند.
#احیای_مفاهیم #فرهنگ_شهادت
