چو بید بر سرِ ایمانِ خویش می‌ لرزم که دل به‌دستِ کمان ابروییست کافِرکیش به کویِ میکده گریان و سرفکنده رَوَم چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصلِ خویش #حافظ #ماه_رمضان

به طَرَب حمل مَکُن "سرخیِ" رویم که چو "جام" خونِ دل عکس برون می‌دهد از رخسارم #حافظ ⚽️

فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی که‌جز وِلایِ تواَم نیستْ هیچْ دست‌آویز بیا که هاتفِ میخانه دوش با من گفت که در مَقامِ رضا باش و از قَضا مَگریز #حافظ

▪️دو بیت از #حافظ لسان الغیب: "دولت فقر" خدایا به من ارزانی دار کین کرامت سبب حشمت‌وتمکین من‌است ترکیب پارادوکسیکال "دولت فقر" در تفکر شاعرانه بزرگترین سرمایه‌ی انسان است. مرتبه‌ای است که انسان از توهّم نیست‌انگارانه‌ی قدرتمندی به حقیقت عجز و فقر تشرّف پیدا می‌کند، دقیقاً در همین لحظه، واجد حشمت و مکنت می‌شود. تشرف به عجز و فقر، اساس هستی ماست؛ چون حقیقت عالَم خرابی و فناست. پس رِند آن کسی است که خراباتی(خراب‌آبادی) باشد. ترکیب پارادوکسیکال بعدی "خراب‌آباد" است. جایی‌که آبادی‌اش در خرابی و تزلزل است: اگرچه مستی عشقم خراب کرد ولی اساس هستی من زآن خراب‌آباد است #یادگاری #شب_یلدا 🍉 🆔️ @yaminpour