چند نکته در این باب به ذهن بنده می رسه: 1- سال آخر ریاست جمهوری که می رسه، هم مخالفان سابق رئیس جمهور و هم موافقان سابق رئیس جمهور، آتش توپخانه ی حملاتشون رو به سمت رئیس جمهور می گیرن (هم خاتمی این طور بود هم احمدی نژاد و هم روحانی) در چنین شرایطی، چه می شود کرد؟ الف) یا باید رهبری هم مثل دیگران به این رئیس جمهور حمله کنه که نتیجه ی طبیعی ش، رها کردن کشور توسط رئیس جمهور هست و این یعنی آسیب رسیدن بیشتر به مردم. خب ممکنه بگید رهبر اون رو برکنار کنه. رهبر هیچ وقت این کار رو نمی کنه؛ چون واضحه که انگ دیکتاتوری بهش می خوره و هدف رشد مردم محقق نمی شه و تصویر ایران رو در دنیا مخدوش می کنه و ... (و موارد دیگه که به دلیل وضوح مطلب، توضیح بیشتر نمی دم) ب) خب ممکنه بگید که مجلس برکنارش کنه. برکنار کردن رئیس جمهور، اون هم در این شرایط تحریمی و غیرعادی، به بدتر شدن شرایط کمک می کنه. یادمون نره که فضای بازار، بیشتر تحت تاثیر عوامل روانی هست و اگر این شرایط نامناسب روانی مدت طولانی مثلا چند ماه طول بکشه (تا استیضاح رئیس جمهور وصول بشه مقداری طول می کشه و تا رئیس جمهور بیاد مجلس جواب بده، یک ماه مهلت داره و بعدش 50 روز معاون اول کشور رو دست می گیره و تا رئیس جمهور مستقر بشه حداقل سه ماه طول می کشه) و در طول این چند ماه، تصور کنید که فضا به شدت متشنج هست و غیرقابل تصور هست که چه بلایی سر بازار و کشور میاد(تصویری که از ایران به بیرون نشون داده می شه و ایران رو یک کشور ضعیف نشون می ده که هم تحریم کردن برای امریکا و اروپا خیلی راحت می شه و هم احتمالا حمایت روسیه و چین می ره و هم این که تصور کنید چه بلایی سر جبهه مقاومت میاد و البته مشکلات امنیتی که پیش میاد با توجه به جنگ هیبریدی ترکیبی که نقطه ی اصلی تمرکزشون روی دولت بی سر هست هم که مطلبی جدا می طلبه؛ حوادث آبان رو یادتون نره) بعدش از کجا معلوم که دو سوم مجلس (که خیلی زیاده و بعیده که رای بدن) به استیضاح رای بدن و اگر رای ندهند، دوباره همین رئیس جمهور سر کار هست و فقط قیمت ها به شدت فضایی تر شده و دیگه هیچ امیدی به بهتر شدن نیست و رئیس جمهور هم نه تنها انگیزه برای کار کردن نداره، بلکه فضای کشور به شدت متشنج بین دولت و مجلس می شه و بر فرض که استیضاح رای بیاره یا نیاره، رئیس جمهور بعدی چقدر طول می کشه تا فضای اقتصادی کشور رو به حالت تعادل برگردونه و بتونه قدرت خریدها رو تازه به همین اندازه ای که الان هست برسونه 2- بعضی ها از توییتری ها رو دیدم که با جمله ی «ترسوها حق ندارند حرف از عقلانیت بزنند»، به رهبری تیکه می ندازند. متاسفانه فضای حوصله نداشتن برای متن خوندن، این مشکلات رو ایجاد می کنه. این کسی که این حرف رو زده یا متن صحبت های رهبری رو نخونده (یا حال و حوصله نداشته یا وقت نداشته) که این حرف رو زده یا از روی عناد این حرف رو زده. نکته این که این صحبت های رهبری اصلا ناظر به رئیس جمهور نبود و بحث چیز دیگه ای بود و در واقع ادامه ی صحبت های قبلی رهبری در مورد عقلانیت در جنگ بود که این جا هم، همون بحث ها مطرح شد و اگه کسی متن صحبت ها رو خونده باشه، هیچ وقت این دو مطلب بی ربط رو کنار هم نمی ذاره. 3- رهبری هیچ وقت قائل به انسداد انتقاد از رئیس جمهور نبوده و نیست و در همین صحبت هم به این اشاره کردند که انتقاد بکنید ولی هتک حرمت نکنید که این مصداق همین آیه ست «لایجرمنکم شنئان قوم علی ان لاتعدلوا» 4- توهین به رئیس جمهور هم مانع انتقاد درست هست و هم امکان مظلوم نمایی رو فراهم می کنه. #انتقاد @talabeyeenghelabi

برخورد عاقلانه و غیراحساسی اهمیت زیادی داره کما این که در این بیانی که از کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن توضیح داده شده. در قضیه ی انتقامی که در مورد ترور شهید سلیمانی پیش آمد، از همان اول هم گفته شد که این انتقام یک انتقاد دفعی نیست بلکه مستمر و طولانی مدت است. گذری بیندازیم ببینیم که آیا این انتقام سخت در حال انجام است و بخش هایی از آن پیش رفته یا صرفا یک تهدید زبانی از طرف جمهوری اسلامی بوده است. بنابراین صرفا برای یادآوری این چند حادثه را با هم مرور کنیم. 1- ایران پایگاه عین الاسد را می زند. تعداد آسیب دیدگان توسط کاخ سفید ابتدا هیچ بود و بعد به تعداد هیچ، تعدادی ضربه مغزی شده های ملایم اضافه شدند: 11 بعد 34 بعد 50 بعد 64 بعد ... تا 110 (بعدش دیگه خاطرم نیست افزایش پیدا کرده باشه) بعد از این اتفاق مهم (که به تعبیر رهبری یک سیلی بوده)، هیمنه ی امریکا در منطقه شکسته شد. اگر تحلیل های داخلی ها را نمی پذیرید، به همین کلیپی که به آن اشاره شده دقت کنید که با چه قاطعیتی از این که ایران باز هم نیاز باشد می زند چون قبلا زده است و اشاره ی وی هم به عین الاسد است. اهمیت عین الاسد را ما زیاد روشن نکردیم. به تعبیر امام خامنه ای آن روز از ایام الله بود و اثرات آن را در اتفاقات بعدی حتما می بینیم. بعد از این اتفاق بود که حتی در چند روستای سوریه، جلوی نظامیان امریکایی گرفته شد و آن ها مجبور به بازگشت شدند(اتفاق کمی است؟) بعد از این اتفاق بود که حملات عراقی ها به امریکایی شدت پیدا کرد طوری که نظامیان امریکایی رفت و آمدهایشان در عراق به شدت کاهش یافت و به حداقل رسید و در دو پایگاهی که در عراق دارند، مجتمع شدند. تظاهرات بزرگ عراقی ها بعد از این شهادت را از یاد نبریم هم چنین مصوبه ی مجلس عراق برای بیرون انداختن امریکایی ها از عراق. بعد از عین الاسد بود که ایران با جرات تمام (به همین کلیپ که ضمیمه شده دقت کنید) و جلوی چشم تمام جهانیان و با وجود تهدیدهای امریکایی ها، چند نفتکش به ونزوئلا می فرستد و حالا هم بیخ گوش امریکایی ها، چیزی شبیه پایگاه نظامی(اشاره شناوری که تازه رونمایی شد) زده است. همه ی این موارد، یعنی شکستن هیمنه ی امریکا و البته هنوز انتقام سخت ادامه دارد چون تاکید کردم و می کنم که انتقام سخت یک اتفاق دفعی نیست بلکه یک پروسه است. 2- در افغانستان اتفاقی افتاد که متاسفانه کمتر به آن توجه شد. یک هواپیمای آمریکایی از نوع «E-11A» در ولایت «غزنی»سقوط می کند. برخی منابع خبری بدون ارائه جزئیات بیشتر گزارش داده بودند «مایک دی‌‌آندرا»، مشهور به «آیت‌الله مایک» که از جمله عوامل دخیل در طراحی نقشه ترور سردار «قاسم سلیمانی»، فرمانده سابق نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود در جریان سقوط این هواپیما کشته شده است. هم چنین به نقل از برخی منابع آگاه در افغانستان گفته بودند این هواپیما حامل دست‌کم 18 نفر از مقام‌های نظامی آمریکا بوده است و فردی که از لحاظ امنیتی در رده بالاتری نسبت به آیت‌الله مایک قرار داشته هم از جمله سرنشین‌های این هواپیما بوده و کشته شده است. و شاید موارد دیگه ای هم هست که من خاطرم نیست و شاید مباحث امنیتی ای بوده که مسئولین امنیتی نیاز به گفتن ندیده باشند ولی این که این طور انتقام سخت رو به تمسخر بگیریم و زیر سوال ببریم واقعا بی انصافی ست. باز هم به همون چیزی که در ابتدای نوشته گفتم تاکید می کنم که در این طور مواقع باید با عاقلانه صحبت کرد و تصمیم گرفت نه احساساتی و بدون توجه به حکم عقل. البته این کلام به این معنا نیست که مطالبه ی انتقام سخت را کنار بگذاریم؛ چون همانطور که رهبری هم در مورد حمله به عین الاسد فرمودند، موشک های زده شده فریاد انتقامی بود که از ملت بلند شد و سوخت موشک های نابودگر پایگاه امریکایی را تامین کرد. این مطالبه گری می تواند پشتوانه ای برای سیلی دیگری باشد. #انتقاد @talabeyeenghelabi

✍️چند نکته در باب عدالتخواهی 1️⃣متاسفانه برخی عدالتخواهی ها - که البته این از عدل به دور است و بیشتر به ظلم شبیه است - این گونه است که وقتی از یک شخص یا یک ارگان در یک موردی می خواهند انتقاد کنند، یکی از سه کار انجام می شود: یا سوابق منفی آن فرد یا ارگان را جمع کرده و بیان می کنند و آن شخص یا ارگان را با خاک یکسان می کنند و به اصطلاح به لجن می کشند و بعد نقد خودشان در مورد رفتار اخیرش مطرح می کنند یا کشور را به شدت سیاه و تاریک نشان می دهند و هرچه نقطه ی سیاه در کشور در آن مورد هست را یکجا جمع می کنند و به مخاطب می فهمانند و بعد نقد خودشان در مورد اخیر را مطرح می کنند یا این نقد را مطرح می کنند و بعد تحلیل های عجیب و غریبی در مورد همین یک واقعه مطرح می کنند به گونه ای که هیچ عدالتی - تاکید می کنم هیچ عدالتی - در کشور نیست و کشورظلم مطلق است مثلا اگر به کشاورزی یا کارگری ظلم شود، تحلیل می کنند که دیگر همه چیز از دست رفت و این ظلم نهادینه شده است و .... ♻️در چنین شرایطی، اگر هم یک انسان دلسوز نقد داشته باشد، در یک چنین فضای رادیکالی، دست از نقد و عدالتخواهی اش می کشد یا مجبور می شود طوری نقد کند که به سیاه نشان دادن کشور کمک نکند که البته با چنین فضای رادیکالی، خیلی سخت است و شاید حتی تمایل به دفاع از آن شخص و ارگان هم پیدا کند؛ چون می بیند که در حق آن شخص یا ارگان، اجحاف صورت گرفته است. ❗️خیلی خوب هست که این دوستان، هر کدام از این سه رفتار را در مورد خودشان هم داشته باشند تا ببینند که شاید در مورد خودشان هم چنین رفتاری داشت. 2️⃣گاهی شدت ضعف مبنا در تحلیل ها دیده می شود از جمله رفتارهای حکومتی پیامبر ص و امیرالمومنین ع به شدت ناقص دیده می شود و همه جانبه نگاه نمی شود یا برداشت های عجیب و غریب از قرآن و نهج البلاغه می شود که گاهی با اندک اطلاعاتی، قابل نقض هستند. 3️⃣نکته ای که باید توجه شود این است که این شخص که قصد عدالتخواهی دارد، باید این مسئله را روشن کند که دقیقا تفاوتش با رسانه ی دشمن چیست؟ هر دو سیاه نمایی دارند؛ هر دو یاس و ناامیدی ایجاد می کنند و ... واقعا چه تفاوتی هست؟ 4️⃣نکته ی دیگری که باید توجه شود این است که آیا عدالتخواهی در حکومت الهی با حکومت طاغوت متفاوت است؟ اگر بله، دقیقا چه فرقی می کند؟ مثلا انتقاد در حکومت امیرالمومنین با حکومت معاویه به یک شکل و سیاق است؟ (مثلا وقتی با قاتلان عثمان برخورد نمی شود و حتی دادگاه هم تشکیل نمی شود یا وقتی یزید بن حجیه فرماندار رى و دشتپى و مصقلة بن هبیرة و نعمان بن عجلان که هر سه در بیت المال خیانت کردند، از دست حکومت امیرالمومنین فرار می کنند و به معاویه می پیوندد و مسائل دیگر، همان طور نقادی می کنند که به حکومت معاویه؟) 5️⃣نکته ی مهمی که در عدالتخواهی مهم است - هرچند تلویحا اشاره شد ولی از باب اهمیت تکرار می کنم - این است که نباید طوری انتقاد کرد که شخص بالکل ناامید شود و به اصطلاح بند دلش پاره شود و دیگر از هر گونه اصلاحی ناامید شود. ✅به امید عدالتخواهی سالم و آگانه که نیاز حتمی انقلاب است. #انتقاد @talabeyeenghelabi

امام خمینی ره در 4 بهمن 1359 (توصیه به امید دادن به مردم و دلسرد نکردن مردم و مراقبت در نوشتن و انتقاد و انتقاد کردن به آرامی) ما نباید حالا که گرفتار هستیم باز به پیروزی هم نرسیده‌ایم، نباید این مردم را سستشان بکنیم. - بیاییم - مجلس را از این [طرف‌] هِی اشکال بکنیم. آن قدر خوبی که در این مجلس هست از اوّلی که مجلس در این مملکت پیدا شده تا حالا، یک همچو مجلسی با این افرادی که در آن هست، من نمی‌گویم توی مجلس هم فرد غیر صالح نیست، ممکن است باشد، اما صُلَحا هستند اینها. این مجلس را باید حفظش کرد، و مردم را از این دلسرد نکرد. هِی هر روز راجع به مجلس یک چیزی نوشت و هر روز راجع به - عرض می‌کنم - ندانستن مجلس، چی مجلس، چی مجلس، ما امروز احتیاج داریم که اگر یک نفر آدمی هم که جزء کسبه هستند و بسیار هم محترم‌اند، جزء کارگرها هستند و آنها هم بسیار محترم‌اند، همه محترم‌اند - ان شاء الله - نباید ما یک کارگر را دلسرد بکنیم که دستش وقتی که می‌خواهد به کار برود بلرزد. یک کشاورز را دلسرد کنیم که وقتی دستش می‌خواهد برای کشاورزی عمل کند بلرزد. و یک وکیل را دلسرد کنیم که وقتی بخواهد صحبت کند بلرزد. یا در سرحدات اشخاصی که مشغول هستند به خدمت، دلسردشان کنیم که آنها هم دستشان بلرزد. ما باید همه کوشش کنیم که #امید ایجاد کنیم در این ملت؛ که با #امید است که می‌توانند اینها پیروز بشوند. با #امید است که کشاورز می‌تواند قدرت کشاورزی را زیاد کند. و با #امید است که ارتش و پاسدار می‌تواند در سر حدات جلوی دشمن را بگیرد. ... ما می‌خواهیم که این کشور و این اسلام و همه اینها - ان شاء الله - به خواست خدا درست بشوند. همه ما این آرزو را داریم. خوب، اگر همه ما این آرزو را داریم، چرا باید دولت اسلامی را تضعیف کنیم؟ چرا باید مجلس را تضعیف کنیم؟ چرا باید ارتش را تضعیف کنیم؟ چرا باید پاسدار را تضعیف کنیم؟ مگر اینها همه اشخاصی نیستند که دارند برای این ملت خدمت می‌کنند؟ خوب، همه اینها خدمتگزارند، از آن رئیس جمهور گرفته است تا من طلبه، و همه ارگانهایی که بعد هستند، الآن مشغول خدمت هستند. نظرها را نظرهای بدبینی نکنید. و حُبّ و بُغض در دل شما آنجور نباشد که به خلاف واقع حکم کنید و بنویسید و بگویید. آنچه که هست بگویید. البته نه، من نمی‌گویم تأیید کنید و فحشا را [ترویج‌] بکنید. این خلاف شرع هست و از گناهان کبیره هست این. لکن برای موعظه، برای بیدار کردن، نقاط ضعف را بگویید، لکن به #آرامی. نه اینکه آن کسی که می‌شنود که از قلم شما چه بیرون آمده بدتر کند مطلب را. اگر شما یک مطلبی را بگویید که غرض آلود باشد و به کسی بربخورد، آن آدم هم آن‌طور مهذّب نیست که این را غَمْضِ عین بکند. آن هم مطلبی را می‌گوید غرض آلود. یک مقدار بالاتر، آن یک مقدار بالاتر می‌رود، اینکه مقابلش ایستاده است فردا یک مقدار از او بالاتر می‌رود. ما اگر بخواهیم که واقعاً کشور خودمان یک کشوری باشد که برای خودمان باشد، دیگران نتوانند به او تسلط پیدا کنند، حالا باید همه قشرهایی که هستند، با هم دست به دست هم بدهند دست بردارند از این حُبّ و بُغضهایی که اساسش هم همان حُبِّ نفس است. یک مقدار حُبِّ نفس را کنترلش کنند، نمی‌توانند خارجش کنند، کَمَش کنند، موقتاً کَمَش کنند تا این پیروزی حاصل بشود. ... اگر بخواهیم جامعه را اصلاح بکنیم باید یک قدری فکر بکنیم که حالا خوب است که ما قلمها را یک قدری غلاف کنیم، و یک قدری مردم را نصیحت کنیم. اگر قلم، می‌گوییم، قلممان اصلاحی باشد، دنبال این نرویم هِی عیب پیدا کنیم و هِی بنویسیم. شما که این عیب را پیدا کردید و نوشتید حریف شما هم همین یک عیب دیگری برای شما می‌تراشد، فردا زیادتَرش می‌کند. آن یکی هم همین‌طور، همین‌طور تا آخر. ... باید یک فکری همه بکنند. آنهایی که اهل فکرند. اهل قلمند. آنهایی که صالح‌اند. این صُلَحا باید بنشینند و در صدد این باشند که #امید بدهند به این جامعه. این مردم احتیاج به امید دارند. دیگران دارند اینها را ناامید می‌کنند. دیگران می‌گویند که همه به هم ریختند اصلاً مملکتی نیست اینجا. ... اجتماع کنیم. با هم باشیم. برادریم. همه می‌خواهند که این مملکت اصلاح بشود. اگر با قلم ما، با قدم ما، گفتار ما، خدای نخواسته یک آسیبی به این مملکت برسد، یک آسیبی به این جمهوری اسلامی برسد، در خارج بگویند اینها نمی‌توانند اداره بکنند، خودمان هم دامن بزنیم به این. چرا باید ما به واسطه یک بُغضی که با یک شخصی یا با یک جمعی داریم، در دنیا یک طوری بگوییم که دنیا به جمهوری اسلامی بدبین بشود؟ #انتقاد @talabeyeenghelabi

امام خامنه ای 15 شهریور 1397 (ویروس بدبینی؛ نوع انتقاد کردن و ناامید نکردن مردم) این ویروس بدبینی چیز بدی است؛ بدبینی به سپاه، بدبینی به دولت، بدبینی به مجلس، بدبینی به قوّه‌ی قضائیّه، بدبینی به نهادهای انقلابی و بنیادهای انقلابی، بدبینی به اینها. بله، انتقاد اشکالی ندارد، بلکه لازم است؛ انتقاد برای اصلاح لازم است، انتقاد یک عمل دوستانه است، عمل خصمانه نیست؛ وقتی شما انتقاد میکنید یک عمل دوستانه است؛ همین«اَلمُؤمِنُ مِرآةُ المُؤمِن»[یعنی] آنچه را در طرف مقابل وجود دارد که عیب در او است و مورد انتقاد شما است، شما آن را درمی‌آورید، به او میگویید، این بسیار کار خوبی است؛ انتقاد باید انجام بگیرد. گاهی اوقات انتقاد بایستی عمومی هم باشد؛ ما همیشه معتقد نیستیم که انتقاد بایستی درِگوشی باشد؛ نه، گاهی هم باید عمومی باشد ⛔️امّا اینکه ما به نحوی انتقاد بکنیم که آن شنونده‌ی انتقاد به تعبیر رایج، بندِ دلش پاره بشود و بگوید «دیگر همه چیز از دست رفت، پدرمان درآمد»، این‌جوری نباید انتقاد بکنیم؛ ما گاهی اوقات اشتباه میکنیم در کیفیّت انتقاد کردن و این‌جوری کار می کنیم. #انتقاد @talabeyeenghelabi

امام خامنه ای 1 فروردین 1394 (لروم انتقاد و لزوم عدم تخریب از طرف منتقدین و لزوم برخورد صحیح مسئولین با منتقدین) هر دولتی منتقدینی دارد، این دولت هم منتقدینی دارد، دولتهای قبلی هم هرکدام انتقادکنندگانی داشتند؛ تا اینجای قضیّه هیچ اشکالی ندارد. ... امّا انتقادها باید در چهارچوب منطقی باشد. خود بنده هم به دولتهای گوناگون انتقادهایی داشتم، این انتقادها را همواره هم تذکّر داده‌ام، در هیچ موردی از آنچه به نظر من عیب بوده و جای انتقاد بوده است، از تذکّر خودداری نکردم؛ منتها این تذکّرات را در وضع مناسب و در موقعیّت مناسب و با شکل مناسب دادیم؛ یا پیغام دادیم، یا حضوری گفتیم، یا اصرار کردیم. تذکّر‌دادن هیچ اشکالی ندارد امّا این تذکّر بایستی جوری باشد که اعتماد عمومی را از کسانی‌ که مسئولند و مشغول کارند، سلب نکند؛ تذکّر دادن باید جوری باشد که موجب بی‌اعتمادی عمومی نشود، اهانت وجود نداشته باشد و روشهای خشم‌آلود وجود نداشته باشد؛ همه با برادری اسلامی به مسئله‌ی ارتباطِ میان دولت و ملّت نگاه کنند و با آن شیوه ‌رفتار بکنند. البتّه این طرفینی است. من، هم به مردم این توصیه را عرض میکنم که با دولت بایستی مهربانانه و با نگاه همراهی و همدلی سخن گفت، هم به مسئولان کشور – در سه قوّه – این را تأکید میکنم که آنها هم باید با منتقدین خود و با کسانی که از آنها انتقاد میکنند رفتار مناسبی داشته باشند، آنها را تحقیر نکنند، به آنها اهانت نکنند؛ تحقیر مخالفان از سوی مسئولان، خلاف تدبیر و خلاف حکمت است. من مردم عزیزمان را به بی‌تفاوتی دعوت نمیکنم، به نظارت نکردن دعوت نمیکنم؛ آنها را به اهتمام در مسائل اساسی کشور دعوت میکنم؛ امّا اصرار میکنم که برخوردها نه از سوی مردم نسبت به مسئولین و نه از سوی مسئولین نسبت به منتقدین، تخریبی نباید باشد؛ نه تحقیر باشد، نه اهانت باشد. ممکن است در یک قضیّه‌ای، یک عدّه‌ای دغدغه داشته باشند؛ دغدغه داشتن جرم نیست؛ دلواپس بودن جرم نیست. میتوانند کسانی حقیقتاً نسبت به یک مسئله‌ی مهم و حسّاس کشور، احساس دلواپسی و دغدغه‌مندی کنند؛ هیچ مانعی ندارد؛ امّا این به‌معنای متّهم کردن نباشد، به‌معنای نادیده گرفتن زحمات و خدمات نباشد. از آن طرف هم دولت و طرف‌داران دولت به کسانی که ابراز دغدغه و دلواپسی میکنند، بایستی اهانتی نکنند. #انتقاد @talabeyeenghelabi

چند صحبت دیگر از امام خامنه ای در مورد انتقاد کردن: انتقاد خوب است، تخریب بد است؛ انتقاد خدمت است، تخریب خیانت است؛ نه خیانت به دولت، بلکه خیانت به نظام و خیانت به کشور است.۱۳۸۷/۰۶/۰۲ نقد را با عیبجوئی و با عصبانیت و با بهانه‌گیری نباید اشتباه كرد؛ اما نقادی باید كرد. در عین حال نقدپذیر هم باید بود.۱۳۸۶/۰۲/۲۵ انتقاد کردنِ صحیح و عاقلانه، غیر از حرف زدن به شکلی است که یک دستگاه را ناکارآمد نشان بدهند و ناموفق جلوه بدهند؛ چه حق باشد، چه ناحق، غلط است.۱۳۸۵/۰۷/۱۸ #انتقاد @talabeyeenghelabi

امام خامنه ای 17 خرداد 1396 (نگاه دانشجو به مسائل کشور و سوال کردن در همه ی موارد حتی مواردی که شخص مورد انتقاد، عذر موجهی دارد و هم چنین عدم یاس از مسائل مقطعی) بنده این نگاه نقّادانه‌ای را که [اینجا] دانشجویان داشتند صددرصد تأیید میکنم. [البتّه] ممکن است بعضی نقدها را وارد ندانم؛ چه آنچه مربوط به دستگاه‌های قوّه‌ی مجریّه است، چه آنچه مربوط به قوّه‌ی قضائیّه است، چه آنچه مربوط به دفتر رهبری است. ممکن است بعضی‌ وارد باشد، بعضی‌ وارد نباشد، لکن نفْس این نگاه نقّادانه را من صددرصد تأیید میکنم. من میگویم این نگاه نقّادانه و دغدغه­‌مند، از دانشجو و محیط دانشگاه نباید گرفته بشود. هم نقّادانه، هم آرمان‌گرایانه؛ باید دنبال آرمانها باشند. روی کاستی‌ها و کژی‌ها علامت سؤال بگذارند؛ دانشجو باید کاستی‌ها را ببیند، کجی‌ها را ببیند، عیوب را ببیند و سؤال کند. حالا ممکن است طرف، برای جواب ندادن به این سؤال یک عذر موجّهی داشته باشد، لکن این موجب نمیشود که شما سؤال نکنید؛ شما سؤال کنید. روحیّه‌ی سؤال کردن، امربه­‌معروف، نهی­‌ازمنکر، مطالبه‌ی جدّی آرمانها و ارزشها در دانشجو، روحیّه‌ی قابل قبول است. و از شکستهای مقطعی هم دانشجو نباید مأیوس بشود؛ این را توجّه داشته باشید؛ اینکه حالا یک جایی ما گفتیم [ولی] نشد، در یک جایی فلان مقصود را داشتیم [ولی] تحقّق پیدا نکرد؛ مطلقاً بایستی اجازه ندهید که یأس و ناامیدی بر شما غالب بشود. اگر بنا باشد که انسان از شکستها مأیوس بشود، ما صد بار باید در دوران مبارزه و صد بار باید در جنگ هشت‌ساله‌ی تحمیلی مأیوس میشدیم، عقب­‌نشینی میکردیم. شب میریختند در خانه­‌ی آدم، جلوی زن و بچّه‌ی آدم، آدم را کتک میزدند، دستبند به دست آدم میزدند، بعد هم میبردند آدم را، یا از اینها بالاتر. اگر بنا باشد که انسان از ضربه خوردن و به قول این دختر عزیزمان از کتک خوردن مأیوس بشود، ناراحت بشود، پس در آن دوره‌ی مبارزه، آنهایی که مبارزه میکردند باید مأیوس میشدند، [ولی] مأیوس نشدند؛ اگر مأیوس میشدند، مبارزه به پیروزی نمیرسید. در جنگ هم همین‌جور؛ در جنگ، بارها آن چیزی که ما تصوّر میکردیم و پیش­‌بینی میکردیم تحقّق پیدا نکرد. فرض کنید در عملیّات رمضان تصوّر میکردیم که عملیّات پیش خواهد رفت، تابستان هم بود، هوا هم گرم بود، ماه رمضان هم بود، عدّه‌ی زیادی از بچّه‌های ما شهید شدند، عملیّات هم شکست خورد. مأیوس شدیم؟ مأیوس شدند؟ در کربلای ۴ همین‌جور، در والفجر مقدّماتی همین‌جور. در والفجر مقدّماتی یک جمعیّت عظیمی از بسیجی‌ها رفتند جبهه، یک منطقه‌ای را هم معیّن کرده بودند، تقریباً مطمئن هم بودیم که در این عملیّات ما پیش خواهیم رفت و موفّق خواهیم شد -عملیّات، جلوی عماره‌ی عراق بود- عملیّات لو رفته بود، به شکل عجیبی شکست خورد. اگر بنا بود انسان با شکست و با عقب‌­نشینی مقطعی و مانند اینها مأیوس بشود که هیچ چیز به سامان نمیرسید. نخیر! یأس به­‌خاطر ناکامی‌های مقطعی و موقّت، مطلقاً در زندگی‌تان راه نداشته باشد. #انتقاد @talabeyeenghelabi

امام خامنه ای در 15 شهریور 1397: امروز جنگ ما کجا است؟ خب گفته میشود جنگ اقتصادی، درست هم هست. دشمن یک جنگ اقتصادی همه‌جانبه‌ای را علیه ما شروع کرده. اتاق جنگ هم دارند، با دقّت هم دارند بررسی میکنند، مأمور دارند و دائم در حال تحرّکند؛ در این تردیدی نیست، یک چنین جنگی ما داریم لکن یک جنگ دیگری هم هست که از آن جنگ، خیلی اوقات غفلت داریم اهمّیّت آن جنگ، کمتر از جنگ اقتصادی نیست، بلکه گاهی زمینه‌ساز تأثیر جنگ اقتصادی است آن جنگ چیست؟ آن جنگ، جنگ رسانه‌ای، جنگ فضاسازی عمومی، جنگ تبلیغاتی است؛ خیلی مهم است. بله، از قبل هم این وجود داشته، علیه ما تبلیغات، همیشه زیاد بوده؛ امروز وضعیّت، شدّت بیشتری پیدا کرده است؛ مثل جنگ اقتصادی، قبلاً تحریم بود، امروز شدّت پیدا کرده. در این جنگ دوّم، در این عرصه‌ِی دّوم، شدّت فعّالیّت دشمن و تحرّک دشمن زیاد شده، چند برابر شده؛ ما نباید از این جنگ غفلت کنیم. خبرهای ما، اطّلاعات ما نشان میدهد که -یعنی اینها اطّلاع است، تحلیل نیست- تشکیلاتی به وجود آمده است به‌وسیله‌ی دستگاه جاسوسی رژیم صهیونیست و دستگاه جاسوسی آمریکا، اینها تشکیلات درست کرده‌اند، از سوی قارون‌های منطقه هم دارند پشتیبانی مالی میشوند؛ در اطراف کشور، در بعضی از این کشورهای نزدیک به ما، اصلاً نشسته‌اند برنامه‌ریزی میکنند و به‌طور جدّی دارند کار میکنند. بعضی‌هایشان لازم است زبان یاد بگیرند، زبان یاد میگیرند؛ بعضی لازم است با شرایط کشور آشنا بشوند، پول میدهند این کار را میکنند؛ برای اینکه بتوانند فضای فکری و تبلیغاتی کشور را آلوده کنند. و این مسئله،‌ مسئله‌ی مهمّی است؛ بسیار مسئله‌ی حسّاسی است؛ اینکه فضای تبلیغاتی کشور، فضایی باشد که مردم را، یا دچار اضطراب کند، یا دچار یأس و ناامیدی کند، یا دچار بدبینی کند -نسبت به یکدیگر و نسبت به دستگاه‌ها- یا احساس بُن‌بست به مردم بدهد، یا حتّی مشکلات مربوط به اقتصاد را افزایش بدهد. ... آنچه مهم است این است که ما به این جَو کمک نکنیم؛ من این را میخواهم عرض بکنم آن نقطه‌ی اصلی عرض من همین است. ما به این جو کمک نکنیم؛ ما در آلوده کردن فضای عمومی ذهن مردم تأثیر نگذاریم؛ یعنی ما باید در جهت عکس عمل کنیم. گاهی اوقات توجّه نمیکنیم و این اتّفاق می‌افتد؛ گاهی اوقات در بیان برخی از مشکلات مبالغه میکنیم، گاهی اوقات در بیان آن انتقادی که نسبت به یک دستگاهی یا به یک شخصی داریم، مبالغه میکنیم. این مبالغه مضر است؛ این مبالغه در آلوده کردن و هرچه بیشتر مضطرب کردنِ افکار عمومی به کار خواهد رفت؛ این کاری است که باید به آن توجّه کرد. و ویروس بدبینی را نباید گسترش داد. ببینید! بنده خودم اهل انتقادم؛ من به همه‌ی این دولتهایی که از اوّلِ این مسئولیّتِ این حقیر تا امروز سرِ کار آمده‌اند، در موارد گوناگون اعتراض و انتقاد داشته‌ام و انتقادها گاهی هم انتقادهای تندی بوده، سختی بوده؛ انجام داده‌ایم انتقادها را. من خودم اهل مسامحه‌ی در برخورد با مشکلات دستگاه‌های مسئول نیستم لکن نوع گفتن، نوع اقدام کردن،‌ نوع برخورد کردن باید جوری نباشد که موجب بشود که مردم اسیر و دچار بیماری بدبینی بشوند این بدبینی را دیگر نمیشود درست کرد. جوری نباشد که مردم به وضعی دربیایند که هرچه تبلیغات مثبت در یک جهتی انجام بگیرد، قابل باور نباشد برای مردم، [امّا] یک کلمه‌ی دروغ از طرف دشمن تا گفته میشود، قابل باور باشد برای مردم؛ این چیز خیلی خطرناکی است؛ نباید اجازه داد که این‌جوری بشود ما میتوانیم در این زمینه تأثیر بگذاریم. این ویروس بدبینی چیز بدی است؛ بدبینی به سپاه، بدبینی به دولت، بدبینی به مجلس، بدبینی به قوّه‌ی قضائیّه، بدبینی به نهادهای انقلابی و بنیادهای انقلابی، بدبینی به اینها. ... امّا اینکه ما به نحوی انتقاد بکنیم که آن شنونده‌ی انتقاد به تعبیر رایج بندِ دلش پاره بشود و بگوید «دیگر همه چیز از دست رفت، پدرمان درآمد»، این‌جوری نباید انتقاد بکنیم؛ ما گاهی اوقات اشتباه میکنیم در کیفیّت انتقاد کردن و این‌جوری کار میکنیم. این دستگاه‌هایی هم که مورد انتقاد قرار میگیرند، خب کارهای خوب هم دارند، آن کارهای خوب را هم باید گفت. #انتقاد @talabeyeenghelabi

امام خامنه ای در 15 شهریور 1397: بله، انتقاد اشکالی ندارد، بلکه لازم است؛ انتقاد برای اصلاح لازم است انتقاد یک عمل دوستانه است، عمل خصمانه نیست؛ وقتی شما انتقاد میکنید یک عمل دوستانه است؛ همین«اَلمُؤمِنُ مِرآةُ المُؤمِن» [یعنی] آنچه را در طرف مقابل وجود دارد که عیب در او است و مورد انتقاد شما است، شما آن را درمی‌آورید، به او میگویید، این بسیار کار خوبی است انتقاد باید انجام بگیرد. گاهی اوقات انتقاد بایستی عمومی هم باشد؛ ما همیشه معتقد نیستیم که انتقاد بایستی درِگوشی باشد؛ نه، گاهی هم باید عمومی باشد امّا اینکه ما به نحوی انتقاد بکنیم که آن شنونده‌ی انتقاد به تعبیر رایج بندِ دلش پاره بشود و بگوید «دیگر همه چیز از دست رفت، پدرمان درآمد»، این‌جوری نباید انتقاد بکنیم؛ ما گاهی اوقات اشتباه میکنیم در کیفیّت انتقاد کردن و این‌جوری کار میکنیم. این دستگاه‌هایی هم که مورد انتقاد قرار میگیرند، خب کارهای خوب هم دارند، آن کارهای خوب را هم باید گفت. ... خَلَطوا عَمَلًا صالِحًا وَ ءاخَرَ سَیِّـئًا عَسَی اللهُ اَن یَتوبَ عَلَیهِم، این خَلط عمل صالح و سیّئه، یک چیزی است که در همه وجود دارد، در همه‌جا وجود دارد. ما اگر عمل سیّئه را ذکر میکنیم، عمل صالح را هم ذکر کنیم؛ این موجب میشود که مردم، هم متوجّه بشوند که اینجا اشکال دارد، هم این موجب نشود که بکلّی مأیوس بشوند و بگویند «آقا! همه چیز از دست رفت»؛ این[طور] نباید باشد. کارهای خوب هست، کارهای بد هم هست؛ همه را باید انسان ببیند و بگوید. آن آیه‌ی شریفه [میگوید]: یا اَیُّهَا الَّذینَ ءامَنُوا اِتَّقُوا اللهَ وَ قولوا قَولًا سَدیدًا * یُصلِح لَکُم اَعمالَکُم وَ یَغفِرلَکُم ذُنوبَکُم اگر چنانچه بخواهیم قول سدید داشته باشیم -قول سدید یعنی قول با پشتوانه- باید این‌جوری حرکت بکنیم، این‌جوری باید عمل بکنیم. لَولا یَنهاهُمُ الرَّبانِیّونَ وَ الاَحبارُ عَن قَولِهِمُ الاِثمَ وَ اَکلِهِمُ السُّحت این دو نکته‌ی مهم [در این آیه] این است که قرآن نهیب میزند که چرا احبار و رهبّانیّون، اینها را از این دو چیز منع نکردند [که از] این دو چیز یکی‌شان «قَولِهِمُ الاِثم» است، [یعنی] حرف دروغ، حرف غلط، حرف نسنجیده، قولِ بغیرعلم؛ یکی هم «اَکلِهِمُ السُّحت» -که همین مسائل اقتصادی است، روابط اقتصادی ناسالم، همین فسادها و مفسدین و امثال اینها- هر دوی اینها را بایستی بکلّی علاج کرد. #انتقاد @talabeyeenghelabi

✅ بعضی‌ها با #انتقاد می‌خواهد انتقام بگیرند بررسی نقد درست در کلام امام و رهبری @talabeyeenghelabi

در صحبت‌های دیروز امام خامنه‌ای چه ملزوماتی برای یک انقلابی مطرح شد؟ 1️⃣همه‌ی انسانها در معرض لغزشند. همه‌ی سازمانها در معرض لغزشند، در معرض کسالت و تنبلی و مغرور شدن و گرایشهای گوناگون گمراه‌کننده و [مانند] اینها هستند؛ همه این‌جورند، غیر از معصومین ... پس نیازمندیم به خودحفاظتی؛ در درجه‌ی اوّل نیازمندیم به پاسداری از خویش. این پاسداری از خویش در فرهنگ قرآنی اسمش «تقوا» است. تقوا یعنی همین، یعنی پاسداری از خویش؛ مراقب خودمان باشیم ... ما ضعفهایی داریم. هر انسانی در درون شخصیّت خودش یک ضعفی دارد. گاهی اوقات این ضعفها در لایه‌های درونی ذهن انسان و وجود انسان و روح انسان پنهان میماند؛ یک جا فرصت بُروز پیدا میکند و بُروز میکند؛ بعضی‌مان عشق به پول داریم، بعضی‌مان عشق به مقام داریم؛ انواع و اقسام شهوات گوناگون، ما را مجذوب خودش میکند ... اگر مبارزه نکنیم، ما را مغلوب خودش میکند، ما را زمین میزند. باید از خودمان پاسداری کنیم. 2️⃣عوامل خطرزا اینها است: غفلت از خدا، مغرور شدن به دستاوردها، خسته شدن از کار جهادی، بی‌توجّهی به نعمتهای الهی؛ [اینکه] از نعمتهای عظیم الهی که خدا به ما داده غفلت کنیم و تا یک نابسامانی در مقابل ما قرار گرفت ما را مأیوس کند. یک مشکلی که پیش می‌آید یادمان میرود که خدای متعال صد مشکل ما را حل کرده، حالا این هم یک مشکل؛ [این] چه اهمّیّتی دارد. در دعاها به ما یاد داده‌اند: اَللهُمَّ تَمَّ نُورُکَ فَهَدَیتَ فَلَکَ الحَمدُ رَبَّنا و بَسَطتَ یَدَکَ فَاَعطَیتَ فَلَکَ الحَمدُ رَبَّنا وَ عَظُمَ حِلمُکَ فَعَفَوتَ فَلَکَ الحَمدُ رَبَّنا؛ به یاد بیاورید نعمتهای الهی را. به مجرّد اینکه یک سنگی سر راه پیدا شد یادمان میرود که صخره‌های عظیمی در مقابل پای ما بود برطرف شد و خدا برطرف کرد؛ فراموش میکنیم؛ دچار تردید میشویم، دچار شک میشویم، دچار کسالت میشویم، ناامید میشویم. اینها بیماری‌هایی مهلک است؛ مراقب این بیماری‌ها باید بود. 3️⃣به توانایی‌ها و پیشرفتها مغرور نشوید؛ مراقب باشید غرّه نشویم به آنچه داریم؛ قدرش را بدانیم، اهمّیّتش را درک کنیم. 4️⃣امروز وظیفه‌ی ما مراقبت دائمی از انقلاب است 5️⃣وظیفه‌مان امروز وحدت ملّی است؛ وحدت ملّی مهم است 6️⃣وظیفه‌مان امروز مشارکت دادن مردم است 7️⃣کمک کردن به آحاد مردم بخصوص به طبقات ضعیف است 8️⃣وظیفه‌مان امروز کار جهادی مسئولان است؛ این دیگر مربوط به خصوصِ سپاه نیست، همه‌ی مسئولان کشور امروز موظّفند کار جهادی کنند، شبانه‌روزی کار کنند، خستگی نشناسند. 9️⃣ما فصل مُشبعی را حرکت کرده‌ایم؛ این سربالایی، این شیب تند را عبور کرده‌ایم، به قلّه‌ها نزدیک شده‌ایم. نباید خسته بشویم. امروز روز خسته شدن نیست، روز ناامید شدن نیست؛ امروز روز شوق است، روز امید است، روز حرکت است؛ مسئولین کشور در بخشهای مختلف باید با این روحیه حرکت کنند. 🔟اعتماد باید وجود داشته باشد، نمیگویم #انتقاد نباشد؛ انتقاد همراه با اعتماد. میخواهند انتقاد بکنند، اشکال ندارد، امّا اعتماد داشته باشند. مسئولین دارند کار میکنند؛ با اخلاص، با علاقه‌مندی، با شوق، با توکّل به خدا، با همه‌ی توان؛ اعتماد بشود به آنها، انتقاد هم اگر لازم بود، [بشود]؛ من مخالفتی با انتقاد ندارم. اگر این راه را دنبال کردیم و بحمدالله تا امروز دنبال شده و بعد از این هم به فضل الهی، به توفیق الهی دنبال خواهد شد، پیروزی بر دشمن قطعی است. @talabeyeenghelabi